Daleka przyszłość, w której ludzkość musiała opuścić niezdolną do zamieszkania Starą Ziemię. Dzięki rozwojowi techniki skolonizowała planety odległe o tysiące lat świetlnych. Pod jurysdykcją Hegomonii znajdują się ich już dwie setki. Zostały połączone siecią transporterów, dzięki którym w oka mgnieniu można się przenosić z planety na planetę. Jednak wielomiliardowa populacja nie uchroniła się od konfliktów. W obliczu zagrożenia przez buntowników, zostaje wybranych siedmiu śmiałków, którzy mają się udać na Hyperiona, tajemniczą planetę, osnutą legendą. Jest ona siedzibą zagadkowego bóstwa zwanego Dzierzbą. W skład wyprawy wchodzą: ksiądz katolicki, żołnierz, poeta, prywatny detektyw, uczony, konsul oraz templariusz. Żaden z nich nie jest członkiem kościoła Chyżwara. Różnią się od siebie diametralnie, ale każdy z nich ma osobisty powód, aby udać się do Grobowców Czasu. Dzierzba spełni prośbę jednego z nich, jednak reszta będzie musiała zginąć.

Powieść podzielona jest na sześć części. Każdy z pielgrzymów opowiada historię swojego życia, a dokładniej podaje powód dlaczego zgodził się udać na tak niebezpieczną wyprawę. Każda z tych relacji jest inna. Można tu rozróżnić opowiadanie romantyczne, detektywistyczne, obyczajowe oraz pisane w formie dziennika. Każda z tych opowieści przybliża nas do odkrycia tajemnicy. Każda z nich wzbudziła we mnie inne emocje, od przerażenia po ogromny smutek. Jednak książka nie skupia się jedynie na kulcie religijnym, ale autor w dużej mierze porusza tematy polityczne oraz filozoficzne. Ze szczegółami poznajemy techniczne aspekty wykreowanego przez niego świata. Wszystko to okraszone jest nutką poezji, skupiającej się głównie wokół romantycznego poety Johna Keatsa.

Nie mogę napisać, aby historia porwała mnie od samego początku. Autor nie wprowadza czytelnika w fabułę stopniowo, tylko od razu rzuca go na głęboką wodę. Dlatego muszę przyznać, że z początku nieco się przeraziłam. Jednak z każdą kolejną historią, z każdą koleją stroną, coraz bardziej się wciągałam i łatwiej było mi odnaleźć się w tej międzygalaktycznej rzeczywistości.

A nie ukrywam, że świat, który wykreował Dan Simmons zrobił na mnie niesamowite wrażenie. Szczegółowe opisy planet, nieprawdopodobnie działały na moją wyobraźnie. Transmitery, które są niczym okna na inne światy. Wystarczy jeden krok, aby całkowicie zmienić otoczenie. Pływające wyspy czy wysokie trawy ciągnące się aż po horyzont niczym zielony ocean. Aż chciałoby się tam znaleźć razem z bohaterami, odczuć mniejszą grawitację czy pływać i rozmawiać z delfinami.

Jednak w powieści zawiodły mnie dwie rzeczy. Pierwszą z nich były postacie. Wydawałoby się, że snute przez nich opowieści, przybliżą ich życie i tym samych pozwolą się poznać. Nic bardziej mylnego. Wielokrotnie relacjonowane przez nich zdarzenia nie skupiały się na nich samych, ale na innych osobach. Dzięki temu fabuła płynęła, zapełniały się luki, poznawaliśmy niewiadome, wszystko łączyło się w pełną, zgrabną całość, ale sami pielgrzymi nadal pozostali osnuci tajemnicą.

Drugą słaba rzeczą było zakończenie. Myślałam, że akcja książki bardziej się rozwinie na przestrzeni tylu stron. Jednak „Hyperion” był jedynie preludium do tego co ma nadejść w kolejnej części. Troszeczkę mnie rozczarowało, że dopiero w „Upadku Hyperiona” dostanę, to na co czekałam przez cały pierwszy tom. Aczkolwiek nie da się ukryć, że przez takie zakończenie chce się natychmiast sięgnąć po kontynuacje.

Książka zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, jednak nie aż tak dobre jak się spodziewałam. Mam nadzieję, że szybko uda mi się sięgnąć po następną część i przekonać się jak skończy się ta samobójcza pielgrzymka. A Was zachęcam do udania się na Hyperiona.

*** Więcej na: www.houseofreaders.blogspot.com ***

Daleka przyszłość, w której ludzkość musiała opuścić niezdolną do zamieszkania Starą Ziemię. Dzięki rozwojowi techniki skolonizowała planety odległe o tysiące lat świetlnych. Pod jurysdykcją Hegomonii znajdują się ich już dwie setki. Zostały połączone siecią transporterów, dzięki którym w oka mgnieniu można się przenosić z planety na planetę. Jednak wielomiliardowa...