Pan Shaitana ma iście egzotyczne usposobienie i… Nietypowe hobby. Przejawia bowiem żywe zainteresowanie zbrodnią – nie tyle zresztą zbrodnią samą w sobie, co głównie sposobem jej zadawania; szczególny podziw Pana Shaitany wzbudza tzw. ‘przestępstwo doskonałe’, zaś bezkarni sprawcy – cisi geniusze mordu ukryci wśród społeczeństwa – zostają przez niego obdarzeni wielką estymą. Shaitana staje się niejako kolekcjonerem ludzkich okazów; dzięki sprytowi, przebiegłości i wyrachowaniu, zdobywa on wiedzę na temat popełnionych czynów oraz osób za nie odpowiedzialnych.
Gdy podczas przyjęcia, na którym ma dojść teatralnej demaskacji, ktoś ginie, światowej sławy detektyw Hercules Poirot, postanawia odkryć wszystkie karty.

****

Elementy książek Agathy Christie często bywają zbieżne, a motyw grupy podejrzanych występuje niemal w każdej z nich. To zadziwiające, że pomimo tak dużej powtarzalności, Christie nadal potrafi zaskoczyć swego czytelnika. Wynik skrupulatnie przeprowadzonego śledztwa – czy to za sprawą Poirota, Panny Marple, czy jeszcze innych postaci – nigdy nie sprowadza się do banalnych wyjaśnień. Jeśli jednak ów banalne argumentacje się pojawiają, to po pierwsze – tylko pozornie, po drugie – zawsze pozostają ubrane w fantastycznie nieoczywistą otoczkę; doprawdy trudno wówczas nie poczuć respektu przed bystrym umysłem autorki. W ,,Kartach na stół’’ mamy więc do czynienia z podobnymi okolicznościami.
Tajemnica ‘zamkniętego pokoju’, ‘zbrodnia w białych rękawiczkach’, teatralna inscenizacja skrytobójstwa, zawiła intryga i wręcz nierozwiązywalna zagadka śmierci, składają się na powieść zarówno nieprzeciętną, jak i szalenie pociągającą. Kreacja bohatera o hedonistycznym usposobieniu, objawiającym się nawet w jego powierzchownej – mefistofelicznej – osobowości, z miejsca zwraca uwagę, jednocześnie przełamując pewien schemat. Bo Christie już na samym początku tej historii postanawia jasno nakreślić czynniki, dziś powiedzielibyśmy, kryminogenne. Pierwszy plan zajmuje postać dwuznaczna, ze specyficznymi zainteresowaniami, z równie niecodziennymi przekonaniami, kierująca się wątpliwym kompasem moralnym. Indywidualność Shaitany wzbudza oczywistą ciekawość, doprowadzając odbiorcę do złożonych refleksji; z kolei potencjalnych sprawców – prowokując ku popełnieniu morderstwa uwarunkowanego konkretnym motywem.
Akcja nabiera tempa w momencie odkrycia zwłok, a próba rozpracowania przez Poirota zmyślnego spisku, może pochłonąć bez reszty. Sensacyjny aspekt dodaje całości smaczku, lecz prawdziwą fasadę ‘Kart’ budują wielowymiarowe portrety psychologiczne, błyskotliwe dialogi oraz wyjątkowo trafne spostrzeżenia dotyczące ludzkiej natury. Christie ukrywa je w gąszczu kilku pomniejszych, i wydawałoby się, nieco przeciętnych scenek kryminalnych, pozwalając cieszyć się z ich odkrycia. Całość układa w mozaikę tajemnic; nie tylko tych, które dotyczą zbrodni, ale i tych, które stoją u podstaw nieprzenikalności charakterów.

Pan Shaitana ma iście egzotyczne usposobienie i… Nietypowe hobby. Przejawia bowiem żywe zainteresowanie zbrodnią – nie tyle zresztą zbrodnią samą w sobie, co głównie sposobem jej zadawania; szczególny podziw Pana Shaitany wzbudza tzw. ‘przestępstwo doskonałe’, zaś bezkarni sprawcy – cisi geniusze mordu ukryci wśród społeczeństwa – zostają przez niego obdarzeni wielką...

W książkach z Herkulesem Poirot jest pewien schemat ale to nie przeszkadza. Akurat w tej części mamy pewną nowość wprowadzoną przez autorkę, jedno morderstwo próbuje rozwiązać aż czterech bohaterów. Mamy też tutaj bardzo dużo zaskakujących zwrotów akcji, gdy myślimy że sprawa jest już rozwiązana będziemy w dużym błędzie. Samo zakończenie świetne. Po prostu klasyczny kryminał w starym stylu.

