Już tyle opinii, więc moja może trochę zbędna? Ale w końcu też mam własne przemyślenia. Najpierw napiszę, a potem skonfrontuję z innymi...
Czyta się to łatwo, a powieść wciąga. Tyle zalet. Przeczytałem, jestem zadowolony, choć to żadna wielka literatura. Jednakże zgrabnie skomponowana powieść pozwala na relaks. I chyba niewiele więcej, bo, obawiam się, niewiele w pamięci zostanie. Oby tylko nie wady, a jest ich trochę. Gdyby autorka odpuściła sobie fatalną manierę dodawania przy każdej okazji zawodu, miejsca pracy, imienia i nazwiska postaci, które stworzyła, czytałoby się o wiele przyjemniej. Gdyby przemyślała zawody niektórych bohaterów (jak ktoś wydaje kajaki to jest magazynierem, a nie kajakarzem - ten najczęściej jest sportowcem; 23-letnia sekretarka zawsze w szkole jest sekretarką, a nie asystentką, zwłaszcza w wiejskiej szkółce), nie byłoby tyle sztuczności. Gdyby nie piętrzyła wątków romansowych (Podgórki, Kopp) spore fragmenty byłyby i strawniejsze, i bardziej realistyczne. Gdyby nie umieszczała na prowincji wszechwiedzących specjalistek od psychologii (ciekawe, że to też zawód autorki), ucieszyliby się przedstawiciele innych profesji, zapewne nie mniej inteligentni. Może się czepiam, ale samo przeczytanie poradnika o pisaniu kryminałów (s. 558) nie tworzy specjalisty w tym zakresie i trzeba bardzo cyzelować każde zdanie, wers, słowo. A tu tego zabrakło. na jeden raz, dla relaksu tak, to dobre czytadło, ale to wszystko.

Już tyle opinii, więc moja może trochę zbędna? Ale w końcu też mam własne przemyślenia. Najpierw napiszę, a potem skonfrontuję z innymi...
Czyta się to łatwo, a powieść wciąga. Tyle zalet. Przeczytałem, jestem zadowolony, choć to żadna wielka literatura. Jednakże zgrabnie skomponowana powieść pozwala na relaks. I chyba niewiele więcej, bo, obawiam się, niewiele w pamięci...