Głosy Pamano
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Les veus del Pamano
- Wydawnictwo:
- Marginesy
- Data wydania:
- 2014-08-13
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-08-13
- Data 1. wydania:
- 2008-10-20
- Liczba stron:
- 656
- Czas czytania
- 10 godz. 56 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788363656256
- Tłumacz:
- Anna Sawicka
- Tagi:
- Anna Sawicka
Tina, zafascynowana fotografią spokojna nauczycielka, która pracuje w Sort, robi zdjęcie starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Jedno proste kliknięcie i gotowe. Strona po stronie czytelnik odkrywa konsekwencje tego pozornie trywialnego gestu, a przed jego wzrokiem rozciąga się szeroka panorama wspomnień i przekłamań o wydarzeniach, których bohaterami są falangiści i partyzanci, dranie i ludzie przyzwoici, a także ci zwyczajni, żyjący w trudnych, okrutnych czasach. W Pirenejach, w Pallars, regionie potraktowanym przez wojsko generała Franco z niespotykanym bestialstwem, ściera się moralna podłość frankizmu z bohaterstwem i tchórzostwem indywidualnym i grupowym tuż po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej.
Na początku XXI wieku fakty jeszcze ciągle dopominają się o wirtuoza, który po tylu latach zdecyduje się poruszyć strunę Historii. Na szczęście jest Jaume Cabré.
Fragment powieści przetłumaczony na różne języki (w tym m.in.: Niemiecki, Hiszpański, Włoski, Duński, Węgierski, Włoski, Grecki, Serbski, Norweski) znajdziecie na stronie autora (http://www.jaumecabre.cat/en/fitxa/novella/les-veus-del-pamano).
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
A co na to Bóg?
Po ubiegłorocznym sukcesie „Wyznaję” czekaliśmy na kolejną powieść katalońskiego pisarza Jaume Cabré. A wydawnictwu Marginesy, które wprowadziło na polski rynek twórczość tego autora, zapewne nie było łatwo. Nigdy przecież nie wiadomo, czy wcześniejsze powieści autora okażą się równie interesujące. Równie skazane na sukces? Kto by chciał obniżać poprzeczkę, którą już się przeskoczyło?
„Głosy Pamano” (napisane w 2004 r.) wydają mi się powieścią o mniejszym ciężarze gatunkowymi niż bestsellerowe „Wyznaję”. Są także łatwiejsze narracyjnie, czego nie należy uznawać za wadę. Polecać je będę wszystkim znajomym i nieznajomym. Powody?
Historia, którą opowiada Cabré, osnuta jest wokół sprawy Oriola Fontellesa, nauczyciela, który, szukając dla siebie i żony sielskiej krainy do życia, trafia w latach 50. XX wieku do małego miasteczka Torena u brzegów rzeki Pamano. Szybko zrozumie, że jest to miejsce, w którym ujawniają się wielkie namiętności: te jednostkowe, oscylujące wokół indywidualnych pragnień i żądz, jak i te o wymiarze politycznym, kształtujące Historię, dające zakosztować smaku władzy i potęgi, mocy i siły, i także, niekiedy, upadku. A sam Oriol Fontelles, który na swoje nieszczęście żył w czasie dyktatury generała Franco, przekona się, jak smakują miłość i nienawiść, jak bolą tchórzostwo i bohaterstwo.
Użyłam frazy: „wokół sprawy Oriola”. W powieści dzieje się tak (znamy ten zabieg już z „Wyznaję”), że historia opowiadana jest wielotorowo i wielopoziomowo. Oriol zdaje się być w centrum zdarzeń, który się „dzieją”, choć nie jest on ich sprawcą czy motorem. O tego bohatera upominają się inni, także żyjący wiele lat później niż on sam (nadbudowany nad historią bohatera spinający całość klamrą wątek nauczycielki Tiny z początków XXI w.) i wciągają go w swoją grę. Tym sposobem skromny nauczyciel może znaleźć się jednocześnie po obu stronach politycznej barykady frankistowskiej rzeczywistości małego hiszpańskiego miasteczka. Może być mężem i kochankiem, ojcem dziecka, choć nie wiadomo ostatecznie, czy naprawdę jest. Może wreszcie - martwy - stać się przedmiotem targów o kształt pamięci o nim samym. I prawdy, trudnej, niewygodnej, niemożliwej do przyjęcia, niechcianej, niepokojącej...
