„Przeciwżycie” to książka, której nie powinno się czytać wyłącznie dosłownie. To wariacja myślowa na temat świata, życia i innych takich. To alegoria, przypowieść i baśń w jednym. To zapis najbardziej przyziemnych i realnych problemów na jakie nas stać. Ta powieść jest wszystkim co nas aktualnie dręczy i czego poszukujemy. Roth pyta nas: „a co, jeśli?”.

I to pytanie jest fundamentem naszych żyć. Nieważne czy poukładanych, czy szalonych. Nieważne czy przeznaczonych celom wzniosłym, czy hedonistycznym. Nieważne czy w kraju tym, czy zupełnie innym. Nigdy nie wiemy „co by było, gdyby”. Wydawać by się mogło, że zmieniając cokolwiek zmienilibyśmy wszystko. A co, jeśli zmieniając wszystko, nie zmieniłoby się nic? Co, jeśli głównym problemem jesteśmy my? Co, jeśli nasze życia i wybory są z nami tak zespolone, że nawet gdybyśmy zmienili każdy mikron naszych żyć, dotarlibyśmy do tak samo wyglądającej mety? A może wszystkie mety, są tak naprawdę takie same?

To nie jest książka o Żydach, to nie jest książka o seksie, to nie jest książka o fikcji literackiej, to nie jest książka… itd. To jest książka o tym, co z niej wyciągnie odbiorca. I oczywiście, każda jest taką, jednak nie każda robi to tak celowo i tak precyzyjnie. Nie każda potrafi tak sprytnie i intelektualnie „dręczyć” odbiorcę. Nie każda nadaje się do wielokrotnego czytania raz za razem. Roth osiąga mistrzostwo, pokazując moc literatury. Moc kreacji rzeczywistości wykrzywiającej nasz realny świat, jednocześnie idealnie go reprezentując. „Przeciwżycie” jest idealnym przykładem na harmonijne współistnienie przeciwieństw. Ona cała jest jedną wielką sprzecznością.

Sprzecznością, która jest spójna.

Jak my.

„Przeciwżycie” to książka, której nie powinno się czytać wyłącznie dosłownie. To wariacja myślowa na temat świata, życia i innych takich. To alegoria, przypowieść i baśń w jednym. To zapis najbardziej przyziemnych i realnych problemów na jakie nas stać. Ta powieść jest wszystkim co nas aktualnie dręczy i czego poszukujemy. Roth pyta nas: „a co, jeśli?”.

I to pytanie jest...

Philip Roth należy do grona tych autorów, których twórczość chciałabym poznać kompleksowo. Dlatego, jeśli tylko trafi się okazja, by kupić jakąś jego książkę, robię to. Raczej nie „opis okładkowy” jest w tym przypadku decydujący, a samo nazwisko na okładce. Tak też – „przypadkowo” – trafiło w moje ręce „Przeciwżycie” – z zielonogórskiego antykwariatu przy bibliotece Norwida. Wspomniana wyżej nota, mająca zachęcić przyszłych czytelników do sięgnięcia po tytuł, zachwalała, iż jest to powieść niepodobna do innych i jednocześnie najbardziej skomplikowana. Istotnie, trochę mnie to zaintrygowało. Jedyne czego żałuję w tym wypadku, to fakt, że chronologicznie przeczytałam słowo wstępne autorstwa Lecha Burdeckiego, które znajdowało się na początku książki – jak sama nazwa wskazuje – a które wg mnie zbyt wiele zdradza czytelnikowi i sugeruje oraz narzuca interpretację. Spokojnie mogłoby przeobrazić się w posłowie i stworzyć okazję do polemiki z autorem.

„Przeciwżycie” należy do cyklu książek, których głównym bohaterem jest Nathan Zuckerman, uznawany za alter ego autora...

... https://czytany-blog.blogspot.com/

Philip Roth należy do grona tych autorów, których twórczość chciałabym poznać kompleksowo. Dlatego, jeśli tylko trafi się okazja, by kupić jakąś jego książkę, robię to. Raczej nie „opis okładkowy” jest w tym przypadku decydujący, a samo nazwisko na okładce. Tak też – „przypadkowo” – trafiło w moje ręce „Przeciwżycie” – z zielonogórskiego antykwariatu przy bibliotece...

metakonstrukcja

metakonstrukcja

Dużo rzeczy wprost podanych na tacy i dużo rzeczy polegających na dzieleniu włosa na czworo. Tym razem Roth przeintelektualizował.

Dużo rzeczy wprost podanych na tacy i dużo rzeczy polegających na dzieleniu włosa na czworo. Tym razem Roth przeintelektualizował.

Moja pierwsza książka Rotha - może niefortunnie wybrana, bo ponoć bardzo różniąca się od pozostałych. Nostalgiczna i wyważona powieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, przynależności etnicznej i wyborami życiowymi (rodzina czy naród?). Raczej dla wytrawnego i świadomego czytelnika, niż fanki "50 Twarzy Greya".

Moja pierwsza książka Rotha - może niefortunnie wybrana, bo ponoć bardzo różniąca się od pozostałych. Nostalgiczna i wyważona powieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, przynależności etnicznej i wyborami życiowymi (rodzina czy naród?). Raczej dla wytrawnego i świadomego czytelnika, niż fanki "50 Twarzy Greya".

