Część autorstwa Krynickiego nie rezonuje ze mną (choć melodyjna fraza "nagle nagi", z zupełnie innego tomu, jest ze mną i z Krynickim mi się ciągle kojarzy i od czasu do czasu dzwoni w uchu).
Część tłumaczeń wątpliwa (porównuję do Agnieszki Umedy-Żuławskiej, więc poprzeczka wysoko postawiona) część ujmująca, poniżej wklejam ulubione.

Dziś letnia burza
zmiotła wszystkie papiery
z mojego biurka.
(Shiki)

Kwitnące trawy
rozdeptane butami
na placu ćwiczeń –
(Shiki)

Dziś na jarmarku
wielu ludzi pytało:
Czego tu szukasz?
(Issa)

Dziś będzie ścięte -
a ptaki wciąż budują
na nim swe gniazdo!
(Issa)

Wbiłem siekierę.
Woń żywicy wypełnia
zimowy las –
(Buson)

Od śmierci Bashō
żaden rok się nie kończy
tak, jak powinien –
(Buson)
[a jednak narzekali narzekali :)]

Wyruszasz znowu -
a wierzby tak zielone,
a droga tak daleka!
(Buson)

Jesienny wicher:
kiedy spędzisz noc w polu
zrozumiesz ten wiersz -
(Basho)

O różnicach w tłumaczeniach haiku na polski fajnie napisała Beata Śniecikowska. Ten tekst, z Rocznika Komparatystycznego, dostępny online, polecam, bo jest ciekawy, szczególnie kiedy mamy zebrane obok siebie kilka tłumaczeń tego samego haiku:
https://bazhum.muzhp.pl/media/files/Rocznik_Komparatystyczny/Rocznik_Komparatystyczny-r2010-t1/Rocznik_Komparatystyczny-r2010-t1-s85-103/Rocznik_Komparatystyczny-r2010-t1-s85-103.pdf

Część autorstwa Krynickiego nie rezonuje ze mną (choć melodyjna fraza "nagle nagi", z zupełnie innego tomu, jest ze mną i z Krynickim mi się ciągle kojarzy i od czasu do czasu dzwoni w uchu).
Część tłumaczeń wątpliwa (porównuję do Agnieszki Umedy-Żuławskiej, więc poprzeczka wysoko postawiona) część ujmująca, poniżej wklejam ulubione.

Dziś letnia burza
zmiotła wszystkie...

Wyciągasz rękę
Po książkę o haiku
Dłoń trzymaj na wznak

Wyciągasz rękę
Po książkę o haiku
Dłoń trzymaj na wznak

Przeczytałam w ramach wyzwania cztelniczego LC, jako przykład gatunku, po który według statystyk LC nie sięgam.
I jako moje pierwsze spotkanie zarówno z poezją, jak i z haiku, oceniam ją nad wyraz dobrze. A czytanie tej emanującej spokojem i prostotą antologii sprawiło mi niespodziewaną przyjemność.
Doświadczenie iście zachęcające do dalszego poznawania gatunku.

Przeczytałam w ramach wyzwania cztelniczego LC, jako przykład gatunku, po który według statystyk LC nie sięgam.
I jako moje pierwsze spotkanie zarówno z poezją, jak i z haiku, oceniam ją nad wyraz dobrze. A czytanie tej emanującej spokojem i prostotą antologii sprawiło mi niespodziewaną przyjemność.
Doświadczenie iście zachęcające do dalszego poznawania gatunku.

Nie jestem znawcą Haiku. Wcześniej przeczytałam raptem kilka wierszy z tego gatunku. To, co w nich zachwyca, to niewielki format i głębia treści. I rzeczywiście wiersze zawarte w recenzowanym tomie, zarówno autorskie, jak i przetłumaczone spełniają to kryterium. Cechuje je trafność, prostota spostrzeżeń. Wszystkie zawarte w nim wiersze haiku zachęcają do refleksji, mają swoją głębię. Każdy wers każdy, wiersz można odczytać wprost, ale można też poszukiwać innych znaczeń, np. „Biedna ćmo, nie mogę Ci pomóc, mogę tylko zgasić światło”.
Stanowią inspirację do obserwowania, kontemplowania otaczającego świata. Przypominają zdjęcia, wycinki rzeczywistości, zachwycające, budzące głód dalszego odkrywania.

Nie jestem znawcą Haiku. Wcześniej przeczytałam raptem kilka wierszy z tego gatunku. To, co w nich zachwyca, to niewielki format i głębia treści. I rzeczywiście wiersze zawarte w recenzowanym tomie, zarówno autorskie, jak i przetłumaczone spełniają to kryterium. Cechuje je trafność, prostota spostrzeżeń. Wszystkie zawarte w nim wiersze haiku zachęcają do refleksji, mają...

W tomiku poetyckim Ryszarda Krynickiego znalazły się jego autorskie wiersze, a także przekłady mistrzów japońskiej poezji. Znajdziemy w nim haiku takich poetów jak: Matsuo Bashō, Yosa Buson, Kobayashi Issa oraz Masaoka Shiki.

