Elisa Puricelli Guerra pisze językiem lekkim i przyjemnym, powieść z miejsca wciąga i intryguje rozwojem wydarzeń. Niewątpliwym atutem tej opowieści jest jej warstwa fantastyczno-przygodowa, która sprawia, że trudniejsze tematy poruszone przez autorkę nie są tak przytłaczające. Orzechowa czarownica to powieść o trudnej sztuce dorastania, braku akceptacji, zrozumienia i znęcaniu się nad innymi. To też opowieść o przyjaźni, wytrwałości i uporze. Wszystko to połączone zostało z odkrywaniem ogrodu, podróżami w czasie i niesamowitymi sytuacjami. Połączenie ryzykowne, a jednak wyszło rewelacyjnie i przez książkę się płynie. Opowieść poprowadzona płynnie, z nagłymi i zaskakującymi zwrotami akcji.

Całość na
https://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2020/06/21/orzechowa-czarownica-elisa-puricelli-guerra/

Elisa Puricelli Guerra pisze językiem lekkim i przyjemnym, powieść z miejsca wciąga i intryguje rozwojem wydarzeń. Niewątpliwym atutem tej opowieści jest jej warstwa fantastyczno-przygodowa, która sprawia, że trudniejsze tematy poruszone przez autorkę nie są tak przytłaczające. Orzechowa czarownica to powieść o trudnej sztuce dorastania, braku akceptacji, zrozumienia i...

Książka jest ok ale daje 9/10 za to że za mało było tam akcji i napiętych zdarzeń. Ale pozostałe cechy książki i sama w sobie opowoeść jest arcydziełem i jest definitywnie godna podziwu

Książka jest ok ale daje 9/10 za to że za mało było tam akcji i napiętych zdarzeń. Ale pozostałe cechy książki i sama w sobie opowoeść jest arcydziełem i jest definitywnie godna podziwu

Ja co do tej książki nie miałam żadnych oczekiwań, to może dobrze, bo książka chyba zawiodłaby mnie wtedy… Trochę trudno opisać mi moje uczucie odnośnie tego więc podzielę tę recenzję na plusy i minusy.
Plusy:
-Bardzo podobało mi się rozwiązanie całej sprawy, mimo że było dosyć przewidywalne
- Podobali mi się także bohaterowie, nie byli źli
- Klimat intrygi i tajemnicy również służył powieści
Minusy:
- Relacje między bohaterami tak jak przyjaźń były trochę wymuszone i sztuczne.
- Główna bohaterka złościła się cały czas, bez żadnego powodu i to jeszcze w taki nienaturalny sposób
- Styl pisania również nie przypadł mi do gustu
Cała książka była bardzo dziwna, ale intrygująca ja ogólnie nie polecam jej za bardzo, ale myślę że u młodszych czytelników może znaleźć uznanie. 😊

Ja co do tej książki nie miałam żadnych oczekiwań, to może dobrze, bo książka chyba zawiodłaby mnie wtedy… Trochę trudno opisać mi moje uczucie odnośnie tego więc podzielę tę recenzję na plusy i minusy.
Plusy:
-Bardzo podobało mi się rozwiązanie całej sprawy, mimo że było dosyć przewidywalne
- Podobali mi się także bohaterowie, nie byli źli
- Klimat intrygi i tajemnicy...

W tej książce każdy znajdzie coś dla siebie i choć początek nie porywa, to książka rozkręca się na tyle, że czyta się ją jednym tchem. Jest to świetna odskocznia,od tego co czytamy na codzień.
Hazel, piegowata, rudowłosa główna bohaterka bierze pod opiekę angielski architekt, trafia do jego domu, ale nawet go nie poznaje. Cała jej uwagę zostaje skierowana na tajemniczy ogród zamknięty na klucz, znajdujący się w sąsiedztwie. Wypytuje o niego mieszkańców ale oni nie są skłonni do rozmów o ogrodzie. W szkole natomiast nie ma przyjaciół, poza Colinem, mlodzieńcem zakochanym w fizyce. Mało tego uczniowie nadając jej przezwisko- Orzechowa Czarownica! Hazel i Colin postanawiają wspólnie odkryć tajemnice ogrodu!
Autorka porusza tutaj problemy rodzinne, szkolne i społeczne. Bohaterzy mierzą się z porzuceniem, samotnością i chorobą rodzica. Naprawdę warto sięgnąć po tą książkę.

