Każdy ma takie miejsce, do którego chciałby pojechać. Może Chiny, może Egipt, może Hiszpania. Czytamy o miastach, o zabytkach, o kulturze, uczymy się języka. Oczyma wyobraźni widzimy siebie spacerującego ulicami miast, smakujemy miejscowych dań. Spędzamy przyjemnie czas, odpoczywamy a potem wracamy do domu, do pracy i znów marzymy o wakacjach gdzieś tam... Takim wymarzonym miejscem dla Jevick`a jest tytułowa Olondria. Kraina fascynuje go od małego. Jest synem handlarza pieprzem, który co roku podróżuje przez morze by na targu w Bain go sprzedawać. Z jednej z takich podróży przywozi swojemu synowi nauczyciela. Jevick chłonie wszystko co dotyczy Olondrii. Kulturę, historię, język, literaturę. Szczególnie zachwycony jest właśnie książkami, bo w jego świecie vallon jest rzadko spotykany. Po śmierci ojca przejmuje po nim interes i wyrusza do wymarzonego Bain. Na statku spotyka śmiertelnie chorą, niepiśmienną dziewczynę. Jeszcze nie wie jakie to spotkanie przyniesie ze sobą konsekwencje...
Bain oczarowuje młodzieńca. Jest dokładnie takie jak je sobie wyobrażał i jednocześnie zupełnie inne. W dzień sprzedaje pieprz, później zwiedza, rozmawia, poznaje... Nie może się nacieszyć, napatrzeć. Szczególnie fascynujące jest dla niego Święto Ptaków, po którym jego życie zmienia się już na zawsze. Jevick widzi anioła, niepiśmienną dziewczynę ze statku. Tu zaczynają się kłopoty...
Książka jest napisana pięknym stylem. Świat zbudowany w fantastyczny sposób, rozbudowany, prawdziwy, namacalny. Historia sama w sobie bardzo piękna. Ukazująca siłę książek, ale też siłę miłości, historia pełna bólu, ale i pasji. Szczególnie podobał mi się początek historii oraz opowieść anioła. Ale to tyle... całość wlecze się niesamowicie. I to nie przez styl, nie przez "mgłę" i "lenistwo" świata, bohaterów czy jak to zwać (delikatność, "lenistwo" wiktoriańskiego Londynu) tylko po prostu jest nudna i naciągana. Rozpisywana bez sensownie, nawet nie nadmuchiwana. To po prostu mogło być piękne opowiadanie. A wyszło co wyszło.
Jak na cykl "Uczta wyobraźni" bardzo średnio, wydanie piękne, rzuca sie w oczy. Powieść ma kilka dobrych punktów, jednak brakuje jej tego czegoś. Takiej kropki nad i.

Każdy ma takie miejsce, do którego chciałby pojechać. Może Chiny, może Egipt, może Hiszpania. Czytamy o miastach, o zabytkach, o kulturze, uczymy się języka. Oczyma wyobraźni widzimy siebie spacerującego ulicami miast, smakujemy miejscowych dań. Spędzamy przyjemnie czas, odpoczywamy a potem wracamy do domu, do pracy i znów marzymy o wakacjach gdzieś tam... Takim wymarzonym...