Gniew
- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Cykl:
- Teodor Szacki (tom 3)
- Seria:
- Mroczna Seria
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Data wydania:
- 2014-10-08
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-10-08
- Liczba stron:
- 380
- Czas czytania
- 6 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328009356
- Tagi:
- Teodor Szacki
- Inne
Gniew to pożegnanie z Szackim, jednym z najbardziej znanych bohaterów kryminalnych w Polsce, dostrzeżonym i docenionym na świecie, co potwierdzają recenzje i wyróżnienia dla kolejnych wydań książek Zygmunta Miłoszewskiego za granicą.
Prestiżowy „Publisher’s Weekly” w recenzji "Uwikłania" napisał, że czytelnicy będą chcieli kontynuacji losów prokuratora Szackiego. I trochę żal, że autor – równie stanowczo jak swego czasu Artur Conan Doyle – obwieścił koniec przygód swojego bohatera!
25 listopada 2013 prokurator Teodor Szacki zostaje wezwany do zrujnowanego bunkra koło poniemieckiego szpitala miejskiego. W czasie robót drogowych odnaleziono tam stary szkielet. Szacki bezrefleksyjnie „odfajkowuje Niemca”, jak się tutaj nazywa wojenne szczątki, i każe przekazać je uczelni medycznej, gdzie wiecznie brakuje eksponatów do celów dydaktycznych. Nie przypuszcza, że to, co wydawało się końcem rutynowej procedury, jest początkiem najtrudniejszej sprawy w jego prokuratorskiej karierze. Sprawy, która pozbawi go prawniczego dystansu, zmusi do wyborów ostatecznych i okaże się ostatnim dochodzeniem prokuratora Teodora Szackiego.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Skazani na Olsztyn
Z wielką niecierpliwością czekałem na ostatnią (podobno) część cyklu o prokuratorze Teodorze Szackim, bardzo udanie zapoczątkowanego „Uwikłaniem” i równie efektownie kontynuowanego „Ziarnem prawdy”. W mojej ocenie obydwie te książki stanowią właściwie osobny podgatunek powieści kryminalnej, i to nie tylko na krajowym podwórku. Rzadko kiedy tak mało istotną rolę, jak w książkach Miłoszewskiego, odgrywa w powieści kryminalnej odpowiedź na fundmentalne pytanie „kto zabił?”, a w zamian tak istotne stają się perypetie obyczajowe głównego bohatera, język dialogów, trafność opisów i refleksji. Do tego dochodzi soczysta publicystyka, piętnująca m.in. lokalnych włodarzy, w tym przypadku Olsztyna.
Trzeba przyznać, że po prostu znakomite są filipiki Miłoszewskiego pod adresem olsztyńskich projektantów i urbanistów, których dokonania autor określa w pewnym momencie jako puszczenie pawia w przestrzeń publiczną. Dostaje się też lokalnym patriotom, przywiązanym do wielokrotnie pojawiającego się motywu jedenastu jezior w granicach miasta. No właśnie, jeżeli miałbym coś do zarzucenia autorowi tych olsztyńskich obserwacji, to zbyt częste ogrywanie tych samych motywów. Faktem jest, że na Ziemiach Odzyskanych nowi gospodarze pod względem zagospodarowania przestrzennego poczynali sobie wręcz po barbarzyńsku. Zauważyłem to już jako dzieciak, jadący na kolonie do Giżycka: imponujące, klasyczne budynki z czerwonej cegły i nabżdżone pomiędzy nimi współczesne kloce. Temat jest z pewnością warty zauważenia, podobnie jak specyficzna synchronizacja olsztyńskiej sygnalizacji świetlnej, ale żeby aż tyle razy?
