Narcisuss Spark znów znalazł się w samym centrum wydarzeń.

W mrocznym Londynie po piętach depcze mu Szalony Kapelusznik i lord Raven. Stawką w tej grze jest klucz do wolności.
Pierwsza część skończyła się w dość interesującym momencie. Spodziewałam się kolejnych przygód Violi i Narcisussa w innej rzeczywistości, więc już od samego początku zdziwił mnie nagły obrót spraw. Wszystko dzieje się tak, jak dziać się nie powinno.

W całej książce podobało mi się to, iż występowało wiele zagadek i tajemnic z przeszłości, które nawet mnie troszkę zaskoczyły oraz sprawiły, że sama zaczęłam się nad nimi zastanawiać.

Narcisuss Spark znów znalazł się w samym centrum wydarzeń.

W mrocznym Londynie po piętach depcze mu Szalony Kapelusznik i lord Raven. Stawką w tej grze jest klucz do wolności.
Pierwsza część skończyła się w dość interesującym momencie. Spodziewałam się kolejnych przygód Violi i Narcisussa w innej rzeczywistości, więc już od samego początku zdziwił mnie nagły obrót spraw....

Szczerze mówiąc wahałam się pomiędzy oceną 6/10 a 7/10. Mam woje "ale" jeśli chodzi o tę historię. Przede wszystkim główni bohaterowie. O ile w pierwszej części byli ZNOŚNI, teraz stali się tak irytujący, ze aż odechciewało mi się czytać. Viola - kapryśna nastolatka, przy każdej sposobnej okazji pokazująca swoje fochy i oczywiście śmiertelnie zazdrosna o Izabelę (nie jestem pewna, czy dobrze napisałam jej imię). Z kolei Narsissus, przesadnie miły i ustępliwy. W ogóle, niedobrze mi sie robiło przy każdym momencie, kiedy razem się ściskali i całowali... nie, to nie dla mnie...
Z kolei bardzo podobała mi się reszta fabuły, szczególnie wątek z Kapelusznikiem, który idealnie podtrzymywał tę powieść w napięciu. Nie mogłam zapomnieć emocji towarzyszących mi przy czytaniu końcówki, więc kończę na ocenie 7/10. Ale mogłoby być o niebo lepiej, gdyby nasza zakochana para zupełnie zniknęła z kartek tej książki.

Szczerze mówiąc wahałam się pomiędzy oceną 6/10 a 7/10. Mam woje "ale" jeśli chodzi o tę historię. Przede wszystkim główni bohaterowie. O ile w pierwszej części byli ZNOŚNI, teraz stali się tak irytujący, ze aż odechciewało mi się czytać. Viola - kapryśna nastolatka, przy każdej sposobnej okazji pokazująca swoje fochy i oczywiście śmiertelnie zazdrosna o Izabelę (nie jestem...

Przyznam że 2 część podobała mi się ciut bardziej. Autorka zdołała mnie wprowadzić w błąd ale cieszę się też bo 2 zagadki udało mi się też odgadnąć :)

Przyznam że 2 część podobała mi się ciut bardziej. Autorka zdołała mnie wprowadzić w błąd ale cieszę się też bo 2 zagadki udało mi się też odgadnąć :)

Cóż... spodziewałam się czegoś takiego. Początek bardzo mi się nie podobał- był koszmarnie nudny a Viola zachowywała się jak rozkapryszony bachor. Jeśli ktoś powiedział coś co nie zgadzało się z jej zdaniem od razu się wkurzała i atakowała...
Potem, gdzieś mniej więcej przed połową zaczęło się robić ciekawie. Od razu wiedziałam kto jest dobrym(?starszym?) Kapelusznikiem, ale to nic. Zabawa z zagadkami też była wspaniała:)
Połączenie wątku zniknięcia ojca Violi i klucza Sloane'a było genialne.
Podsumowując- po przeczytaniu drugiej części zmieniło się moje zdanie na temat wielu rzeczy. Wszystko stanęło na głowie... Ci którzy byli dobrzy są źli a po naszym świecie chodzi kot z Cheshire:) Zakończenie bardzo mi się podobało- każdy znalazł swoje miejsce i wszystko skończyło się dobrze. Pokochałam postać Szalonego Kapelusznika, jego szarmanckość, upór i dobre serce... Cieszę się, że ta książa trafiła w moje ręce, polecam.

