Wrzenia nie było. Tematy na czasie. I o ile pytania rozmówczyni były z punktu widzenia „lewaczki” tendencyjne, o tyle odpowiedzi ojca Grzegorza takie z natury poprawne. Ale dziękuję ojcu Grzegorzowi za jedno: że próbował przeciwstawić się dzisiejszej wypaczonej opinii o kościele katolickim. Bo choć dzieje się „w nim” wiele zła, i o tym zachowaniu należy głośno mówić i wymagać, to wiem, że jest też ten, który rodzi dobro. I ja taki kościół znam. Na pewno ta książka pokazuje, że da się rozmawiać, że można to robić szanując jednocześnie odmienność poglądów, próbując je nawet zrozumieć.

Wrzenia nie było. Tematy na czasie. I o ile pytania rozmówczyni były z punktu widzenia „lewaczki” tendencyjne, o tyle odpowiedzi ojca Grzegorza takie z natury poprawne. Ale dziękuję ojcu Grzegorzowi za jedno: że próbował przeciwstawić się dzisiejszej wypaczonej opinii o kościele katolickim. Bo choć dzieje się „w nim” wiele zła, i o tym zachowaniu należy głośno mówić i...

Jako komuś, kto jest w kościele praktycznie od zawsze, kto przeżył uzdrowienie Jego mocą i widział na własne oczy małe lub większe cuda, stosunkowo łatwo jest mi wierzyć w Boga. Jak sprawić, aby do wspólnoty kościoła przyszli i uwierzyli Ci, którzy do tej pory tylko utwierdzają się w przekonaniu, że nie chcą mieć z nią nic wspólnego? Pierwszym krokiem musi być przekonanie się, że księża i świeccy katolicy to też normalni, mało tego, przyjaźnie nastawieni i ciekawi ludzie. Taką osobą zdecydowanie jest też ks. Grzegorz. Okazuje się, że kościół i poglądy lewicowe wcale nie mają do siebie tak odległej drogi, jak mogłoby się wydawać. Ba, z jej dwóch krańców daje się nawet spokojnie, sympatycznie i w atmosferze zgody pogadać, do czego w bardzo dobry sposób swój dziennikarski talent wykorzystuje Pani Karolina.
Polecam wszystkim, którzy do kościoła nie chodzą, a nie działają na nich brzmiące niedorzecznie historie o cudach i uzdrowieniach. Być może ta książka okaże się dla kogoś pierwszym krokiem do przekonania się, że kościół to nie tylko skandale z telewizji, ale też grupa wielu, bardzo przyjaźnie nastawionych i po ludzku dobrych osób.
Polecam również dla osób uważających się za katolików, którym nie po drodze do rozmowy z osobami o lewicowych poglądach politycznych. Da się, co świetnie czyni ks. Grzegorz.

Jako komuś, kto jest w kościele praktycznie od zawsze, kto przeżył uzdrowienie Jego mocą i widział na własne oczy małe lub większe cuda, stosunkowo łatwo jest mi wierzyć w Boga. Jak sprawić, aby do wspólnoty kościoła przyszli i uwierzyli Ci, którzy do tej pory tylko utwierdzają się w przekonaniu, że nie chcą mieć z nią nic wspólnego? Pierwszym krokiem musi być przekonanie...

Dla mnie to kolejna książka z gatunku uczących, jak należy ze sobą rozmawiać. Świat nie jest hermetyczną bańką, w której możemy wszyscy być identyczni. I należy umieć rozmawiać. Nie po to, żeby przekonać się do którejś z racji, ale żeby zobaczyć tok myślenia drugiego człowieka, znaleźć punkty styczne, zastanowić się nad różniącymi nas miejscami.
"Wrzenie" nie jest książką idealną, ale jest dobrym zapisem rozmowy. I takich rozmów bym nam wszystkim życzyła.

Dla mnie to kolejna książka z gatunku uczących, jak należy ze sobą rozmawiać. Świat nie jest hermetyczną bańką, w której możemy wszyscy być identyczni. I należy umieć rozmawiać. Nie po to, żeby przekonać się do którejś z racji, ale żeby zobaczyć tok myślenia drugiego człowieka, znaleźć punkty styczne, zastanowić się nad różniącymi nas miejscami.
"Wrzenie" nie jest książką...

O takich rzeczach nikt jeszcze z księdzem nie rozmawiał... bynajmniej nie publicznie. Rozmowa Karoliny Korwin Piotrowskiej jednej z najpoczytniejszych polskich dziennikarek w rozmowie z księdzem Grzegorzem Kramerem SJ porusza jedne z najbardziej kontrowersyjnych tematów które w Polsce do dzisiaj pozostają jednym wielkim tabu. Okazało się, że można rozmawiać o wierze lub nie-wierze, o osobach LGBT, o ekologii i nawet o aborcji w sposób kultularny z poszanowaniem drugiego człowieka... Na końcu i tak możemy pozostać przy swoich poglądach ale równie dobrze możemy się nad nimi zastanowić, pochylić, pomyśleć. Czytajcie bo warto. Ta książka powinna stać na półce zaraz obok katechizmu kościoła katolickiego czy nawet biblii.

