Pomimo wielkiej roli „Cierpień młodego Wertera” dla historii literatury i filozofii doby romantyzmu, na dzisiaj jest to książka w swojej formie „nie z tego świata”. Poprzez swoje zanurzenie, w nie do końca dziś zrozumiałych, zawiłościach romantyzmu współczesny czytelnik nie lada się namęczy w obcowaniu z tym dziełem. Gdyby nie mój wielki szacunek dla autora Johanna Wolfganga Goethego, pewnie nie dotrwałbym do końca lektury, tak jak to zrobiłem przed laty w liceum. Centralną postacią jest młody, bardzo wrażliwy młodzieniec, który poprzez listy kierowane do swojego przyjaciela uzewnętrznia swoje zawiłe stany emocjonalne i dość dziwaczne przygody. Jako archetyp bohatera romantycznego Werter zakochuje się nieszczęśliwie w Lotcie. Pięknej dziewczynie, która wykazuje równie piękny charakter opiekując się domem i młodszym rodzeństwem po śmieci matki. Na nieszczęście dla Wertera, Lotta jest już wybranką innego. I w tym miejscu mamy znany z literatury i z życia motyw miłosnego trójkąta, w którym jedna ze stron nie ujawnia swojego afektu, a pod przykrywką przyjaźni podtrzymuje swoją namiętność. Takie tajenie swoich uczuć, jak i niemożność odseparowania się od obiektu westchnień, zazwyczaj prowadzi do katastrofy. Nie inaczej było z naszym romantycznym bohaterem, który jako nieodrodne dziecko swoich czasów, wybrał jedyne możliwe rozwiązanie dla ludzi jego stanu społecznego i wyznawanych wartości. Na dzisiejsze standardy sam bohater, jak i uwarunkowania sytuacyjne tego niezręcznego trójkąta miłosnego, są już bardzo anachroniczne i nie przemawiają tak silnie do czytelnika jak przed ponad 200 laty. Ale psychologiczny „efekt Wertera” jest silny aż do dziś. Chodzi tutaj o naśladownictwo różnych znanych i szanowanych w pewnych kręgach osób w ich desperackich czynach. Nie jeden raz samobójstwo znanej postaci było powielane przez wiernych fanów współodczuwających stany emocjonalne swojego idola.

Pomimo wielkiej roli „Cierpień młodego Wertera” dla historii literatury i filozofii doby romantyzmu, na dzisiaj jest to książka w swojej formie „nie z tego świata”. Poprzez swoje zanurzenie, w nie do końca dziś zrozumiałych, zawiłościach romantyzmu współczesny czytelnik nie lada się namęczy w obcowaniu z tym dziełem. Gdyby nie mój wielki szacunek dla autora Johanna...