W naszym kraju napisano niewiele książek o starożytnym Iranie, więc dla pasjonatów jego historii (w tym dla mnie)ta pozycja to wielka gratka. Tym bardziej, że książka prof. M. Olbrychta skupia się na wydarzeniach z przełomu tysiącleci, a więc najmniej znanego okresu historii Partów. Od razu jednak ostrzegam - to nie jest książka dla wszystkich. Jest napisana trudnym, technicznym językiem, który raczej odstraszy większość czytelników. Podobny efekt pewnie wywołają nieprzetłumaczone cytaty z łaciny i greki (bardzo nie popieram takiej praktyki, gdyż praktycznie uniemożliwia to lekturę zwykłym pasjonatom). To wielka szkoda, gdyż ,,Imperium Parthicum" to bardzo ciekawa pozycja, w dodatku prawdziwy unikat, także na skalę europejską. Żaden autor nie próbował odtworzyć wydarzeń rozgrywających się na peryferiach znanego (przynajmniej wtedy) nam świata. Całość została ozdobiona pięknymi mapami i licznymi szkicami. Za plus można również uznać (przynajmniej ja uważam) odważne hipotezy autora, chociaż w paru miejscach prof. Olbrycht nieco zaszarżował, np. stwierdzając że znalezienie licznych partyjskich monet w Baktrii jest dowodem, na dominację Arsakidów w tym kraju. Również zbieżność imion historycznych władców i bohaterów eposów nie może być dowodem na jego historyczność. Możliwe, że stwierdzenia takie pojawiają się, gdyż książka jest jedynie częścią bardziej obszernych badań, jednak wiele pojawiających się stwierdzeń zostało przedstawionych jako pewnik, mimo że dowody przedstawione przez autora nie zawsze są przekonywujące. Odniosłem również wrażenie, że podczas odchodzenia od greko-rzymskiej perspektywy postrzegania dziejów, autor popadł w iranocentryzm. Z pewnością pomoże to czytelnikom spojrzeć na świat starożytny z innej perspektywy, jednak zwykli pasjonaci historii zanudzą się z nią na śmierć, gdyż dywagacje na temat jednego, mało znanego wydarzenia potrafią zająć cały rozdział. Natomiast dla osób chcących dokładniej poznać dzieje państwa Partów - Arsakidów, ta pozycja jest obowiązkowa.

W naszym kraju napisano niewiele książek o starożytnym Iranie, więc dla pasjonatów jego historii (w tym dla mnie)ta pozycja to wielka gratka. Tym bardziej, że książka prof. M. Olbrychta skupia się na wydarzeniach z przełomu tysiącleci, a więc najmniej znanego okresu historii Partów. Od razu jednak ostrzegam - to nie jest książka dla wszystkich. Jest napisana trudnym,...

Ksiązka solidna i pełna nowych ustaleń. Opowiada o wyjatkowo ciekawym okresie historii państwa Partów, w tym wiele o stosunkach z Rzymem. Ale są też cenne analizy na temat sensacyjnych odkryć w Tillyatepe w Afganistanie. Sa bardzo dobre mapy, specjalnie wykonane dla ksiązki.
Zerknałem na opinię niejakiego Senseja - jest niemerytoryczna i pełna błędów. Nie wiem, dlaczego takie opinie są akceptowane. Nie mozna w opinii o ksiazce pisać, że "autor zwariował".
Co do terminu imperium to recenzent sensej sam powinien się dokształcic, a widać, też, że ksiązke przejrzał pobieżnie. Pliniusz pisze o 18 królestwach (regna),z jakich składa sie państwo Partów. A zatem termin imperium jest celny. Recenzja senseja to zestaw chaotycznych, bardzo tendencyjnych i nieuzasadnionych zarzutów. Ksiązka Imperium... jest starannie napisana, a materiał jaki zawiera, i analiza, są na bardzo wysokim poziomie. Polecam, chociaż chyba trudno kupić.

Ksiązka solidna i pełna nowych ustaleń. Opowiada o wyjatkowo ciekawym okresie historii państwa Partów, w tym wiele o stosunkach z Rzymem. Ale są też cenne analizy na temat sensacyjnych odkryć w Tillyatepe w Afganistanie. Sa bardzo dobre mapy, specjalnie wykonane dla ksiązki.
Zerknałem na opinię niejakiego Senseja - jest niemerytoryczna i pełna błędów. Nie wiem, dlaczego...

