To Moja pierwsza książka Magdaleny Tulli, nie udało mi sie póki co zdobyć innych, ale co się odwlecze...
Wróćmy do "Szumu", książka opowiada o relacjach Matka-córka (o ile się zorientowałam jest to główny temat książk Tulii), po lekturze tej książki rozumiem dlaczego! Autorka opisuje swój świat, świat samotnej dziewczynki, dziewczyny, kobiety w taki sposób, że ja jako czytelnik czuje jej ból, cierpienie, niemoc... Opisując w sposób bardzo minimalistyczny historie obozowe, nie mówi niczego wprost, ale groza bije z każdego zdania z każdego niedopowiedzenia, chyba bardziej niż z najbardziej szczegółowego opisu okrucieńst nazistów.
Jest to historia rodziny naznaczonej wojną i myślę, że taka trauma dotknęła nie tylko autorkę i jej matkę ale tysiące rodzin żyjących w tych okrutnych czasach, ale nie tylko. Myślę, że opis trudnych relacji rodzinnych, pewnego rodzaju przeoczenia dziecka z jego problemami jest ponadczasowy i niezależny od traum wojennych, wystarczą traumy codzienności, żeby zgotować dziecku piekło i to jest w tej książce najsmutniejsze bardzo prawdziwy opis tego co czuje zranione dziecko w nas -niezależnie od wieku- i jak trudno się z takich traum otrząsnąć!

To Moja pierwsza książka Magdaleny Tulli, nie udało mi sie póki co zdobyć innych, ale co się odwlecze...
Wróćmy do "Szumu", książka opowiada o relacjach Matka-córka (o ile się zorientowałam jest to główny temat książk Tulii), po lekturze tej książki rozumiem dlaczego! Autorka opisuje swój świat, świat samotnej dziewczynki, dziewczyny, kobiety w taki sposób, że ja jako...