Głosy Pamano

- Tytuł oryginału:
- Les veus del Pamano
- Data wydania:
- 2014-08-13
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-08-13
- Data 1. wydania:
- 2008-10-20
- Liczba stron:
- 656
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788363656256
- Tłumacz:
- Anna Sawicka
- Wydawnictwo:
- Marginesy
- Tagi:
- Anna Sawicka
- Tytuł oryginału:
- Les veus del Pamano
- Kategoria:
- literatura piękna
- Data wydania:
- 2014-08-13
- Liczba stron:
- 656
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788363656256
- Tłumacz:
- Anna Sawicka
- Tagi:
- Anna Sawicka
Tina, zafascynowana fotografią spokojna nauczycielka, która pracuje w Sort, robi zdjęcie starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Jedno proste kliknięcie i gotowe. Strona po stronie czytelnik odkrywa konsekwencje tego pozornie trywialnego gestu, a przed jego wzrokiem rozciąga się szeroka panorama wspomnień i przekłamań o wydarzeniach, których bohaterami są falangiści i partyzanci, dranie i ludzie przyzwoici, a także ci zwyczajni, żyjący w trudnych, okrutnych czasach. W Pirenejach, w Pallars, regionie potraktowanym przez wojsko generała Franco z niespotykanym bestialstwem, ściera się moralna podłość frankizmu z bohaterstwem i tchórzostwem indywidualnym i grupowym tuż po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej.
Na początku XXI wieku fakty jeszcze ciągle dopominają się o wirtuoza, który po tylu latach zdecyduje się poruszyć strunę Historii. Na szczęście jest Jaume Cabré.
Fragment powieści przetłumaczony na różne języki (w tym m.in.: Niemiecki, Hiszpański, Włoski, Duński, Węgierski, Włoski, Grecki, Serbski, Norweski) znajdziecie na stronie autora (http://www.jaumecabre.cat/en/fitxa/novella/les-veus-del-pamano).
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Oficjalne recenzje
A co na to Bóg?
Po ubiegłorocznym sukcesie „Wyznaję” czekaliśmy na kolejną powieść katalońskiego pisarza Jaume Cabré. A wydawnictwu Marginesy, które wprowadziło na polski rynek twórczość tego autora, zapewne nie było łatwo. Nigdy przecież nie wiadomo, czy wcześniejsze powieści autora okażą się równie interesujące. Równie skazane na sukces? Kto by chciał obniżać poprzeczkę, którą już się przeskoczyło?
„Głosy Pamano” (napisane w 2004 r.) wydają mi się powieścią o mniejszym ciężarze gatunkowymi niż bestsellerowe „Wyznaję”. Są także łatwiejsze narracyjnie, czego nie należy uznawać za wadę. Polecać je będę wszystkim znajomym i nieznajomym. Powody?
Historia, którą opowiada Cabré, osnuta jest wokół sprawy Oriola Fontellesa, nauczyciela, który, szukając dla siebie i żony sielskiej krainy do życia, trafia w latach 50. XX wieku do małego miasteczka Torena u brzegów rzeki Pamano. Szybko zrozumie, że jest to miejsce, w którym ujawniają się wielkie namiętności: te jednostkowe, oscylujące wokół indywidualnych pragnień i żądz, jak i te o wymiarze politycznym, kształtujące Historię, dające zakosztować smaku władzy i potęgi, mocy i siły, i także, niekiedy, upadku. A sam Oriol Fontelles, który na swoje nieszczęście żył w czasie dyktatury generała Franco, przekona się, jak smakują miłość i nienawiść, jak bolą tchórzostwo i bohaterstwo.
Użyłam frazy: „wokół sprawy Oriola”. W powieści dzieje się tak (znamy ten zabieg już z „Wyznaję”), że historia opowiadana jest wielotorowo i wielopoziomowo. Oriol zdaje się być w centrum zdarzeń, który się „dzieją”, choć nie jest on ich sprawcą czy motorem. O tego bohatera upominają się inni, także żyjący wiele lat później niż on sam (nadbudowany nad historią bohatera spinający całość klamrą wątek nauczycielki Tiny z początków XXI w.) i wciągają go w swoją grę. Tym sposobem skromny nauczyciel może znaleźć się jednocześnie po obu stronach politycznej barykady frankistowskiej rzeczywistości małego hiszpańskiego miasteczka. Może być mężem i kochankiem, ojcem dziecka, choć nie wiadomo ostatecznie, czy naprawdę jest. Może wreszcie - martwy - stać się przedmiotem targów o kształt pamięci o nim samym. I prawdy, trudnej, niewygodnej, niemożliwej do przyjęcia, niechcianej, niepokojącej...
Ci, którzy próbują zawłaszczyć Oriola dla siebie, bywają despotyczni i bezwzględni. Niektórym z tych bohaterów sprzyjamy. Nie liczmy jednak, że autor powieści pozwoli nam poczuć się komfortowo. „Głosy Panamo” mają tę zaletę, że po lekturze pozostaje niepewność. Długo nie będziemy wiedzieć, jeśli w ogóle, komu w tej historii należałoby zaufać, gdybyśmy mieli możność przeczytać ją jeszcze raz, na świeżo, bez wiedzy o bohaterach, którą finalnie zdobyliśmy.