O takich rzeczach nikt jeszcze z księdzem nie rozmawiał... bynajmniej nie publicznie. Rozmowa Karoliny Korwin Piotrowskiej jednej z najpoczytniejszych polskich dziennikarek w rozmowie z księdzem Grzegorzem Kramerem SJ porusza jedne z najbardziej kontrowersyjnych tematów które w Polsce do dzisiaj pozostają jednym wielkim tabu. Okazało się, że można rozmawiać o wierze lub...

Są takie książki, na które natykasz się w odpowiednim momencie twojego życia i wyjątkowo do ciebie trafiają. Tak też było u mnie teraz z tą pozycją. To bardzo ciekawa rozmowa Karoliny Korwin Piotrowskiej z księdzem Kramerem, jezuitą. Rozmawiają na różne tematy, mniej lub bardziej związane z samym Kościołem i religią. To dziennikarka zasypuje księdza pytaniami, nierzadko jakby prowokując swojego rozmówcę. Robi to celowo, nie chce, by duchowny się wycofywał, odpowiadał ogólnikami czy też wymijająco, i zwraca mu na to uwagę. Trzeba jednak pamiętać, że Kramer jako ksiądz pewnych rzeczy nie powie, niejako w tej rozmowie broni przecież Kościoła, jego nauki i wszystkich zasad. Trafnie jednak twierdzi, że przecież Kościół nie jest jednolity, że Kościół to nie paru duchownych, z którymi można się nie zgadzać. Z pewnością kilka jego odpowiedzi otworzyło mi trochę oczy na punkt widzenia Kościoła, były to odpowiedzi wyważone i poparte jakimś sensownym wyjaśnieniem. Jednak nie da się ukryć, że to starcie dwóch środowisk. Ale, jak to zostało ładnie powiedziane w tej książce, mogą one ze sobą rozmawiać, dyskutować, spierać się, nawet jeśli po tej rozmowie nic się nie zmieni w poglądach żadnej ze stron, bo czuję, że w przypadku tej pozycji tak jest. Tak samo zapewne z czytelnikiem - jeśli podchodził do lektury jako wierzący lub niewierzący, raczej się go nie nawróci lub odwrotnie. Ale jest to z pewnością lektura całkiem wartościowa, choć każdy spojrzy na nią nieco inaczej. Dlatego też powstrzymuję się od oceny.

Są takie książki, na które natykasz się w odpowiednim momencie twojego życia i wyjątkowo do ciebie trafiają. Tak też było u mnie teraz z tą pozycją. To bardzo ciekawa rozmowa Karoliny Korwin Piotrowskiej z księdzem Kramerem, jezuitą. Rozmawiają na różne tematy, mniej lub bardziej związane z samym Kościołem i religią. To dziennikarka zasypuje księdza pytaniami, nierzadko...

♨️Wywiad rzeka dziennikarki z jezuitą w formie 9 spotkań. Każde dotyczy innych kwestii - wiary jako takiej, pedofilii w kościele (w tym temat filmu Sekielskich),aborcji, ekologii, społeczności LGBT, symboli.

♨️Wywiad można podsumować jako z jednej strony atakujące wręcz pytania Pani Karoliny i bezpośrednie prośby o konkretną odpowiedź bez owijania w bawełnę, z drugiej odpowiedzi księdza sprowadzające się do: nie uogólniaj, nie generalizuj, ja uważam inaczej.

♨️Ostatecznie mnie ta książka zmęczyła, bo jeśli wszyscy przedstawiciele i członkowie czy członkinie Kościoła reprezentowali zdanie księdza Kramera, to żylibyśmy w normalnym społeczeństwie.

♨️Ksiądz wyraźnie odgranicza to, czego nauczał Jezus Chrystus, z tym, co się dzieje. Odpowiedzi na wszystkie wątpliwości możemy znaleźć w Ewangelii samodzielnie ją czytając, a nade wszystkim jest miłość.

♨️Padło tu wiele mądrych zdań. Mnie ruszyło właśnie to o miłości oraz fakt, że wielu z nas wierzy w Boga, ale nie znajduje go w obecnym Kościele. Karolina wypunktowała również to, że owszem, nie można generalizować, ale jednak do publicznej opinii dociera to, co romansujący z władzą przedstawiciele Kościoła chcą, by tam wybrzmiało - a temu jest daleko do miłości.

♨️Wywiad rzeka dziennikarki z jezuitą w formie 9 spotkań. Każde dotyczy innych kwestii - wiary jako takiej, pedofilii w kościele (w tym temat filmu Sekielskich),aborcji, ekologii, społeczności LGBT, symboli.