W tej książce każdy znajdzie coś dla siebie i choć początek nie porywa, to książka rozkręca się na tyle, że czyta się ją jednym tchem. Jest to świetna odskocznia,od tego co czytamy na codzień.
Hazel, piegowata, rudowłosa główna bohaterka bierze pod opiekę angielski architekt, trafia do jego domu, ale nawet go nie poznaje. Cała jej uwagę zostaje skierowana na tajemniczy...

Nastoletnia Hazel trafia pod opiekę pewnego architekta. Opuszczenie murów sierocińca i oswojenie się z nowym domem nie jest łatwe. Tym bardziej, że dom jest w większości zamknięty na przysłowiowe cztery spusty. A opiekun Hazel? No cóż... Jakoś nie mieli okazji się poznać... bowiem przebywający w delegacji pan Grymes, powierzył opiekę nad dziewczyną swojej sekretarce.
Drwiny i wyzwiska w szkole, cichy chłopak, który intryguje i owiany tajemnicą ogród... Ah tak ogród! Zamknięty na klucz, dziwnie martwy, o którym mieszkańcy nie chcą wspominać. No nie ma co, zagadkę trzeba rozwiązać! Jak się okaże naszej bohaterce pomoże w tym wspomniany wcześniej chłopak imieniem Colin - małomówny, wycofany, pogrążony w świecie fizyki i wielkich odkryć.
Czy tym dwojgu uda się się rozwiązać tajemnicę martwego ogrodu?
"Orzechowa czarownica" to lekka i przyjemna powieść, która swoim ciepłem zachwyci zarówno młodszych jak i starszych czytelników. Świetny pomysł na fabułę. Uważam, że wykorzystanie motywu z tajemniczym, niedostępnym miejscem, które przyciągnęło młodych ciekawskich bohaterów - to kuszący kąsek dla czytelnika.
Autorka w swojej książce porusza wiele ważnych tematów dotyczących młodych ludzi m.in. inność, odmienność, wycofanie a to często stanowi powód do drwin. Tak właśnie czuli się Hazel i Colin, których prześladowali rówieśnicy.
Serwuje nam także pokaz rodzącego się młodzieńczego uczucia, ukazanego w najczystszej postaci, co niezwykle mnie urzekło.
Za bardzo ciekawy uważam wątek problemów rodzinnych Colina. Chłopak, choć sam potrzebował jeszcze opieki, zajmował się swoją rodzicielką.
Tak więc książkę z czystym serduszkiem polecam, miło spędziłam czas w towarzystwie Colina i Hazel!
Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Akapit Press

Nastoletnia Hazel trafia pod opiekę pewnego architekta. Opuszczenie murów sierocińca i oswojenie się z nowym domem nie jest łatwe. Tym bardziej, że dom jest w większości zamknięty na przysłowiowe cztery spusty. A opiekun Hazel? No cóż... Jakoś nie mieli okazji się poznać... bowiem przebywający w delegacji pan Grymes, powierzył opiekę nad dziewczyną swojej sekretarce.
Drwiny...

Hazel została adoptowana, nie może odnaleźć się w nowej szkole, a jej przebojowość, energia i ciekawość wcale nie pomagają znaleźć nowych przyjaciół. Lekko buntownicza dziewczyna stara się przeżyć każdy kolejny dzień, w czym wcale nie pomaga fakt, że jeszcze ani razu nie spotkała swojego nowego opiekuna. W ten sposób Hazel zostaje szkolnym wyrzutkiem i podczas przerwy śniadaniowej siada obok cichego, zaczytanego chłopca – Colina. Przez długi czas nastolatkowie nie potrafią ze sobą rozmawiać, jednak pewnego dnia znajdują wspólne porozumienie i razem starają się rozwikłać tajemnicę starego, opuszczonego ogrodu.

