Jak na tak wyczekiwaną książkę znakomitego współczesnego pisarza i dramaturga francuskiego, ta powieść niestety rozczarowała mnie nieco. Sama w sobie nie jest kiepska, ale na tle jego pozostałych książek, a przeczytałam 14 tytułów, po prostu wypadła w moim odczuciu słabo.

Już sama fabuła zdaje się dość naciągana: zdesperowany bohater na skraju samobójstwa podpisuje iście faustowski pakt ze spotkanym przypadkowo artystą. Nie widząc sensu życia, nie mając już nic do stracenia (sekundę temu stał nad urwiskiem gotowy skoczyć!) decyduje się dobrowolnie oddać w ręce obcego człowieka, który obiecuje mu w zamian nowe życie. I rzeczywiście jego dotychczasowe nijakie życie zmienia się diametralnie. Jako żywa rzeźba "Adam Bis" staje się sławny i podziwiany. Jest najbardziej pożądanym obiektem. Traci jednak znacznie więcej niż zyskuje – wolność.

Owszem, autor zmusza nas do zastanowienia się nad współczesnym stylem życia i spojrzeniem na zewnętrzne piękno, które zbyt często uważane jest za najważniejsze w życiu. Wszyscy chcą być "zewnętrznie doskonali" myląc dobrą aparycję ze szczęściem. Schmitt zmusza do refleksji nad definicją piękna i cenę, jaką jesteśmy gotowi zapłacić, by odpowiadać współczesnym normom. Czytając zaczynamy się zastanawiać gdzie kończy się sztuka, jakich granic nie powinna ona przekroczyć? A gdzie zaczyna się manipulacja, sztuczna ingerencja w człowieczeństwo? Co stanowi o naszej wyjątkowości? Ale tu kończą się mocne strony tej powieści, niestety...

Jak zwykle u Schmitta, ważne pytania podane są w sposób subtelny, niemal niezauważalny i z lekkim przymrużeniem oka. Jednak tylko kilka zdań wartych jest uwagi i refleksji. Powieść sygnowana nazwiskiem Schmitt w tym wypadku wcale nie gwarantuje dobrej lektury. Odejście od znakomitego dotychczasowego pisarstwa, wydaje się całkowicie niezrozumiałe. Niepotrzebnie autor miesza główny wątek (ostatecznie jeszcze do zaakceptowania) z iście hoollywoodzkim wątkiem miłosnymi i co za tym idzie ckliwym zakończeniem książki.

Potrzeba sporo samozaparcia i uznania dla twórczości Schmitta, by odnaleźć w tej książce to, co wartościowe, ale nie jest to niemożliwe (na szczęście!). Lekturę zatem polecam, chociażby dlatego, że czasem warto wysilić szare komórki i poszukać ukrytych zamierzeń autora:)

ArtMagda
http://subiektywnieoliteraturze.blogspot.com/

Jak na tak wyczekiwaną książkę znakomitego współczesnego pisarza i dramaturga francuskiego, ta powieść niestety rozczarowała mnie nieco. Sama w sobie nie jest kiepska, ale na tle jego pozostałych książek, a przeczytałam 14 tytułów, po prostu wypadła w moim odczuciu słabo.

Już sama fabuła zdaje się dość naciągana: zdesperowany bohater na skraju samobójstwa podpisuje iście...