Oznaczyłam książkę jako przeczytaną, jednak nie doczytałam jej do końca. Ktoś trafnie określił, że temat się w wielu kwestiach przedawnił. Nudziła mnie forma treści. Dla mnie rozwlekły.
Przykro mi ale sięgając po tę lekturę liczyłam na opis ciekawego eksperymentu a okazały się to "flaki z olejem".

Oznaczyłam książkę jako przeczytaną, jednak nie doczytałam jej do końca. Ktoś trafnie określił, że temat się w wielu kwestiach przedawnił. Nudziła mnie forma treści. Dla mnie rozwlekły.
Przykro mi ale sięgając po tę lekturę liczyłam na opis ciekawego eksperymentu a okazały się to "flaki z olejem".

Trochę przedawnione i nieaktualne, mimo że problem nadal jak najbardziej na czasie. Widać, że pisane sporo czasu temu i obecnie nie wszystko byłoby możliwe do załatwienia w ten sposób, bez jakiegokolwiek kontaktu z elektroniką.

Tak czy siak: szanuję za podjęcie wyzwania, to musiało wiele kosztować

Trochę przedawnione i nieaktualne, mimo że problem nadal jak najbardziej na czasie. Widać, że pisane sporo czasu temu i obecnie nie wszystko byłoby możliwe do załatwienia w ten sposób, bez jakiegokolwiek kontaktu z elektroniką.

Tak czy siak: szanuję za podjęcie wyzwania, to musiało wiele kosztować

Temnat bardzo ciekawy, ale książka jednak już trochę nieaktualna. W czasach gdy sprawy urzędowe, finansowe (bank),szkolne (dziennik dzieci) załatwisz online nie jest możliwa tak rezygnacja z technologii. Oczywiście inną sprawą jest rozrywka i marnowanie czasu przed ekranem smartfona, ale każdy kij ma dwa końca, trzeba go tylko dobzre złapać ;)

Temnat bardzo ciekawy, ale książka jednak już trochę nieaktualna. W czasach gdy sprawy urzędowe, finansowe (bank),szkolne (dziennik dzieci) załatwisz online nie jest możliwa tak rezygnacja z technologii. Oczywiście inną sprawą jest rozrywka i marnowanie czasu przed ekranem smartfona, ale każdy kij ma dwa końca, trzeba go tylko dobzre złapać ;)

Mimo, że spodziewałam się "lekkiej" książki, a "E-migranci" nie do końca do takich należą, to bardzo cieszę się, że ją przeczytałam. W książce widać dziennikarskie doswiadczenie autorki - podanych jest mnóstwo źródeł, badań, artykułów, co z jednej strony "rozwleka" akcję, jednak z drugiej strony wzmacnia przekaz książki. Maushart nie mówi, co jest dobre, a co złe. Skłania do osobistych przemyśleń, jakie miejsce w naszym życiu mają wszechobecne elektorniczne rozpraszacze. Czy nasze codzienne życie, rodzina, przyjaciele, pasje na tym nie tracą? Piszę to w momencie, gdy mój chłopak leży obok wpatrzony w sowjego smartfona, a w tle leci coś w tv... 😂

Mimo, że spodziewałam się "lekkiej" książki, a "E-migranci" nie do końca do takich należą, to bardzo cieszę się, że ją przeczytałam. W książce widać dziennikarskie doswiadczenie autorki - podanych jest mnóstwo źródeł, badań, artykułów, co z jednej strony "rozwleka" akcję, jednak z drugiej strony wzmacnia przekaz książki. Maushart nie mówi, co jest dobre, a co złe. Skłania...

"Więc może to coś, czego pragniemy, to po prostu... drugi człowiek?"
Opis półrocznego eksperymentu odcinającego rodzinę od wszelkich mediów, poprzeplatany rzetelnym przeglądem badań naukowych w zakresie wpływu mediów na... (wstaw dowolne kompetencje).
Warto przeczytać, a jeszcze lepiej - zrobić. Da się. (Podobno).

"Więc może to coś, czego pragniemy, to po prostu... drugi człowiek?"
Opis półrocznego eksperymentu odcinającego rodzinę od wszelkich mediów, poprzeplatany rzetelnym przeglądem badań naukowych w zakresie wpływu mediów na... (wstaw dowolne kompetencje).
Warto przeczytać, a jeszcze lepiej - zrobić. Da się. (Podobno).