Haiku jest formą poetycką zrodzoną na gruncie literatury japońskiej w XVII stuleciu. Wiersz haiku wyróżnia się od strony formalnej tym, że składa się wyłącznie z trzech wersów: pierwszy i trzeci liczą po pięć sylab, środkowy zaś sylab siedem. Obowiązuje zasada: minimum słów, maksimum treści. Haiku składa się z dwóch zasadniczych elementów: opisu oglądanego fragmentu przyrody (nie więcej niż dwa obrazy) oraz autorskiej refleksji, związanej z tym fragmentem. Refleksja ta może być wyrażona nie tylko słowami, ale też w inny sposób - np. przez odpowiedni dobór znaków interpunkcyjnych czy zastosowaną składnię. Może też być ukryta w sposobie zestawienia obrazów. Cisza oraz to, co niewypowiedziane, są równie istotne, co użyte w wierszu słowa...

Jest to poezja delikatna, wyrafinowana i precyzyjna, a przy tym oddająca w niewiarygodny sposób szczególny rodzaj ludzkiego doświadczenia i stosunku do otaczającego nas świata. Dosłownie w kilku słowach odtworzony jest fragment rzeczywistości.
Umykająca chwila przechowana jest w w błyskotliwej i subtelnej formie. Poeta nie tyle pisze, ile maluje...

To nie jest pozycja do przeczytania, to książka do smakowania, kontemplacji i  zajrzenia w głąb siebie.

Wyjątkowo ekscytujące doświadczenie...

W tomiku poetyckim Ryszarda Krynickiego znalazły się jego autorskie wiersze, a także przekłady mistrzów japońskiej poezji. Znajdziemy w nim haiku takich poetów jak: Matsuo Bashō, Yosa Buson, Kobayashi Issa oraz Masaoka Shiki.

Haiku jest formą poetycką zrodzoną na gruncie literatury japońskiej w XVII stuleciu. Wiersz haiku wyróżnia się od strony formalnej tym, że składa...

Przeczytałam w ramach wyzwania LC, jako przykład gatunku po który nie sięgam. Jako absolutna świeżynka w obszarze poezji nie mam porównania ani warsztatu do oceny. Ale lektura sprawiła mi przyjemność.
Odświeżające, choć trochę dziwnie, uczucie tak nagle zwolnić. Zamiast setek stron fabuły krótkie migawki rzeczywistości.
To było zachęcające doświadczenie.

Przeczytałam w ramach wyzwania LC, jako przykład gatunku po który nie sięgam. Jako absolutna świeżynka w obszarze poezji nie mam porównania ani warsztatu do oceny. Ale lektura sprawiła mi przyjemność.
Odświeżające, choć trochę dziwnie, uczucie tak nagle zwolnić. Zamiast setek stron fabuły krótkie migawki rzeczywistości.
To było zachęcające doświadczenie.

Krynicki jest jednym z moich ukochanych poetów i prawdopodobnie nie mam nawet po co próbować silić się na obiektywizm. Odpowiada mi specyficzny chłód jego poezji, wycofanie, jej szlachetna prostota i subtelnie wyrażona krytyka.
Z drugiej strony - wychowałam się na haiku w niedoścignionych przekładach Agnieszki Żuławskiej-Umedy i każde odstępstwo od wieloznaczności i głębi jej przekładów traktuję niemal jak świętokradztwo.
I co tu napisać?

Tomik zawiera kilka wierszy znanych z wcześniejszych zbiorków, które atmosferą i lapidarną formą nawiązują do japońskich tradycji poetyckich. Uzupełniają je nowsze kompozycje, a całość zamyka garść przekładów Issy, Basho, Busona i Shikiego, tłumaczonych głównie z języków europejskich.
Tłumaczenie tłumaczenia jest zabiegiem ryzykownym i, śmiem twierdzić, rzadko kiedy przynoszącym sukces - w tym wypadku estetyczny. Nie jestem może zachwycona, ale bez dwóch zdań haiku Krynickiego są o całe niebo lepsze, niż koszmarne masakry Miłosza.
Jako miłośniczka haiku po lekturze tego tomiku poczułam niedosyt. Jako miłośniczka poezji Krynickiego - głęboką satysfakcję. Od oceny się powstrzymam.

Krynicki jest jednym z moich ukochanych poetów i prawdopodobnie nie mam nawet po co próbować silić się na obiektywizm. Odpowiada mi specyficzny chłód jego poezji, wycofanie, jej szlachetna prostota i subtelnie wyrażona krytyka.
Z drugiej strony - wychowałam się na haiku w niedoścignionych przekładach Agnieszki Żuławskiej-Umedy i każde odstępstwo od wieloznaczności i głębi...

A na okładce - koło, trójkąt, kwadrat - wszechświat. Tomik ujmujący prostotą.

A na okładce - koło, trójkąt, kwadrat - wszechświat. Tomik ujmujący prostotą.