♨️Wywiad można podsumować jako z jednej strony atakujące wręcz pytania Pani Karoliny i bezpośrednie prośby o konkretną odpowiedź bez owijania w bawełnę, z drugiej...

Moim zdaniem jest to świetna książka, która przywraca wiarę w polskich księży. Pani Karolina zadaje pytania, które potrafię sobie wyobrazić, że nie jeden zwykły obywatel chciałby zadać polskiemu księdzu, a ksiądz Kramer odpowiada zawsze z ogromnym wyczuciem, bez oceniania. Zatwardziali katolicy i wszyscy latający do Kościoła, a potem opluwający swoich sąsiadów i bliźnich, powinni ją przeczytać, by sobie przypomnieć, czym tak naprawdę jest chrześcijaństwo. Czytało mi się bardzo dobrze i na pewno będę do niej wracać. Ku refleksji.

Moim zdaniem jest to świetna książka, która przywraca wiarę w polskich księży. Pani Karolina zadaje pytania, które potrafię sobie wyobrazić, że nie jeden zwykły obywatel chciałby zadać polskiemu księdzu, a ksiądz Kramer odpowiada zawsze z ogromnym wyczuciem, bez oceniania. Zatwardziali katolicy i wszyscy latający do Kościoła, a potem opluwający swoich sąsiadów i bliźnich,...

Długo zwlekałem z przeczytaniem tej książki. Wiedziałem, że wiodącym tematem będzie religia i kościół i obawiałem się trochę propagandy i pewnego rodzaju indoktrynacji. I chociaż wiedziałem, że jednym z autorów jest Karolina Korwin-Piotrowska, która słynie z zaskakujących opinii i niewygodnych pytań to jednak nie spodziewałem się tego co otrzymałem.

Korwin-Piotrowska, dziennikarka, którą uwielbiam za wiedzę, poglądy i za inteligentną – co wiele osób jej odmawia – w rozmowie z Grzegorzem Kramerem, zakonnikiem jezuitą. O Kościele, kościele (powtórzenie i pisownia z dwóch różnych liter to owszem, celowy zabieg),ludziach z nim związanych i tematach pobocznych ale w jakiś sposób powiązanych. Obawiałem się, że liberalna ale i radykalna w tej kwestii Karolina urządzi Kramerowi piekło na ziemi. Ostra, bezpośrednia i bezlitosna. I co? I okazało się, że jest zupełnie na odwrót.

To Grzegorz Kramer okazał się świetnym rozmówcą, nie Karolina. Korwin-Piotrowska bowiem okazała się zapalczywą, zerojedynkową wredną babą, która wrzuciła wszystko i wszystkich do jednego wora, dla której okazało się, że jeśli chodzi o kościół katolicki to wszystko jest albo czarne albo białe. Chwilami wręcz zacietrzewiona w poglądach, zamknięta na opinie, osądy i argumenty. To było słabe. Na szczęście Kramer okazał się idealną przeciwwagą. Mówił z sensem, otwarcie, bez ogródek i chociaż pewien obaw w sprawach kościoła i jego aktualnej kondycji, w racjonalny i rzeczowy sposób zbijał kolejne poronione zarzuty i argumenty Piotrowskiej.

Nie jestem osobą wierzącą, ale rozumiem osoby, które wierzą. Szanuję ich poglądy. Każdy wierzy w co chce, lub też tego nie robi. Ta książka mojego podejścia do wiary nie zmieni aczkolwiek z ogromnym zainteresowaniem przeczytałem to co ma do powiedzenia Kramer. Szkoda tylko, że nie można tego samego powiedzieć o Korwin-Piotrowskiej. Wstyd Karolino, taka stronniczość to aż nie w twoim stylu… A wystarczyło postarać się o odrobinę obiektywizmu.

Długo zwlekałem z przeczytaniem tej książki. Wiedziałem, że wiodącym tematem będzie religia i kościół i obawiałem się trochę propagandy i pewnego rodzaju indoktrynacji. I chociaż wiedziałem, że jednym z autorów jest Karolina Korwin-Piotrowska, która słynie z zaskakujących opinii i niewygodnych pytań to jednak nie spodziewałem się tego co otrzymałem.

Korwin-Piotrowska,...

Zbiór wywiadów, a raczej zapis interesujących rozmów na różne tematy. Jest kontrowersyjnie, ale inteligentnie. Temat nie jest lekki, ale książkę czyta się naprawdę szybko i dobrze.

Zbiór wywiadów, a raczej zapis interesujących rozmów na różne tematy. Jest kontrowersyjnie, ale inteligentnie. Temat nie jest lekki, ale książkę czyta się naprawdę szybko i dobrze.

Taka sobie, Pani Karolina zaczepnie, Pan Grzegorz ogólnikowo. Znudziła mnie

Taka sobie, Pani Karolina zaczepnie, Pan Grzegorz ogólnikowo. Znudziła mnie