Sama akcja, jak to w książkach młodzieżowych, płynie dosyć wartko. Choć nie ma tutaj żadnych wybuchów i nieoczekiwanych zwrotów akcji, to z każdą stroną odkrywamy jakieś kolejne, nieznane fakty. Historia prowadzi nas przez odkrywanie i zdobywanie informacji do kulminacyjnego momentu, w którym wszystko staje się jasne. Wątek miłośny, jak wspomniałam we wstępie, jest naprawdę niegroźny. Pierwsze, najczystsze uczucie, jakie powoli rodzi się w sercach dwójki nastolatków jest naprawdę urocze i niewinne. Rozwiązanie całej historii jest dosyć zaskakujące nawet dla mnie, dlatego uważam że nastolatek, który sięgnie po tę książkę będzie jeszcze bardziej zszokowany.

Polecam szczególnie na lato, ponieważ lekko się ją czyta i nie zajmie dużo miejsca w walizce, ale "Orzechowa czarownica" może być również fajną lekturą na leniwe, zimowe popołudnie.

________
Na całość recenzji oraz dyskusję na temat książki zapraszam tutaj: https://atramentowaprzystan.blogspot.com/2020/11/orzechowa-czarownica-elisa-puricelli.html

Hazel została adoptowana, nie może odnaleźć się w nowej szkole, a jej przebojowość, energia i ciekawość wcale nie pomagają znaleźć nowych przyjaciół. Lekko buntownicza dziewczyna stara się przeżyć każdy kolejny dzień, w czym wcale nie pomaga fakt, że jeszcze ani razu nie spotkała swojego nowego opiekuna. W ten sposób Hazel zostaje szkolnym wyrzutkiem i podczas przerwy...

Jest to opowieść o przyjaźni i pierwszych miłosnych doznaniach, takich jak np. pierwszy pocałunek, przytulenie, miłość. Motyw tajemniczego ogrodu, przedstawia nam ciekawe anegdotki związane z fizyką. Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Bardzo dużo emocji i poruszających zdarzeń sprawiło, że nie dałam rady się od niej oderwać. Więc jak najbardziej polecam.

Jest to opowieść o przyjaźni i pierwszych miłosnych doznaniach, takich jak np. pierwszy pocałunek, przytulenie, miłość. Motyw tajemniczego ogrodu, przedstawia nam ciekawe anegdotki związane z fizyką. Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Bardzo dużo emocji i poruszających zdarzeń sprawiło, że nie dałam rady się od niej oderwać. Więc jak najbardziej polecam.

Hazel zostaje adoptowana przez mężczyznę, którego nie ma okazji poznać. Jej opiekunka Hermione jest oschła i nie pomaga jej w zrozumieniu zastanej sytuacji. W dodatku dziewczyna zmaga się z trudną sytuacją w szkole. Nie jest lubiana przez rówieśników. Wyśmiewana i szykanowana mimo wszystko stara się nie załamywać.
Dziewczynka przechodząc koło zamkniętego ogrodu jest ciekawa dlaczego nie ma do niego wstępu. Zaczyna słyszeć głosy, które zachęcają ją do wejścia, lecz nie ma takiej możliwości. Wraz z nowym przyjacielem dostają się wreszcie do środka odnajdując zaniedbaną, smutną i zarośniętą przestrzeń. Odkrywają, że mogą przenieść się w czasie dzięki czemuś w rodzaju dziury w czasoprzestrzeni. Jak to wpłynie na ich losy?
"Orzechowa Czarownica" to lekka młodzieżówka z wątkami fantastyczno-przygodowymi. Pokazuje problemy dorastania związane z nową szkołą, brakiem akceptacji wśród rówieśników. To też dobry przykład jak się nie poddawać głupim i nieprawdziwym komentarzom. Bardzo podobał mi się też opis przyjaźni, która nie stała się nagle. Była procesem i to bardzo ważne, by pokazywać młodym ludziom jak powstaje zaufanie. Bardzo polecam 🙂

Hazel zostaje adoptowana przez mężczyznę, którego nie ma okazji poznać. Jej opiekunka Hermione jest oschła i nie pomaga jej w zrozumieniu zastanej sytuacji. W dodatku dziewczyna zmaga się z trudną sytuacją w szkole. Nie jest lubiana przez rówieśników. Wyśmiewana i szykanowana mimo wszystko stara się nie załamywać.
Dziewczynka przechodząc koło zamkniętego ogrodu jest ciekawa...