Słaba pozycja. Nazwisko znane i głośne, a poziom twórczości jak widać po treści jego książki znacznie spadł. Zacznę może od tego, że mocno dyskusyjny i wielce kuriozalny jest sam tytuł!!! Jakie "Imperium Parthicum"? Czy autor zwariował??? Nigdy nie funkcjonowała taka nazwa państwa partyjskiego. Jeśli już to "Regnum Parthorum". Do miana imperium - Partom z pewnością daleko, zwłaszcza, gdy M. J. Olbrycht omawia relacje rzymsko-partyjskie za czasów dynastii julijsko-klaudyjskiej. Już pominę, że Partowie nigdy nie stworzyli monarchii scentralizowanej, a problemy natury politycznej oraz społecznej im to uniemożliwiały. Poszczególni książęta i satrapowie byli lennikami króla królów, a od ich wierności zależała pozycja władcy partyjskiego. Często w trudnych dla Partii momentach, wobec rzymskich ofensyw militarnych zdradzali oni go, przechodząc na stronę Cesarstwa Rzymskiego, a niekiedy zachowywali neutralność w krytycznych momentach. Germanik bez użycia oręża, a samą tylko interwencją zbrojną zajął Kapadocję i Kommagene oraz uczynił z Królestwa Armenii państwo zależne od Cesarstwa Rzymskiego. Król Partów nie protestował. Ja się pytam na co to jest dowód? Na siłę Rzymian czy Partów? Według mnie Rzymian, ale M. J. Olbrycht ma na ten temat inne zdanie... Stosuje podobny sposób "badania" do J. Wolskiego. Prowadzi całkowicie niemetodologiczny dyskurs. Nie tylko źródła rzymskie, ale nawet partyjskie co ciekawe niczego takiego nam nie mówią. Autor po prostu zakrzywia rzeczywistość i nagina maksymalnie fakty. Ze zwycięstw rzymskich robi przegrane i w efekcie mamy narodziny "Imperium Parthicum"... Co ciekawe wojny rzymsko-partyjskiej o Armenię za czasów Nerona nie omawia. Szkoda, że autor nie konsultował części dotyczącej Rzymian ze specjalistą od wojskowości rzymskiej. Wtedy zrozumiałby jak wielkie błędy popełnił. ;/ Książka pisana na kolanie. W zasadzie tylko rozdział I uważam za bardzo dobry chociaż jednocześnie podkreślam, że mógłby być dużo lepszy. Jako wyrzuty dodam jeszcze nieznajomość problematyki rzymskiej polityki zagranicznej, brak wiedzy o armii rzymskiej w czasach julijsko-klaudyjskich oraz niejednokrotnie bezmyślne i bezkrytyczne cytowanie "Roczników" Tacyta. Szkoda pieniędzy na zakup tej książki. Widać, że od czasów wydania "Parthia et ulteriores gentes" poziom merytoryczny prac autora znacznie spadł. Stanowczo nie polecam!

P.S. Książka stanowi przykład, że nawet Profesorom zdarzają się nieudane publikacje i nie ma "świętych krów". ;)

Słaba pozycja. Nazwisko znane i głośne, a poziom twórczości jak widać po treści jego książki znacznie spadł. Zacznę może od tego, że mocno dyskusyjny i wielce kuriozalny jest sam tytuł!!! Jakie "Imperium Parthicum"? Czy autor zwariował??? Nigdy nie funkcjonowała taka nazwa państwa partyjskiego. Jeśli już to "Regnum Parthorum". Do miana imperium - Partom z pewnością daleko,...

"Imperium Parthicum" M. J. Olbrychta to niezwykle erudycyjna monografia dziejów Partii w początkach I wieku n.e. Autor książki przedstawił w niej załamanie się rządów Sinatrukidów (jednej z gałęzi dynastii Arsakidów) w państwie partyjskim oraz odbudowę władzy centralnej za panowania Artabana II i jego następców. Charakter dostępnych źródeł sprawia, że głównym obiektem zainteresowania jest historia polityczna: walki wewnętrzne oraz stosunki Imperium Parthicum z Imperium Romanum. Warto zwrócić uwagę na fakt, że Olbrycht opisując relacje obu mocarstw nie zapomina także o dużej liczbie mniejszych państw wasalnych tworzących mozaikę królestw bliskowschodnich w początkach naszej ery. Przeprowadzona przezeń analiza rzuca nowe światło na dzieje regionu w I wieku, dotyczy to wielu szczegółowych aspektów: chronologii wydarzeń, identyfikacji geograficznej niejasnych nazw, czy wreszcie powiązań genealogicznych. W tej pracy fachowość i erudycja stoją na najwyższym poziomie.

Tomasz Babnis

"Imperium Parthicum" M. J. Olbrychta to niezwykle erudycyjna monografia dziejów Partii w początkach I wieku n.e. Autor książki przedstawił w niej załamanie się rządów Sinatrukidów (jednej z gałęzi dynastii Arsakidów) w państwie partyjskim oraz odbudowę władzy centralnej za panowania Artabana II i jego następców. Charakter dostępnych źródeł sprawia, że głównym obiektem...

Ciekawa ksiązka, miejscami niełatwy materiał, ale fascynujące ustalenia.

Ciekawa ksiązka, miejscami niełatwy materiał, ale fascynujące ustalenia.