https://znajnizszejwiezy.wordpress.com/2016/01/15/dziedzictwo-ognia/

Mnogość nieprzeczytanych i posiadanych książek powoduje pewien problem – niewiadomo za jaką książkę się zabrać. Ostatnio ten problem został u mnie w prosty sposób rozwiązany – Nymphlous mi ją „wybrała”. Raz, że bardzo lubi tę serię i kolejną część musiałem jak najszybciej przeczytać, dwa, po przeczytaniu miałbym się stać bardziej romantyczny. Książka była świetna (póki co nie zawiodłem się na żadnej z książek z tej serii), ale bardziej romantyczny się nie stałem, ba!, nawet nie wiem co w tym utworze miałoby mnie „uromantycznić”. Ale o jakiej książce mowa? Jak sam tytuł wpisu wskazuje, jest to Dziedzictwo ognia Sarah J. Maas, trzecia część z cyklu Szklanego Tronu.

(...)

Narracja Dziedzictwa ognia podzielona jest na trzy, przeplatające się części. I jest to novum w tej serii. W pierwszej mamy Celaenę Sardothien i jej wzmagania w Wedlyn, gdzie została wysłana pośrednio przez Chaola, kapitana gwardii królewskiej, by wykonać rozkaz króla. W drugiej, akcja toczy się w Rifthold – dowiadujemy się co dzieje się u Doriana oraz Chaola, a także spotykamy nowe postaci, których wpływ na następujące zdarzenie będzie istotny. Ostatnia, trzecia część dotyczy wiedźm z Zachodnich Pustkowi, wśród których poznajemy Manon Czarnodziobą i jej sabat Trzynastkę. Z początku takie skakanie z miejsca na miejsce denerwowało mnie. Bo wciągam się w działania Celaeny, a tu przenosimy się o tysiące kilometrów dalej, w góry, by poobserwować sobie wiedźmy i ich trening z wiwernami. Zresztą, kogo by to nie denerwowało, zważywszy na to, że rozdziały są dość krótkie i nie zatytułowane, więc niewiadomo, na pierwszy rzut oka, o kim w nich będzie? A autorka potrafi pisać tak by wciągnąć w świat Erilei. Szczególnie gdy dochodzi do punktu kulminacyjnego. A że główne postaci są „trzy” to i tyle mamy punktów kulminacyjnych. Aż żal bierze, że jeszcze nie ma wydanej po polsku czwartej części, bo nie chce się przerywać czytania.

A akcja nabiera mroczności, o czym można było się już przekonać w Koronie w mroku. Na szczęście jest w tym wszystkim światło, ogień Celaeny Sardothien, która wreszcie z tchórza przeistacza się w prawdziwą królową gotową walczyć o swój lud i z królem Adarlanu. Droga do tego nie była prosta i lekka, lecz usłana wielką ilością cierpienia. Co przeżyła Zabójczyni wśród istot Fae, jakie niebezpieczeństwa na nią czyhały, jakie monstra tworzy król Adarlanu by podbić cały świat? Tego się dowiecie tylko czytając tę książkę, którą bardzo polecam.

https://znajnizszejwiezy.wordpress.com/2016/01/15/dziedzictwo-ognia/

Mnogość nieprzeczytanych i posiadanych książek powoduje pewien problem – niewiadomo za jaką książkę się zabrać. Ostatnio ten problem został u mnie w prosty sposób rozwiązany – Nymphlous mi ją „wybrała”. Raz, że bardzo lubi tę serię i kolejną część musiałem jak najszybciej przeczytać, dwa, po przeczytaniu...