To moje pierwsze zetknięcie z Philipem Rothem, a Philip Roth to taki nagradzany autor, taki słynny pisarz, taki uznany przedstawiciel postmodernizmu i taki mocny kandydat do Nobla - nie rozumiem więc, co poszło nie tak, że "Przeciwżycie" to powieść tak bardzo rozczarowująca.

Autor miał bardzo ambitny pomysł i napisał książkę, której bohater ma wiele osobowości czy raczej tożsamości, wydarzenia mają kilka przeciwstawnych scenariuszy, perspektywa zmienia się jak w kalejdoskopie, jednym słowem: atrakcji jak w lunaparku. Wszystkie te cuda na kiju sprawiają wrażenie przypadkowych. Możliwe, że to ja nie łapię idei, która miałaby to wszystko spajać i sankcjonować. Tematyka na pewno w tym nie pomaga - możliwe, że w Ameryce temat Żydów jest z gruntu inaczej odbierany, choćby dlatego, że w Ameryce Żydzi stanowią silną społeczność, a judaizm, nawet ortodoksyjny, nie jest niczym niecodziennym. Może więc ludzi, którzy sami są Żydami albo wielu Żydów znają, bawią takie powikłane rozważania o tożsamości żydostwa. Słowa "Żyd", "żydowski" i "żydostwo" odmieniane są tu przez wszystkie przypadki, i używane z częstością już nawet nie graniczącą z absurdem, tylko po prostu absurdalną. Swoją drogą, cokolwiek komiczne jest to, że w tej książce miniwykład o "żydowskim id" jest skłonny wygłosić dosłownie każdy, kogo spotyka na drodze bohater, niezależnie od sytuacji.

Z każdym innym motywem nie jest lepiej. Wątki obyczajowe są bardzo rozbudowane, w tym jednocześnie dziwnie sztuczne i wydumane (np.: siostra żony bohatera wygłasza taką opinię: "Nie sądzę, aby naszej matce odpowiadała myśl, że ospała, bezradna Maria poddaje się analnej dominacji Żyda") i bezbrzeżnie nudne, mimo teoretycznie sporego ładunku kontrowersji. Pod względem stylu powieść jest zwyczajnie nieciekawa, np. fraza w stylu "bał się, że uderzy go coś ciężkiego jak pociąg" (no, łał) to może jedno z trzech porównań, jakich autor w ogóle w całym tekście użył.

Nie można powiedzieć o tej powieści, że jest słaba, jest bardzo rozbudowana, skomplikowana i niewątpliwie napisanie jej wymagało sporego wkładu intelektualnego, ale w czytaniu i odbiorze jest bardzo męcząca, językowo zupełnie bezbarwna, a chociaż czytanie ma poszerzać horyzonty, to ja jednak czuję, że w kwestii tyle razy wałkowanej w książce, czyli tożsamości Żydów, horyzonty mi się raczej zwęziły - kompletnie nie chwytam i nie rozumiem problemu. Czy ci wszyscy rozstrząsający wszelkie możliwe aspekty własnego miejsca w świecie Żydzi nie powinni po prostu iść na spacer?

To moje pierwsze zetknięcie z Philipem Rothem, a Philip Roth to taki nagradzany autor, taki słynny pisarz, taki uznany przedstawiciel postmodernizmu i taki mocny kandydat do Nobla - nie rozumiem więc, co poszło nie tak, że "Przeciwżycie" to powieść tak bardzo rozczarowująca.

Autor miał bardzo ambitny pomysł i napisał książkę, której bohater ma wiele osobowości czy raczej...

Takiemu gojowi jak ja książkę czyta się trudno. Tematyka żydowska jest mi znana raczej pobieżnie a autor zajmuje się nią bardzo dogłębnie. Religijne rozterki dotyczące Żydów we współczesnym świecie zaciekawią raczej samych zainteresowanych czyli Żydów,a przynajmniej takie są moje osobiste odczucia. Część obyczajowa jest bardzo ciekawa. Ten kawałek rzeczywistości (nie nazwę tego historią, ponieważ powieść nie ma jako takiej akcji) przedstawionej z punku widzenia każdego z bohaterów sprawia, że całość jest świeża i wciągająca (ale znów poza nużącymi dyskusjami bohaterów na temat roli Żydów w świecie). Autor wprowadził ciekawy zabieg pomieszania fikcji literackiej z życiem bohaterów, na końcu nie wiemy już, która z wersji była prawdziwa, a która tylko wymysłem pisarza Nathana Zuckermana. I do tego musi dojść chyba sam czytelnik...

Takiemu gojowi jak ja książkę czyta się trudno. Tematyka żydowska jest mi znana raczej pobieżnie a autor zajmuje się nią bardzo dogłębnie. Religijne rozterki dotyczące Żydów we współczesnym świecie zaciekawią raczej samych zainteresowanych czyli Żydów,a przynajmniej takie są moje osobiste odczucia. Część obyczajowa jest bardzo ciekawa. Ten kawałek rzeczywistości (nie nazwę...