Hazel jest młodą, piękną dziewczyną, która nie ma łatwo w życiu. Jest skazana na rodziny zastępcze, które zabierają ja i oddają tak łatwo, jak łatwo zmienia się rękawiczki. W końcu dziewczyna trafia pod opiekę Pana Grymesa, który jest szanowanym architektem. Rozpoczyna naukę w szkole, poznaje Colina, nie może narzekać na brak jedzenia czy pieniędzy, jednak nie dane jest jej poznać nowego opiekuna, gdyż ten wyjechał do Japonii. Hazel jest niepocieszona, mimo to nie przeszkadza jej w to w eksploracji nowego miejsca zamieszkania i okolic. Doprowadzą ją to do wymarłego ogrodu, którego wszystkie furtki od lat są zamknięte. Poznaje tajemniczych ludzi, którzy rzekomo nic nie wiedzą o kluczu do ogrodu oraz nie znają jego historii. Dziewczyna wraz ze swoim przyjacielem Colinem, który znany jest z naukowych zapędów, rozpoczynają poszukiwania na własną rękę. Czy nastolatkowie odkryją wszystkie tajemnice związane z ogrodem? A czy Hazel pozna w końcu swojego nowego Anioła Stróża?
Orzechowa Czarownica jest bardzo sympatyczną powieścią dla dzieci i młodzieży. Stosunkowo niedługa, ponieważ ma zaledwie 180 stron, jednak bardzo treściwa i zaskakująca. W tej książce, jako czytelnik, znalazłam bardzo dużo - sympatycznych bohaterów, budującą się dopiero przyjaźń, tajemnicę, przygodę, więź z naturą, problemy dorosłych, którzy nie są idealni oraz aspekt fantastyczny, Książkę czyta się szybko i z rosnącą ciekawością. Momentami przypominała mi "Tajemniczy Ogród", który czytałam w...podstawówce bodajże. Polecam dzieciom, polecam młodzieży i dorosłym, którzy lubują się w tego typu historiach.

Hazel jest młodą, piękną dziewczyną, która nie ma łatwo w życiu. Jest skazana na rodziny zastępcze, które zabierają ja i oddają tak łatwo, jak łatwo zmienia się rękawiczki. W końcu dziewczyna trafia pod opiekę Pana Grymesa, który jest szanowanym architektem. Rozpoczyna naukę w szkole, poznaje Colina, nie może narzekać na brak jedzenia czy pieniędzy, jednak nie dane jest jej...

