Po rewelacyjnym 3 tomie serii miałam bardzo duże oczekiwania co do "Pieśni miecza". Okazało się jednak, że kolejna część przygód Uthreda ustępuje swojej poprzedniczce. Nie zrozumiecie mnie źle. W żadnym wypadku, nie jest to książka zła, lecz "Panowie północy" nie praktycznie nie mieli wad,a tu się takie pojawiły.

Pióro Corwella niezmiennie pozostaje rewelacyjnym. Chylę czoła przed autorem, że potrafi pisać tak prosto, a zarazem nieinfantylnie. Jestem pewna, że jeśli jego pióro byłoby trudniejsze w odbiorze to ta seria nie zyskałaby tyle fanów. Czytanie dziesięciu tomów serii, w której styl jest wymagający, w pewnym momencie przestaje być przyjemne.

W tej części przede wszystkim dostrzegamy ogromną przemianę Uthreda. Priorytety bohatera zdecydowanie ulegają zmianie. Autor jawi, go w tej części jako mężczyznę, który ponad wszystko cenie sobie spokój i szczęście rodziny. Walki w głowie bohatera schodzą na drugi plan, a jego myśli głównie zaprzątają bliscy mu ludzie.

Cornwell w "Pieśni miecza" w dużym stopniu skupia się na polityce. Najbardziej ze wszystkich tomów serii pokazuje realia panujące na dworze. To również tutaj autor przenosi się do Londynu i pokazuje problemy, jakie dotknęły to miasto.

Czwarta część "Wojny wikingów" jest niewątpliwie najmniej brutalna. Nie znajdziemy tutaj mnóstwa scen batalistycznych, tak jak działo się to w przypadku poprzednich tomów. Z jednej strony podobało mi się, że autor trochę spowolnił akcję, skupił w większej mierze na uczuciach głównego bohatera, ale z drugiej zbytnio przyzwyczaiłam się do rozlewu krwi jakie zawsze pojawiał się na kartach tej serii i trochę mi tego brakowało.

Bardzo cieszę się, że autor znowu powrócił do opisów zwyczajów religijnych i skupił się na przedstawieniu zmian jakie zaszły w relacji chrześcijan i pogan. Okazuję, że da się żyć w zgodzie bez wiecznych waśni.

"Pieśń miecza" mimo że, nie dorównuje poprzedniemu tomowi serii jest niewątpliwie bardzo dobrą pozycją z niewielkimi wadami. Nie wyjść z podziwu jak świetny warsztat posiada autor i mam nadzieję, że dalsze części "Wojny wikingów", również będą trzymać poziom.

Po rewelacyjnym 3 tomie serii miałam bardzo duże oczekiwania co do "Pieśni miecza". Okazało się jednak, że kolejna część przygód Uthreda ustępuje swojej poprzedniczce. Nie zrozumiecie mnie źle. W żadnym wypadku, nie jest to książka zła, lecz "Panowie północy" nie praktycznie nie mieli wad,a tu się takie pojawiły.

Pióro Corwella niezmiennie pozostaje rewelacyjnym. Chylę...