Kolejny tom Jeżycjady, to moim zdaniem dowód na ponadczasowość całej serii. Bo mimo upływu lat nadal sięgamy po owe książki, nie zastanawiając się nad tym ani chwili. Bynajmniej ja, każdy kolejny tom czytam, a właściwie pochłaniam z zapartym tchem. Poznańska, czasem szara a czasem kolorowa rzeczywistość do mnie przemawia i wielopokoleniowa rodzina również. Pani Małogrzata tworzy bardzo ciepłe i przyjazne dla nas, czytelników postacie, które sprawiają, że coraz to chętniej zagłębiamy się w lekturę kolejnych części. Odkąd tylko nauczyłam się czytać, a było to już dobre dziesięć lat temu, moja mama podsuwała mi książki pani Musierowicz - kilka tych pierwszych mam właśnie po mojej ukochanej rodzicielce, resztę dokupowałyśmy w miarę z przybywaniem ich na rynek. Gdy widziałam, że na rynek wyszła kolejna - musiałam ją mieć. Kończąc każdą część pozostawał we mnie pewien niedosyt - a dlaczego stało się tak, a nie inaczej? Dlaczego książka skończyła się tak szybko, skoro ja chcę poznać jej ciąg dalszy? Czasami czytając, wrastałam w tamten świat. To ja spacerowałam ulicami Roosevelta, i mimo tych swoich siedemnastu lat jestem pewna, że sięgnę po całą serię jeszcze nie jeden raz. I wiem też, że gdy za kilkanaście lat moje dzieci nauczą się czytać, na pewno zachęcę ich do poznania tej pięknej, jakże rodzinnej historii pewnej poznańskiej rodziny...

Kolejny tom Jeżycjady, to moim zdaniem dowód na ponadczasowość całej serii. Bo mimo upływu lat nadal sięgamy po owe książki, nie zastanawiając się nad tym ani chwili. Bynajmniej ja, każdy kolejny tom czytam, a właściwie pochłaniam z zapartym tchem. Poznańska, czasem szara a czasem kolorowa rzeczywistość do mnie przemawia i wielopokoleniowa rodzina również. Pani Małogrzata...