Ci, którzy próbują zawłaszczyć Oriola dla siebie, bywają despotyczni i bezwzględni. Niektórym z tych bohaterów sprzyjamy. Nie liczmy jednak, że autor powieści pozwoli nam poczuć się komfortowo. „Głosy Panamo” mają tę zaletę, że po lekturze pozostaje niepewność. Długo nie będziemy wiedzieć, jeśli w ogóle, komu w tej historii należałoby zaufać, gdybyśmy mieli możność przeczytać ją jeszcze raz, na świeżo, bez wiedzy o bohaterach, którą finalnie zdobyliśmy.
Oriol to aż, ale i tylko, jeden z bohaterów. Ponieważ nie od niego wszystko się zaczęło, muszę wspomnieć o najważniejszej postaci - szalenie bogatej, szalenie despotycznej, szalenie kochającej dziedziczce domu Gravat, pani Elisandzie Vilabrú. To bardzo interesująca osobowość, przekonana, że nie ma rzeczy niemożliwych. Ale o niej - ani słowa! Podziwiajcie lub nienawidźcie - Wasza wola!
Tak, tę opasłą cegłę przeczytałam z prawdziwą przyjemnością.
Tak, ta recenzja nie wyczerpuje ponad 600-stronicowego dzieła.
Justyna Radomińska
Oceny
Książka na półkach
- 2 501
- 2 161
- 795
- 143
- 93
- 42
- 29
- 21
- 18
- 16
Opinia
Jestem wyznawczynią "Wyznaję" Cabre. Książkę "Głosy Pamano" miałam na półce od dłuższego czasu, ale wciąż brakowało mi odwagi, bo przeczuwałam, że dorównać tamtej książce będzie bardzo bardzo trudno. No i co mam, ja biedna, teraz napisać? Słusznie pisze redaktor Nogaś, że bez "Głosów Pamano" nie byłoby "Wyznaję". Musiały być. Ale… ból jednak jest. Technika niby ta sama, tak samo precyzyjna i koronkowa, chapeau bas, jednak historia nie dorównuje tamtej do pięt. Raziły mnie telenowelowe rozwiązania jak: wzięcie na wychowanie syna ukochanego, którego śmierć się samemu spowodowało, zatwardziałość serca, zemsta, kat-kudrupel… Za dużo tych grubych kresek i czarno-białych klisz. Poza tym w tej powieści nie ma ani jednej postaci, którą można by polubić. Wiem, wiem, czasy podłe to i ludzie podli, ale żeby do tego stopnia?! Wiadomo, że Hiszpanie mają problem z rozliczaniem tamtych strasznych czasów, więc chwała Autorowi, że podejmuje to wyzwanie, co nie zmienia jednak faktu, że wymęczyłam się okropnie licząc ile jeszcze stron do końca. A Cabre jak wiemy, nie lubi się ograniczać ;-).
Jestem wyznawczynią "Wyznaję" Cabre. Książkę "Głosy Pamano" miałam na półce od dłuższego czasu, ale wciąż brakowało mi odwagi, bo przeczuwałam, że dorównać tamtej książce będzie bardzo bardzo trudno. No i co mam, ja biedna, teraz napisać? Słusznie pisze redaktor Nogaś, że bez "Głosów Pamano" nie byłoby "Wyznaję". Musiały być. Ale… ból jednak jest. Technika niby ta sama,...
więcej Pokaż mimo to