Czasami sięgam po… literaturę młodzieżową. Po co? Bo w ten sposób odpoczywam i przypominam sobie dawne, coraz odleglejsze, czasy. Elisa Puricelli Guerra główną bohaterką „Orzechowej czarownicy” uczyniła 13-letnią Hazel, sierotę, która przechodząc jak rzecz z jednej rodziny zastępczej do drugiej, czuje się samotna i niekochana. Jej ostatni opiekun to zamożny architekt z Londynu, który wciąż przebywa poza domem i dziewczyna nawet nie zdążyła go poznać, a pod jego nieobecność pieczę nad nią sprawuje oschła sekretarka. Ogromny dom sprawia wrażenie zimnego i odpychającego gmachu z pozamykanymi pokojami. Społeczność szkolna też nie reaguje nazbyt przyjaźnie na pojawienie się Hazel. W sumie gorzej być nie może. W szkole jest jeszcze jeden swoisty dziwak, chłopak w wiecznie naciągniętym na głowę kapturze i z nosem w książkach. Początkowo zdaje się nie reagować na obecność dziewczyny, z czasem Colin i Hazel będą rozwiązywać zagadkę tajemniczego, zamkniętego na cztery spusty, ogrodu.
Nie pierwszy i nie ostatni to raz, gdy konstrukcja książki opiera się na tandemie „dziewczyna i chłopak”. Na dodatek tandemie o osobliwie odmiennych cechach. Ona spontaniczna, otwarta i bezpośrednia, z emocjami i sercem na dłoni. On raczej skryty, pasjonat matematyki, przekonany, że nauka na wszystko może znaleźć rozwiązanie, jednak okazuje się, że uczuć nie da się sprowadzić do równania matematycznego, choćby nawet najbardziej skomplikowanego. Ona szuka odpowiedzi na pytanie, co kryje w sobie tajemniczy ogród, on próbuje się dowiedzieć, co było przed Wielkim Wybuchem. I – o dziwo – mimo że to dość różne dziedziny zainteresowań, okazuje się, że można połączyć siły i wspólnie odkrywać nieznane. W „Orzechowej czarownicy” pojawia się całe mnóstwo pytań, wątpliwości i dylematów, autorka prowadzi bohaterów przez nowe dla nich obszary, odkrywają siebie samych, siebie nawzajem i innych, po prostu poznają świat. Poszukiwanie, poznawanie i odkrywanie jest motywem przewodnim powieści. Znajdziemy tu nie tylko wątek szukania klucza do ogrodu, lecz także kwestię poszukiwania przyjaciół, doznawania nowych, nieznanych dotychczas uczuć i emocji, zaufania, odwagi, poczucia przynależności, troski o bliskich i wyzbycia się egoizmu, radzenia sobie z zagrożeniem i wrogiem, przełamywania słabości. To zaledwie przykładowe tematy, które pojawią się w „Orzechowej czarownicy”. Dzięki temu, że mamy dwójkę bohaterów, autorka pokazuje, zróżnicowane podejścia do tej samej sprawy, bo przecież choć oboje outsiderzy, choć oboje wyjątkowi, choć oboje z głębokim poczuciem odmienności, to jednak różni w swych zapatrywaniach i odczuciach. Autorka nie moralizuje, a stawiając pytania (i umiejętnie podsuwając wskazówki),pozwala Hazel i Colinowi samodzielnie szukać na nie odpowiedzi, pozwala im popełniać błędy, pozwala się wspierać i przekraczać granice. To chyba lepszy sposób na poznawanie świata przez nastolatków niż system nakazów i zakazów? Jak widzisz, drogi rodzicu, gdy Twoje dziecko sięgnie po „Orzechową czarownicę”, i Ty, i ono możecie się czuć bezpiecznie, bo znajdzie tu ono wartościową historię inspirującą do własnych przemyśleń i wartości godne naśladowania.
Dla urozmaicenia autorka zastosowała też znany i sprawdzony sposób przenoszenia się w czasie. Czytelnicy kojarzą go choćby z „Wehikułu czasu” H. G. Wellsa (o czym mowa wprost w „Orzechowej czarownicy") czy serii filmów przygodowych pt. „Powrót do przyszłości” w reżyserii Roberta Zemeckisa. Tu podobnie Elisa Puricelli Guerra połączyła na potrzeby opowieści elementy fantastyczne, naukowe i przygodowe, czyli składniki, które zmiksowane w odpowiednich proporcjach, przynoszą profity w postaci ekscytującej fabuły.
Hazel i Colin to przeciwieństwa, każde z nich ma inną naturę, każde z nich ma odmienny charakter, inną przeszłość i inaczej patrzy na świat. Ona ma odwagę być inna, on nieśmiało chowa się za fasadą nauki. Ona jemu pomaga wydostać się z kokonu i przełamać tłamszone w sobie inwazyjne emocje, on jej pomaga przybliżyć racjonalną postać zjawisk.
Całość recenzji tu: https://czytamduszkiem.blogspot.com/2020/06/elisa-puricelli-guerra-orzechowa.html

Czasami sięgam po… literaturę młodzieżową. Po co? Bo w ten sposób odpoczywam i przypominam sobie dawne, coraz odleglejsze, czasy. Elisa Puricelli Guerra główną bohaterką „Orzechowej czarownicy” uczyniła 13-letnią Hazel, sierotę, która przechodząc jak rzecz z jednej rodziny zastępczej do drugiej, czuje się samotna i niekochana. Jej ostatni opiekun to zamożny architekt z...