Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tę książkę chciałam przeczytać już dawno temu. W końcu do tego pomysłu wróciłam. Myślę, że dla wielu osób powodem sięgnięcia po nią była chęć pozyskania wiedzy, jak od kulis wyglądało życie Wojciecha Jaruzelskiego i czy jego córka ujawni jakieś frapujące czy kontrowersyjne szczegóły dotyczące jego osoby. Nie znajdziemy tu tego jednak. Choć może najbardziej kontrowersyjny jest brak kontrowersji... Pojawia się więc pytanie, o czym ta książka jest. Jest ona o...Monice Jaruzelskiej. O człowieku. O osobie, która momentami stała jedną nogą w jednym świecie, a drugą w zupełnie innym. O kobiecie. Lektura napisana w niby lekkiej formie skłania do refleksji, dostarczając przy tym powodów do uśmiechu, ponieważ Monika Jaruzelska z dużym dystansem podchodzi do wielu kwestii, nawet tych, które w gruncie rzeczy mogłyby być dla niej przykre, jak chociażby relacje z mamą czy sposób oceny decyzji jej ojca. Nie jest to przy tym typowa autobiografia, ponieważ autorka przyjęła formułę opowiadania poprzez krótkie wspominkowe rozdziały, poświęcone wybranym epizodom z jej życia, które jednak dają dość spójny obraz i - jak sądzę - ukazują rzeczy ujmujące w sobie klimat czasu, miejsc, a nade wszystko stanu ducha Moniki Jaruzelskiej. Pokazane są tu kluczowe momenty, które odpowiadają kolejnym etapom stawiania się jej tym, kim jest lub kim była, kiedy tę książkę pisała. Ujęły mnie opisy dzieciństwa autorki. Może dlatego, że myślałam podczas ich czytania o dzieciństwie moich rodziców... Tak innego od tego, jaki tu poznaję. Ważny jest dla mnie także ten fragment, który opowiada o tym, jak w wieku 37 lat Monika Jaruzelska zapragnęła dokonać wielkiego, życiowego przewrotu, który ostatecznie nie wydarzył się w zakładanej formie, ustępując przed nieprzypadkowymi przypadkami. Sama mam teraz tyle lat i kwestia życiowej rewolty jako żywo niezmiernie mnie interesuje. Oczywiście muszę wspomnieć też o tym, że pozycja skłania do autentycznego pochylenia się nad tym, co i o kim wiemy oraz gdzie leży prawda. Nie jestem zwolenniczką relatywizowania, ale wiem, że świat nie jest taki czarno-biały, jak może byśmy dla naszego komfortu chcieli... Polecam uwadze. https://www.instagram.com/justynaczytuje/?hl=pl https://www.facebook.com/JustynaCzytuje