Cóż... spodziewałam się czegoś takiego. Początek bardzo mi się nie podobał- był koszmarnie nudny a Viola zachowywała się jak rozkapryszony bachor. Jeśli ktoś powiedział coś co nie zgadzało się z jej zdaniem od razu się wkurzała i atakowała...
Potem, gdzieś mniej więcej przed połową zaczęło się robić ciekawie. Od razu wiedziałam kto jest dobrym(?starszym?) Kapelusznikiem,...

Narcisuss Spark, bohater książki, który wyszedł z jej kart, znów znalazł się w samym centrum zaskakujących wydarzeń.

W mrocznym Londynie po piętach depcze mu Szalony Kapelusznik i lord Raven. Stawką w tej grze jest klucz do wolności. Czy Narciussowi uda się przechytrzyć wrogów? Czy Violi wystarczy odwagi, aby stawić czoła groźnym bohaterom i tajemnicom przeszłości? I jaką rolę odegra podziemny przewodnik?

Wyrusz na wyprawę do świata bohaterów literackich i odkryj ich tajemnice!


Po przeczytaniu „Czarnego serca” nie mogłam się doczekać, kiedy wreszcie będę mogła dorwać się do jej kontynuacji. Na szczęście po „zapoznaniu się” już wstępnie z autorką wiedziałam także czego mam oczekiwać od drugiej części tej jakże magicznej historii.

Pierwsza część skończyła się w dość interesującym momencie, który dla większości czytelników był niespodziewany oraz pozytywnie zaskakujący. Spodziewałam się kolejnych przygód Violi i Narcissusa w innej rzeczywistości, więc już od samego początku zdziwił mnie nagły obrót spraw. Wszystko dzieje tak jak dziać się nie powinno.

Jak dobrze pamiętamy w „Czarnym sercu” poznaliśmy cichą i spokojną Violę, miłośniczkę książek. Natomiast w „Nieśmiertelnym” dziewczyna wreszcie budzi się do życia, zaczyna nareszcie mieć własne zdanie, buntuje się i pokazuje, że po prostu jest. Nie był może to dla mnie wielki szok, ale na pewno przez cały czas kibicowałam jej, żeby znów nie zamknęła się w swoim świecie. Jest to niedopisania jak wielki wpływ mają na nas otaczający ludzie.

Od samego początku zaintrygowało mnie wprowadzenie do książki postaci Szalonego Kapelusznika. Osobiście bardzo sobie cenie bohaterów z „Alicji w Krainie Czarów”. Byłam także zwyczajnie ciekawa jak nasz wielbiciel herbaty zostanie opisany w powieści i czy ukazanie go jako czarnego charakteru da zamierzony efekt. Muszę, więc wam przyznać, że choć po cichu domyślałam się kto może się okazać Kapelusznikiem, nie jestem w żaden sposób zawiedziona. Postać ta była tak tajemnicza i wbrew pozorom bardzo podobna do swego pierwowzoru, że jej obecność dodawała pikanterii całej historii. Za to Lord Raven był w książce praktycznie nieobecny. Jakby go na dobrą sprawę w ogóle nie było. Szczerze tego żałuję, ponieważ Lord Raven niesamowicie przypominał mi Herkulesa Poirot, przez co mimo jego strasznej osobowości naprawdę udało mi się go polubić.

Ta część wydaję się być o wiele bardziej przemyślana i dopracowana. Jest w niej dużo nowych informacji, które tak jak i w pierwszej części przechodzą bardzo płynnie. Też jakby samo otoczenie jest pokazane na rozszerzoną skalę. Kiedy np. były opisywane sceny przechadzki po ogromnym targowisku, człowiek mógł poczuć choć cząstkę tego specyficznego klimatu. Sam Londyn był znacznie lepiej opisany niż w poprzedniczce, a co dopiero mówić o kanałach, w których chyba większość z nas absolutnie nie wyobraża sobie żyć.