Za mną lektura książki Susan Maushart "E-migranci. Pół roku bez internetu, telefonu i telewizji". Już sam tytuł przyprawia o dreszcze, prawda? ;-)
Autorka jest dziennikarką, matką trójki nastoletnich dzieci zrośniętych z komputerem i telefonem. Sama też przyznaje się do uzależnienia od swego iPhone'a i wyszukiwarki google. Gdy zdała sobie sprawę z jakości życia swojej rodziny, zaczęła dojrzewać do decyzji o odłączeniu. ODŁĄCZENIE. Brrrr. Brzmi strasznie.

Przyznam, że gdy czytałam o tym jak wyglądały rozmowy z dziećmi, czy w ogóle jak wyglądał przeciętny ich dzień, lekko nie dowierzałam. No ale moje dziecko nie jest nastolatkiem, a ja jestem cyfrowym imigrantem a nie tubylcem. Nie urodziłam się w epoce gdy telefony z tarczą do wykręcania numeru można zobaczyć tylko w starych filmach czy w czasach gdy komputer, xbox i telefon komórkowy to w zasadzie normalność. Nie. Urodziłam się dużo wcześniej i wielu rzeczy musiałam i muszę się uczyć. I pewne rzeczy nie są dla mnie intuicyjne jak dla mego prawie 6-letniego Syna. Trochę mnie więc rzeczywistość i statystyki pokazane przez autorkę przytłoczyły. Wszystko to zapewne przede mną…

Sama książka jest napakowana badaniami, statystykami, opiniami naukowymi, a to wszystko otoczone zostało dowcipnymi komentarzami autorki. Bo przyznam, że jej styl pisania bardzo mi podpasował. Owszem, poszczególne rozdziały stawały się trochę rozwlekłe, a to za sprawą dwóch rzeczy jak sądzę: ilości danych, cytatów, badań etc. Oraz za sprawą samego stylu pisania, który lepiej by się sprawdził w krótszych tekstach (ale to wcale nie jest dziwne, wszak Susan Maushart jest felietonistką).

Sama idea odłączenia - dość drastycznego, bo na początku na tydzień został wyłączony prąd, i tydzień ten posłużył autorce jako czas oczyszczenia domu ze sprzętów jak telewizory, komputery, laptopy etc. Po tygodniu prąd został przywrócony, lecz sprzęty nie. Życie w medialnym szumie zostało przerwane. Facebook i Myspace przestały być ciągle w tle. No i myślę, że kciuki też odpoczęły.

Nastolatki jak to nastolatki przeszły fazę buntu (wyprowadzka jednej z córek do ojca),poprzez akceptację aż do fascynacji. Pomocne zapewne było podejście rówieśników, którzy zazwyczaj uznawali ten pomysł za cool i super. Co dziwne, to częściej dorośli mieli problem z zaakceptowaniem decyzji Susan Maushart. Często pukali się w głowę, uznawali, że oszalała, pytali jak może robić coś takiego swoim dzieciom lub najzwyczajniej w świecie oburzali się, że nie ma z nią natychmiastowego kontaktu w stylu potwierdzania 5 minut przed umówionym miesiąc wcześniej spotkaniem. Jak ludzie kiedyś żyli? Bez komórek, bez ciągłego śledzenia innych, bez kontaktu co 5 minut? Hmm wiem po sobie jak często piszę do męża i z jakimi pierdołami... hello!!! No ale takie czasy. Szybko się można przyzwyczaić do dobrego i wygodnego, prawda?

Nie będę zdradzać czym zaowocował sam Eksperyment, jak zmieniło się życie tej rodziny i czy w ogóle się zmieniło... książkę warto przeczytać, naprawdę. Może trochę po to, by sobie uświadomić w jakim medialno-informacyjnym szumie żyjemy i jak to wpływa na nas i nasze dzieci. Może po to, by spojrzeć z boku na siebie. A może po to by przyłożyć tę treść i te przerażające dane do swego życia i do życia swojej rodziny. A może po prostu dla przeczytania i już.

recenzja na blogu http://babski-magiel.pl

Za mną lektura książki Susan Maushart "E-migranci. Pół roku bez internetu, telefonu i telewizji". Już sam tytuł przyprawia o dreszcze, prawda? ;-)
Autorka jest dziennikarką, matką trójki nastoletnich dzieci zrośniętych z komputerem i telefonem. Sama też przyznaje się do uzależnienia od swego iPhone'a i wyszukiwarki google. Gdy zdała sobie sprawę z jakości życia swojej...