Nieco poniżej oczekiwań wypadła również warstwa obyczajowa. Relacje Szackiego z przyjaciółką Żenią oraz z córką nie są, niestety, opisane z takim polotem i autentyzmem, jak to się działo choćby w „Uwikłaniu”, gdzie np. romans Szackiego z dziennikarką Moniką to proza psychologiczna naprawdę wysokich lotów, a nie tylko narracyjny wypełniacz. Widać, że w kolejnych odsłonach swojej trylogii Miłoszewski coraz bardziej przenosi punkt ciężkości z kreowania realistycznych, pełnokrwistych postaci na rzecz bohaterów świadomie jednowymiarowych, karykaturalnych. O ile w pierwszej części żona Szackiego czy kochanka były postaciami jak najbardziej serio, o tyle w „Ziarnie prawdy” pojawiło sie już więcej osób o niemal komiksowej proweniencji, jak np. seksowna sędzia Tatarska. W „Gniewie” ta tendencja nasiliła się jeszcze bardziej i w rezultacie proporcje osób „realnych”, jak sam Szacki czy jego córka Helena, do tych „spłaszczonych”, obdarzonych zabawnymi nazwiskami, przechyliły się wyraźnie na korzyść tych drugich.
Więcej umowności i humoru to, rzecz jasna, nic złego, tyle że przełamywanie powagi humorem nie zawsze się sprawdza – w przypadku „Gniewu” zabieg ten niezbyt skutecznie wspiera bardzo poważną tematykę przemocy domowej, z którą autor postanowił się zmierzyć. Gdy powieściowe kontrasty stają się zbyt znaczne, gdy drastyczne opisy domowej gehenny sąsiadują z zabawnymi zachowaniami takich postaci, jak Myślimir Szcząchor czy Ludwik Frankenstein, powieść trochę traci - zarówno na walorach edukacyjnych, jak też rozrywkowych.
Odrębną kwestia jest samo zakończenie. Uwzględniając osoby, które lekturę „Gniewu” mają dopiero przed sobą, powiem jedynie, że finał rozczarował mnie i zdezorientował. Być może o taki właśnie efekt autorowi chodziło. Jeżeli tak, to brzydko się zabawił.
Trochę powybrzydzałem, ale też poprzeczka moich oczekiwań wobec Miłoszewskiego była zawieszona jak dla Siergieja Bubki. Nie twierdzę, że autor ją strącił, ale jednak w moim osobistym rankingu ustawiam „Gniew” na trzecim miejscu, za „Uwikłaniem” i „Ziarnem prawdy”. Poprzestanie na zaledwie trzech częściach cyklu o Teodorze Szackim nie jest może aż tak złą decyzją, pod warunkiem jednak, że kolejne powieści Zygmunta Miłoszewskiego nie będą przypominały „Bezcennego”, ale najlepsze fragmenty jego poprzedniczek.
Bogusław Karpowicz
Oceny
Książka na półkach
- 16 774
- 3 862
- 3 363
- 421
- 176
- 171
- 122
- 122
- 98
- 96
OPINIE i DYSKUSJE
Cała trylogia jest obłędna. Jak dla mnie najlepszy polski kryminał jaki czytałam. Zakończenie niejednoznaczne - po cichu liczę na to, że autor da się jeszcze namówić na kontynuację...
Cała trylogia jest obłędna. Jak dla mnie najlepszy polski kryminał jaki czytałam. Zakończenie niejednoznaczne - po cichu liczę na to, że autor da się jeszcze namówić na kontynuację...
Pokaż mimo toŚwietny kryminał, najlepsza część z trylogii o prokuraturze Szackim, jednak to zakończenie pozostawia pewien niesmak...
Świetny kryminał, najlepsza część z trylogii o prokuraturze Szackim, jednak to zakończenie pozostawia pewien niesmak...
Pokaż mimo toZ początku nudno. Później coraz ciekawiej, od połowy wręcz ciężko się oderwać. Momentami niepotrzebne, zbyt długie, nic nie wnoszące opisy. Zakończenie zaskakujące . Duży plus to czarny humor . W sumie to najlepszy polski thriller jaki czytałam.
Z początku nudno. Później coraz ciekawiej, od połowy wręcz ciężko się oderwać. Momentami niepotrzebne, zbyt długie, nic nie wnoszące opisy. Zakończenie zaskakujące . Duży plus to czarny humor . W sumie to najlepszy polski thriller jaki czytałam.
Pokaż mimo toBardzo dobre zakonczenie trylogi
Bardzo dobre zakonczenie trylogi
Pokaż mimo toDobry kryminał ze świetną dynamiką, wstrząsającymi wizjami, niejednoznaczy moralnie, a do tego z bezsensownym, totalnie irytującym zakończeniem...