Jednej rzeczy bardzo żałuję. Kiedy dowiedziałam się, że Narcissus jest w swojej książce artystą jako wierna fanka wszelakiej muzyki już wyobrażałam sobie te sceny z koncertów, proces pracy twórczej itp. I owszem takie sytuacje występowały, jednak było ich za mało :( Pojawiały się odnośniki do różnych zespołów, ale chyba oczekiwałam czegoś więcej. To nie zmienia jednak faktu, że i tak i tak ta historia jest niezwykle czarująca.

W „Nieśmiertelnym” pojawiło się także wiele zagadek i tajemnic z przeszłości, które nawet mnie trochę zaskoczyły. Głównie dlatego, że chyba lekko zadrwiłam sobie z autorki myśląc, że nie uda jej się już wykombinować nic bardzo złożonego i skomplikowanego w tej historii. A tu proszę! Jaka miła niespodzianka! Na samym końcu książki, kiedy to autorka zaczęła nam wszystko wyjaśniać czułam się jakbym czytała jedne z końcowych stron którejś z powieści Agathy Christie. Najbardziej dało się zauważyć to podobieństwo, gdy autorka uzasadniała nam wszystko w sposób niesamowicie lekki i charakterystyczny dla pani Christie. Był to ten rodzaj przekazu, w których bohater objaśnia nam wszystko w tak dla siebie oczywisty oraz pełen entuzjazmu sposób, że masz jedynie ochotę powiedzieć: „Jak mogłam/em tego wcześniej nie zauważyć?”.

Pewne sprawy jednak do końca nie zostały nam wyjaśnione, a książka kończy się w dość podobnym momencie jak pierwsza część (pod względem rozwoju sytuacji). Sądzę, więc że została ona napisana z rezerwą, aby mieć późniejszą szansę na kontynuowanie przygód bohaterów. W tym momencie powinnam się ogromnie cieszyć, bo im więcej takich książek tym lepiej. Mam jednak dziwne wrażenie, że na „Nieśmiertelnym” zakończy się historia Violi i Narcissusa, a szkoda, bo przydałby się jeszcze jeden tomik na choć krótkie wyjaśnienia i sceny, na które czeka każdy fan „Czarnego serca”!

Styl autorki jest niezmiennie lekki i może trochę nadal zbyt lakoniczny, jednak prawda jest taka, że nie należy się spodziewać po tego typu książkach jakiejś wybitnie złożonej prozy, więc i tak nie jest najgorzej. Mi przynajmniej ewentualne braki, które oczywiście występowały nie raziły tak bardzo w oczy.

Okładka stokroć lepsza od pierwszej części. Widać w niej taką zabawę różnymi odcieniami. Jest bardzo kolorowa i przez co zapewne dużo lepiej widoczna oraz rzucająca się w oczy w księgarniach. Powiem wam także w sekrecie, że na żywo robi o wiele lepsze wrażenie, a barwy na niej występujące są wtedy jeszcze żywsze i o wiele bardziej niesamowite.

Podsumowując, „Nieśmiertelny” okazał się być dużo lepszy od poprzedniczki. Mam wrażenie, że jest w niej jeszcze więcej humoru i niezwykłych chwil. Jeśli na drugiej części historia Violi i Narcissusa się zakończy to nie pozostaje mi nic innego tylko cierpieć z niedosytu. Mam, więc ogromną nadzieję na dopełniający całość trzeci tom. Eliso, proszę nie zawiedź mnie!


Tę i inne recenzje zostały opublikowane także na moim blogu o recenzjach książek: http://zapachstron.blogspot.com/

Serdecznie zapraszam :)

Narcisuss Spark, bohater książki, który wyszedł z jej kart, znów znalazł się w samym centrum zaskakujących wydarzeń.

W mrocznym Londynie po piętach depcze mu Szalony Kapelusznik i lord Raven. Stawką w tej grze jest klucz do wolności. Czy Narciussowi uda się przechytrzyć wrogów? Czy Violi wystarczy odwagi, aby stawić czoła groźnym bohaterom i tajemnicom przeszłości? I jaką...

