Po raz kolejny sięgnąłem po Tołstoja i po raz kolejny jestem zachwycony. I chociaż historia do przyjemnych nie należy to jednak to jak ją opowiada Mistrz, jakim językiem i stylem, to dla mnie majstersztyk. I nie wiem właściwie co takiego jest w tym jego sposobie pisania, ale odkąd przeczytałem pierwszą jego powieść tak stał się dla mnie wzorem absolutnym i dla wielu niedoścignionym.

Zauważyłem już, że o czym by Tołstoj nie pisał to pisze tak, że czytam to z wypiekami na twarzy. Sądzę, że gdyby próbował przybliżyć mi roślinność tajgi albo opowiedzieć o rybołówstwie w Kazachstanie czytałbym to równie zachłannie. Na szczęście pisze zupełnie inne historie. Tym razem dostałem krótkie, ale bardzo wnikliwe studium chorobliwej wręcz zazdrości. Już prawie na wstępie wiemy jak całość się skończy, wyjawia to bohater, który snuje opowieść, ale pomimo, że na początku poznajemy koniec, to dalej zaczyna się absolutnie wciągająca i niesamowita historia pewnego małżeństwa, od początkowego pożądania, miłości, przez obojętność po zazdrość graniczącą chwilami z obłędem. Trochę tu moralnych rozważań nad pewnymi kwestiami, które całej opowieści dodają jeszcze więcej autentyzmu.

Nowela ta została napisana prawie 130 lat temu. Jest niewątpliwie przykładem pisarskiej znakomitości. Od tego czasu napisano bardzo wiele książek, ale moim zdaniem mało kto potrafi dorównać historiom opowiadanym przez Tołstoja. Widziałem wiele opinii, że jego twórczość jest banalna. Autor pisze zazwyczaj o uczuciach, o ich potrzebie, o zawiłościach ludzkiego życia. Czy w takim razie życie czy uczucia są po prostu banalne? To w takim razie o czym powinno się pisać, żeby o ten banał nie zostać posądzonym?

Zdecydowanie polecam. Mało kto potrafi tak trafnie i przejmująco prześwietlić na wskroś i opisać człowieka jak Tołstoj.

Po raz kolejny sięgnąłem po Tołstoja i po raz kolejny jestem zachwycony. I chociaż historia do przyjemnych nie należy to jednak to jak ją opowiada Mistrz, jakim językiem i stylem, to dla mnie majstersztyk. I nie wiem właściwie co takiego jest w tym jego sposobie pisania, ale odkąd przeczytałem pierwszą jego powieść tak stał się dla mnie wzorem absolutnym i dla wielu...