Kolejny tom "Ostatniej Rzeczpospolitej" w moich rękach i kolejna dawka fantastycznego świata wykreowanego przez Kołodziejczaka. Ta różnorakość, wielobarwność postaci, zdarzeń jak i zjawisk w ogóle nie pozwala się nudzić. Każde zdanie jest jakby dokładnie przemyślane przez autora, spójne z każdym poprzednim i kolejnym, co nie pozwala oderwać się tak po prostu od jakiejkolwiek historii. W każdym momencie czułam się naocznym świadkiem czy nawet uczestnikiem zdarzeń. Dokładność z jaką zostało przedstawione uniwersum Ostatniej Rzeczpospolitej uniemożliwa nam obojętnie przewracać strony.
Pomysł na stworzenie "Czerwonej mgły" w postaci 4 opowiadań początkowo wydawał mi się błędem i wprowadzeniem chaosu, jednak przy dobrym wczytaniu właśnie one są pełnymi wjaśnieniami wcześniejszych niedomówień czy kwestii niezrozumianych, a to a propos stworów, bohaterów, miejsc, po prostu działania całej fantastycznej Ziemi pod wodzą Czarnych.
Na koniec przytoczę krótki fragment opisujący potwora, który moim zdaniem potwierdza, że pan Tomasz Kołodziejczak jak najbardziej jest mistrzem słowa o nieograniczonej kreatywności.
"Nie był rzeczywistym potworem, o nie, można wręcz powiedzieć, iż w ogóle nie był rzeczywisty - stanowił dużą, ruchomą szczelinę w kontinuum realnego świata. To tylko jakiś zabłąkany zgęstek magii uplótł ze zdegenrowanych fagów niewidzialny szkielet, a potem przyoblekł w ciało lasu: kożuch mchu wyrwany z ziemi stał się skórą czarostwora, kamienie jego zębami, a ostre ułomki gałęzi - szponami. Oberwały też zupełnie niewinne pająki, które zmuszono do tkania okrągłych sieci w miejscu oczu."

Kolejny tom "Ostatniej Rzeczpospolitej" w moich rękach i kolejna dawka fantastycznego świata wykreowanego przez Kołodziejczaka. Ta różnorakość, wielobarwność postaci, zdarzeń jak i zjawisk w ogóle nie pozwala się nudzić. Każde zdanie jest jakby dokładnie przemyślane przez autora, spójne z każdym poprzednim i kolejnym, co nie pozwala oderwać się tak po prostu od...