Książka stanowi próbę obalenia tezy licznych malkontentów, jakoby 25 lat wolnej Polski było pasmem nieszczęść i niepowodzeń, a najogólniej czasem totalnie zmarnowanym. Podjęła się tego zadania dziennikarka Karolina Korwin-Piotrowska, od lat działająca mi na nerwy, sama o sobie mówiąca, że ma ego wielkości Wawelu.
Tym razem wątki plotkarskie pozostawia na drugim planie, natomiast skupia się na obszarze szeroko pojętej kultury i mediów.
Książka jest swego rodzaju kroniką pokazującą rok po roku najważniejsze osiągnięcia w tej dziedzinie w ćwierćwieczu 1989-2014, a wszystko to na tle przeobrażeń społeczno-gospodarczo-obyczajowych, jakie zachodziły w tym okresie.
Oczywiście całość ma bardzo subiektywny charakter, wiele istotnych wydarzeń zostało pominiętych (np. literaturze nie ma prawie nic), inne wyeksponowano ponad miarę (np. skandale towarzyskie). Ogólny odbiór psują komentarze i opinie KP-P, które poza nielicznymi wyjątkami są banalne i powierzchowne, a wygłaszane w irytujący sposób.
Autorka wprawdzie wielokrotnie powtarza, że nie jest ekspertem w tej czy innej dziedzinie, ale to w najmniejszym stopniu nie przeszkadza jej wypowiadać swoich opinii tonem "ex cathedra".
Mimo wszystko warto zajrzeć do tej książki, choćby dlatego, że daje okazję wrócić do setek faktów, które stopniowo zacierają się w pamięci.
Przy całym moim krytycyzmie dla KP-P muszę jednak oddać jej szacunek za ogrom pracy, jaki musiała włożyć w zebranie i opracowanie materiałów do tej książki.

Książka stanowi próbę obalenia tezy licznych malkontentów, jakoby 25 lat wolnej Polski było pasmem nieszczęść i niepowodzeń, a najogólniej czasem totalnie zmarnowanym. Podjęła się tego zadania dziennikarka Karolina Korwin-Piotrowska, od lat działająca mi na nerwy, sama o sobie mówiąca, że ma ego wielkości Wawelu.
Tym razem wątki plotkarskie pozostawia na drugim planie,...