Jak zwykle po lekturze książki Dana Simmonsa pozostaję w stanie oszołomienia. Uczucie to jest bardzo przyjemne ale dość kłopotliwe, bo przecież wypadałoby napisać jakąś mądrą i błyskotliwą opinię a tymczasem myśli kłębią się w głowie i rodzą się pytania na które trzeba odpowiedzieć sobie samodzielnie, ponieważ autor nie ma już w tej kwestii nic do powiedzenia. Napisanie czegokolwiek w tym stanie umysłu jest trudne.
Nie jestem pewna, czy powinno się postępować w ten sposób, ale odniosę się do obu tomów: „Hyperion” i „Upadek Hyperiona”.
To fantastyczna i bardzo przygnebiająca wizja przyszłości ludzkości, w której człowiek po unicestwieniu Ziemi opanował dwieście innych planet i „terraformował” je dla własnych potrzeb. To wizja, w której człowiek dewastuje wszechświat. Dzięki technologii prowadzi bardzo łatwe życie, ale to życie jest puste i nie wiadomo dokąd zmierza. Mimo upływu wieków ludzkość nadal pozostaje wyłącznie konsumentem dóbr i niszczycielem światów.
Ludzkości zagraża zagłada ale kto jest jej wrogiem? Czy tajemnicze ludzkie plemię Wygnańców, żyjące w odległej galaktyce, istoty przybierające postaci w połowie ludzkie w połowie zwierzęce lub roślinne sprawiające wrażenie zespolonych ze światem, w którym żyją?
Czy może sztuczna inteligencja, twory SI, żyjące gdzieś w cyberprzestrzeni, które od wieków prowadzą względem ludzkości politykę uzależniającą od technologii i przepływu informacji?
Jakie znaczenie dla losów ludzkości ma pielgrzymka 7 osób na planetę Hyperion? Dlaczego w tej pielgrzymce bierze udział właśnie ksiądz, polityk, żołnierz, uczony, detektyw (inteligent?), poeta i tajemniczy templariusz? Czyżby dlatego, że są przedstawicielami ważnych dla naszej cywilizacji dziedzin życia? Dlaczego posłano ich na spotkanie z Dzierzbą, z potworem Spoza Czasu zwanym także Władcą Bólu, który może zawiesić ich na Drzewie Pokuty? Czy odpowiedzi na te pytania znajdują się w przeszłości pielgrzymów?

Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jak bardzo przemyślany sposób i z jakim rozmachem Dan Simmons przedstawił świat Hegemonii Człowieka. Wszystko do siebie pasuje i jest na swoim miejscu. Fabuła jest dość zawiła, pełna retrospekcji, meandrów i zwrotów ( może momentami zbyt skomplikowana i nie pozbawiona dłużyzn). Mnóstwo w powieści napięcia i nieprzewidywalności, bohaterowie są autentyczni, styl pisarski plastyczny i uruchamiający wyobraźnię. Jednym słowem prawie ideał.
Jest to nie tylko doskonała powieść z gatunku scienc fiction ale także przypowieść o człowieku i raport na temat kondycji stworzonego przez nas świata.

Jak zwykle po lekturze książki Dana Simmonsa pozostaję w stanie oszołomienia. Uczucie to jest bardzo przyjemne ale dość kłopotliwe, bo przecież wypadałoby napisać jakąś mądrą i błyskotliwą opinię a tymczasem myśli kłębią się w głowie i rodzą się pytania na które trzeba odpowiedzieć sobie samodzielnie, ponieważ autor nie ma już w tej kwestii nic do powiedzenia. Napisanie...