Właśnie skończyłam czytać ,,Nieśmiertelnego" i...i zaraz powiem...książka równie świetna jak jej poprzedniczka! Ale uważam, że ,,Czarne serce" było na tyle dobre, żeby dać jej 10/10. Fabuła świetna, znów te porywy akcji i zakończenie, które mi się bardzo podobało. Jak zaczęłam ją wczoraj czytać, zaraz po pierwszym tomie, najpierw musiałam zrozumieć dlaczego Viola...coś tam. Ci którzy czytali, wiedzą o czym mówię. Postacie dobrze wykreowane, a zwłaszcza Szalony Kapelusznik, który niezwykle mnie zauroczył. Tym razem Narcissus i Viola w poszukiwaniu klucza do wolności. I do tego oczywiście dochodzą wątki poboczne w tym kłótnie. Do tej książki absolutnie nic nie mam, bardzo mi się podobała, a szczególnie tajemnice i zagadki. Dobra, jej też daję 10/10 i już się nie odzywam :D Superowa i polecam wszystkim. Szybko się czyta i jest niesamowicie lekka!

Właśnie skończyłam czytać ,,Nieśmiertelnego" i...i zaraz powiem...książka równie świetna jak jej poprzedniczka! Ale uważam, że ,,Czarne serce" było na tyle dobre, żeby dać jej 10/10. Fabuła świetna, znów te porywy akcji i zakończenie, które mi się bardzo podobało. Jak zaczęłam ją wczoraj czytać, zaraz po pierwszym tomie, najpierw musiałam zrozumieć dlaczego Viola...coś tam....

Kontynuacja kapitalnej powieści młodzieżowej pt. "Czarne serce". Jednak "Nieśmiertelny" nie zachwycił mnie tak jak poprzedni tom historii. Akcja jest tak samo interesująca jak wcześniej, zagadki, nieprzewidywane zwroty akcji i wszelkie zawiłości nadal mnie zachwycają, jednak coś niedobrego podziało się z bohaterami. Viola stała się przesadnie dziecinna, natomiast Narcisuss, który był dla mnie genialnie wykreowaną postacią, zaczął mnie irytować, wszystko straciło swój urok. Na plus zaliczam niepowtarzalną scenerię w jakiej skryta jest historia, czyli londyńska codzienność, idealna na miejsce zbrodni. Język literacki autorki jest przyjemny, książkę łatwo się czyta, wszystko jest bardzo lekkie. Dla fanów "Czarnego serca" serdecznie polecam, jednak przyznaję iż akurat po tej części nie miałam 'książkowego kaca'.

Kontynuacja kapitalnej powieści młodzieżowej pt. "Czarne serce". Jednak "Nieśmiertelny" nie zachwycił mnie tak jak poprzedni tom historii. Akcja jest tak samo interesująca jak wcześniej, zagadki, nieprzewidywane zwroty akcji i wszelkie zawiłości nadal mnie zachwycają, jednak coś niedobrego podziało się z bohaterami. Viola stała się przesadnie dziecinna, natomiast Narcisuss,...

Bardzo dobra kontynuacja "Czarnego serca". Cieszę się, że w tej części jest tak dużo Narcissusa. Plusem jest też Szalony Kapelusznik. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam !!!

Bardzo dobra kontynuacja "Czarnego serca". Cieszę się, że w tej części jest tak dużo Narcissusa. Plusem jest też Szalony Kapelusznik. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam !!!

Po prostu wspaniała, tak samo jak pierwsza część.
Zapraszam na bloga: aksamitne-stronice.bolgspot.com
W linku powyżej znajdzie się recenzja książki :)

Po prostu wspaniała, tak samo jak pierwsza część.
Zapraszam na bloga: aksamitne-stronice.bolgspot.com
W linku powyżej znajdzie się recenzja książki :)

Pierwszy tom bardzo mi się podobał. Był magiczny i naprawdę go polubiłam. Ten wydaje się być zupełnie inną historią. Nie mogłam się wciągnąć i do końca właściwie się nie wciągnęłam.

Pierwszy tom bardzo mi się podobał. Był magiczny i naprawdę go polubiłam. Ten wydaje się być zupełnie inną historią. Nie mogłam się wciągnąć i do końca właściwie się nie wciągnęłam.