Dobry kryminał ze świetną dynamiką, wstrząsającymi wizjami, niejednoznaczy moralnie, a do tego z bezsensownym, totalnie irytującym zakończeniem...
Pokaż mimo toJakoś od połowy książki nie moglam się oderwać. Tylko za kończenie nie do końca mi podpasowało, dlatego tylko 8 gwiazdek. I trochę przydługie opisy
Jakoś od połowy książki nie moglam się oderwać. Tylko za kończenie nie do końca mi podpasowało, dlatego tylko 8 gwiazdek. I trochę przydługie opisy
Pokaż mimo toMoje pierwsze spotkanie z twórczością Zygmunta Miłoszewskiego i jakże mieszane miałam odczucia. Na początku podobało mi się, tak po prostu. Bardziej niż fabuła podobał mi się styl pisarski autora. Później podobać mi się przestało. Za dużo było nieistotnych wtrąceń, dygresji, historii nie na temat. I tak do połowy męczyłam to dzieło i męczyłam. Od połowy zrobiło się ciekawie, na temat i emocjonująco. Sporo uwagi pan Miłoszewski poświęcił na analizę postaci, i to było bardzo dobre. Do samego końca napięcie rosło. Dosłownie do ostatniej strony. Zakończenie zrobiło na mnie duże wrażenie. To znaczy to, że została otwarta furtka dla czytelnika i jego wyobraźni. Pierwszy raz spotkałam taki kryminał i to w nim zapunktowało bardzo. No i elegancki prokurator, zwracający uwagę na garnitur też na plus. To teraz, jak już przeczytałam trzeci tom, przeczytam i pierwszy ;)
Moje pierwsze spotkanie z twórczością Zygmunta Miłoszewskiego i jakże mieszane miałam odczucia. Na początku podobało mi się, tak po prostu. Bardziej niż fabuła podobał mi się styl pisarski autora. Później podobać mi się przestało. Za dużo było nieistotnych wtrąceń, dygresji, historii nie na temat. I tak do połowy męczyłam to dzieło i męczyłam. Od połowy zrobiło się...
więcej Pokaż mimo toBardzo odważny głos zwracający uwagę na problem przemocy domowej. Tym bardziej okrutnej, gdyż ma miejsce tam, gdzie powinno być najbezpieczniej. Skłania ku refleksji nad ludzkimi emocjami.
Bardzo odważny głos zwracający uwagę na problem przemocy domowej. Tym bardziej okrutnej, gdyż ma miejsce tam, gdzie powinno być najbezpieczniej. Skłania ku refleksji nad ludzkimi emocjami.
Pokaż mimo toOstatnia część z Teodorem Szackim nie zawiedzie naszych oczekiwań, książka nie różni się zbytnio od poprzednich części. Autor skupia się na życiu osobistym Szackiego i oczywiście wątku kryminalnym. Jeżeli chodzi o samego głównego bohatera i jego życie osobiste jest ciekawie i wiarygodnie natomiast jeśli chodzi o wątek kryminalny no cóż jest przesadzony wręcz niewiarygodny, takie rzeczy po prostu się nie zdarzają tym bardziej w Polsce, co najwyżej mogłoby się to wydarzyć w Stanach i to też by było mało wiarygodne. Ogólnie książka dobra, wciągająca, po kilkunastu stronach będziemy ciekawi o co chodzi i jak to się wszystko skończy. Autor zostawił sobie też furtkę do następnych części z Teodorem Szackim.
Ostatnia część z Teodorem Szackim nie zawiedzie naszych oczekiwań, książka nie różni się zbytnio od poprzednich części. Autor skupia się na życiu osobistym Szackiego i oczywiście wątku kryminalnym. Jeżeli chodzi o samego głównego bohatera i jego życie osobiste jest ciekawie i wiarygodnie natomiast jeśli chodzi o wątek kryminalny no cóż jest przesadzony wręcz niewiarygodny,...
więcej Pokaż mimo toNiezłe- powiem tak 80% ksiązki super, natomiast koncówka mnie rozczarowała
Niezłe- powiem tak 80% ksiązki super, natomiast koncówka mnie rozczarowała
Pokaż mimo to