Po pożarze Lichotki ponury pisarz wraz z częścią familii złożonej z aniołka stróża, utopca, różowych króliczków i Zmory wprowadza się do kolejnego zaniedbanego domostwa, powiększa rodzinę o człowieka-Wikinga i trzy duchy w Wehrmachtu. I życie toczy się dalej :)
Rzadko się spotyka powieści tak lekkie, wesołe i bezpretensjonalne jak książki Marty Kisiel. "Siła niższa" jest równie dobra jak poprzednie powieści.
Niezwykłe i bardzo wyraziste postacie, bardzo dobre i zróżnicowane dialogi, zabawne sytuacje, a pod tym wszystkim głębokie, humanistyczne przesłanie. Ludzie (anioły, upiory, smętnice i utopce też) zyskują przy bliższym poznaniu, w każdym jest coś ciekawego, nie warto się nabzdyczać. Potrzebujemy siebie nawzajem.
Banalne? Jak wszystko, co ważne. W tym skomplikowaniu wszystkiego wokół nas, nic już nie jest proste. Wszystko ma drugie dno, wszystko wymaga wykładni, każde przesłanie, żeby dotrzeć, musi być oryginalne i musi szokować, żeby przyciągnąć uwagę. Otóż nie musi.
Można przykuć uwagę wesołą, pozytywną historią o domu pełnym straszliwych istot, które muszą współistnieć. Gorąco polecam.

Po pożarze Lichotki ponury pisarz wraz z częścią familii złożonej z aniołka stróża, utopca, różowych króliczków i Zmory wprowadza się do kolejnego zaniedbanego domostwa, powiększa rodzinę o człowieka-Wikinga i trzy duchy w Wehrmachtu. I życie toczy się dalej :)
Rzadko się spotyka powieści tak lekkie, wesołe i bezpretensjonalne jak książki Marty Kisiel. "Siła niższa" jest...