Oriol to aż, ale i tylko, jeden z bohaterów. Ponieważ nie od niego wszystko się zaczęło, muszę wspomnieć o najważniejszej postaci - szalenie bogatej, szalenie despotycznej, szalenie kochającej dziedziczce domu Gravat, pani Elisandzie Vilabrú. To bardzo interesująca osobowość, przekonana, że nie ma rzeczy niemożliwych. Ale o niej - ani słowa! Podziwiajcie lub nienawidźcie - Wasza wola!
Tak, tę opasłą cegłę przeczytałam z prawdziwą przyjemnością.
Tak, ta recenzja nie wyczerpuje ponad 600-stronicowego dzieła.
Justyna Radomińska
Popieram [ 51 ]
Oceny
Dyskusje
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
... marzeń i snów nie da się retuszować, (...) jak raz się na nich zawiedziesz, już nigdy nie będziesz im ufać.
Chociaż zajmujemy się wychowywaniem cudzych dzieci, nikt nas nie nauczył, jak wychowywać własne, i kiedy to sobie uświadamiasz, życie już ci...
RozwińJedno od drugiego na odległość dłoni. Życie stało się niemożliwe.
Opinie [220]
Rewelacyjna książka. Obok Wyznaję cenię ją najwyżej
Pokaż mimo toTo moim zdaniem najlepsza książka tego autora. Zachwyca styl prowadzenia narracji, a zaskakujące przejścia w dialogach oraz skłonność do przeskakiwania w chronologii zdarzeń nie pozwala się nudzić. Lubę taką gimnastykę dla umysłu, to wręcz uczta!
więcejPodobno ten styl niektórych zniechęca.. Ja Cabre pokochałam właśnie za tę formę narracji, za tajemnicze wyłanianie skrawków...
Kolejna powieść, której tłem jest historia hiszpańskiej wojny domowej i druga czytana przeze mnie powieść Jaume Cabre, którego styl prowadzenia narracji i skłonność do całkowitego ignorowania chronologii zdarzeń, czego potwierdzeniem jest ciągłe przeskakiwanie z czasów współczesnych do lat 40-tych, 60-tych czy 70-tych minionego wieku; ten styl niektórych zniechęca,...
więcejKsiążka świetna ,historia ciekawa i intrygująca.
więcejChociaż przyznaję,że powoli się rozkręca,co może znięchęcić niektórych czytelników,a także to,że w jednym akapicie mamy akcję dziejącą się na kilku płaszczyznach czasowych z innymi postaciami....
Mnie akurat ten sposób pisania bardzo odpowiada ,bo nie da się przeczytać szybko i pobieżnie ,żeby sie dowiedzieć co będzie dalej...
Po prostu niesamowita! Nie jest to dzieło ani lekkie ani łatwe. Wymaga od nas skupienia gdyż przeskakujemy co chwilę do innych czasów. Momentami łapała mnie nadzieja, a po chwili przygnębienie i smutek. Autor zabrał mi cały weekend i bardzo mu za to dziękuję. Pozostawił mi też mnóstwo przemyśleń i emocji.
Pokaż mimo toPowiesc ambitna, klimatyczna, nietuzinkowa i wymagajaca skupienia. Bez cienia kokieterii w strone czytelnika, za to eksponujaca erudycje autora, ktoremu nawet wybacza sie spojlery serwowane na pierwszych stronach. Tutaj interpunkcja zyje wlasnym zyciem. Powiesc zaczyna sie od nieznosnego chaosu, po czym zgrabnie przechodzi w klarowna wielowatkowosc odslaniajac jakze...
więcejKsiążka dobra, miejscami bardzo dobra, ale czasami też wlokąca się zbytnio. Autor stosuje wiele technik literackich jak James Joyce, akcja nie rozgrywa się chronologicznie i toczy się w dwóch okresach czasu. Wytrawny czytelnik nie będzie miał z tym problemu, bo czasem nawet w jednym akapicie mamy przeskok w przyszłość bądź w przeszłość. Tematem książki jest miłość, śmierć i...
więcejZ przykrością muszę stwierdzić, że nie przebrnęłam przez tą powieść. Poddałam się na 150 stronie. Zawiła fabuła, pokrętna narracja, znużyły mnie i poprostu nie wiedziałam o czym czytam. Za dużo słów.
Pokaż mimo toI w życiu i w literaturze cenię sobie prostotę, więc Pan Cabre nie dla mnie.
bardzo dobra książka
Pokaż mimo topolecam
To najlepsza książka Cabre (i jedna z lepszych w ogóle), jaką do tej pory czytałam. Jednocześnie najbardziej przygnębiająca. I jeszcze tak smutno się kończy... I jak zwykle pozostaje niedosyt.
Pokaż mimo to