Książka napisana przez dziennikarkę, która razem z trojgiem swoich dzieci przeprowadziła eksperyment przez pół roku żyła bez telewizji, bez internetu i odłączona była również od prądu.
Chciała pokazać czy jej dzieci przetrwają bez tych elektronicznych gadżetów z, którymi mają do czynienia na co dzień, żeby nauczyć ich żyć bez tych urządzeń,więcej przebywać w gronie rodziny,żeby rodzinne relacje były lepsze.
Opisała przebieg i skutki tego pasjonującego eksperymentu w, który zaskakujący i błyskotliwy sposób ukazuje,jak nowe technologie wpływają na nasze życie. Coraz więcej ludzi zauważyłam z telefonami komórkowymi esemesującymi wysyłają milion esemesów do swoich znajomych,rozmawiających godzinami, wiszących na słuchawce telefonu.
Innych w kawiarniach z iphonami,z tabletami ślęczących na internecie.
Większość dzieci, młodzieży, a także dorosłych nie wyobraża sobie dnia bez internetu,emaili, które wysyłają pocztą elektroniczną.
To jest ich świat, nie widzą życia bez tego, a potem wpadają w uzależnienie, nie odchodzą na moment od monitora, tak jest z telewizją dzieci, dorośli spędzają pół dnia na wpatrywaniu się w ekran, zamiast spędzić czas ze swoją rodziną, by relacje rodzinne były przez cały czas dobre i się nie zepsuły.
Myślę, że eksperyment, który przeszła dziennikarka,uważam za bardzo dobry i to pozytywnie wpłynęło na jej dzieci i na nią.
Ja potrafiłabym się wylogować ze świata wirtualnego,zmienić to w swoim życiu na taki eksperyment bym się pokusiła,to by mi dobrze zrobiło.
Bez tych wszystkich nowoczesnych technologii,elektronicznych rzeczy bym dała radę żyć, zrezygnowałabym naprawdę.

Jestem zachwyconą tą książką,tu napisane są informacje potrzebne, przydatne,powiększyłam swoją wiedzę i dowiedziałam się wielu interesujących zagadnień.
Jestem mile zaskoczona książką,zafascynowała, zaciekawiła mnie.
Zakup udany w księgarni w Empiku,z zainteresowaniem czytałam.
Rewelacyjna, mądra daje do myślenia, z prawdziwym,mądrym przesłaniem.

Książka napisana przez dziennikarkę, która razem z trojgiem swoich dzieci przeprowadziła eksperyment przez pół roku żyła bez telewizji, bez internetu i odłączona była również od prądu.
Chciała pokazać czy jej dzieci przetrwają bez tych elektronicznych gadżetów z, którymi mają do czynienia na co dzień, żeby nauczyć ich żyć bez tych urządzeń,więcej przebywać w gronie...

Czasem dobrze jest przeczytać to, co się w zasadzie wie i co jest oczywiste. Odłączenie się co jakiś czas i na jakiś czas od Internetu i elektronicznych przeszkadzajek dobrze robi.

Czasem dobrze jest przeczytać to, co się w zasadzie wie i co jest oczywiste. Odłączenie się co jakiś czas i na jakiś czas od Internetu i elektronicznych przeszkadzajek dobrze robi.

Przeczytana tylko do połowy ponieważ myślałam, że słuch stracę od ćwierkania autorki.

Przeczytana tylko do połowy ponieważ myślałam, że słuch stracę od ćwierkania autorki.

Ogromny potencjał - niestety zmarnowany. Temat jest arcyciekawy, tutaj niestety mamy przytoczone prawie same dane statystyczne, z odrobiną wniosków własnych autorki.

Ogromny potencjał - niestety zmarnowany. Temat jest arcyciekawy, tutaj niestety mamy przytoczone prawie same dane statystyczne, z odrobiną wniosków własnych autorki.