W książkach z Herkulesem Poirot jest pewien schemat ale to nie przeszkadza. Akurat w tej części mamy pewną nowość wprowadzoną przez autorkę, jedno morderstwo próbuje rozwiązać aż czterech bohaterów. Mamy też tutaj bardzo dużo zaskakujących zwrotów akcji, gdy myślimy że sprawa jest już rozwiązana będziemy w dużym błędzie. Samo zakończenie świetne. Po prostu klasyczny...

Pomysł świetny że 4 "detektywów" vs 4 podejrzanych ale zabrakło mi na koniec tej "kropki nad i'. Końcówka szybko wytłumaczona a spodziewałem się większego zaskoczenia. Mimo to kolejna książka Christie trzymająca równy, wysoki poziom co zasługuje na słowa uznania.

Pomysł świetny że 4 "detektywów" vs 4 podejrzanych ale zabrakło mi na koniec tej "kropki nad i'. Końcówka szybko wytłumaczona a spodziewałem się większego zaskoczenia. Mimo to kolejna książka Christie trzymająca równy, wysoki poziom co zasługuje na słowa uznania.

Agatha Christie w najlepszej formie. Świetny pomysł kompozycyjny - czterech "łapaczy"(w tym Hercules Poirot) i czterech podejrzanych o morderstwo z ciekawymi poszlakami z przeszłości. Od początku do końca fabuła obraca się wokół rozwiązywania zagadki i angażuje czytelnika w domysły i spekulacje umiejętnie wprowadzając mylne tropy.

Agatha Christie w najlepszej formie. Świetny pomysł kompozycyjny - czterech "łapaczy"(w tym Hercules Poirot) i czterech podejrzanych o morderstwo z ciekawymi poszlakami z przeszłości. Od początku do końca fabuła obraca się wokół rozwiązywania zagadki i angażuje czytelnika w domysły i spekulacje umiejętnie wprowadzając mylne tropy.

Wspaniała! Muszę przyznać, że na mojej subiektywnej liście najlepszych książek Pani Christie „Karty na stół” znajdą się na wysokiej pozycji. Żałuję jedynie, że nie mam większego pojęcia o brydżu…

Wspaniała! Muszę przyznać, że na mojej subiektywnej liście najlepszych książek Pani Christie „Karty na stół” znajdą się na wysokiej pozycji. Żałuję jedynie, że nie mam większego pojęcia o brydżu…

Darze Christie wielkim szacunkiem.

Opis książki:
Pan Shaitana, cudzoziemiec z Orientu, ma egzotyczne hobby: sprasza na brydża morderców. Co gorsza, podczas spotkania pozwala sobie na słabo zawoalowane aluzje. Przynajmniej jeden z brydżystów słucha go uważnie, ponieważ gospodarzowi nie udaje się doczekać końca kolejnego robra... Wśród zaproszonych są jeszcze: pisarka poczytnych kryminałów Ariadna Oliver i niemniej słynny detektyw - Herkules Poirot.

Moja opinia:
Darze Christie wielkim szacunkiem. To co ona zrobiła w tej książce to się w głowie nie mieści. Rozwiązanie tej zagadki leżało stricte w psychologii (i mimo że chce iść na studia psychologiczne to mi nie poszło) a jak wszyscy dobrze wiem Poirot odnajdzie się w każdym terytorium więc i tu poradził sobie świetnie. Niesamowite jest to że detektyw wie jakie jest rozwiązanie na samym początku. Jak?! Co więcej jego wytłumaczenie jest zawsze bardzo wiarygodne. Byłam tam bardzo pewna że rozwiązałam tę zagadkę ale niestety, Herkules Poirot zawsze musi wiedzieć lepiej. Po za samą fabułom jestem zakochana w przedmowie Christie. Nigdy nie pisała ona żadnych dedykacji albo podziękowań, a tu strzeliła całą stronę dla czytelnika. Zakochałam się w tej książce i oficjalnie mogę stwierdzić że jest to najlepsza Christie jaką przeczytałam .

Moja ocena:
10/10

,, Czterech morderców i czterech detektywów: Scotland Yard, Secret Service, prywatny detektyw, literatka. Sprytny pomysł”

Darze Christie wielkim szacunkiem.

Opis książki:
Pan Shaitana, cudzoziemiec z Orientu, ma egzotyczne hobby: sprasza na brydża morderców. Co gorsza, podczas spotkania pozwala sobie na słabo zawoalowane aluzje. Przynajmniej jeden z brydżystów słucha go uważnie, ponieważ gospodarzowi nie udaje się doczekać końca kolejnego robra... Wśród zaproszonych są jeszcze: pisarka...

Eksecntryczny kolekcjoner zaprasza na obiad 4 osoby zajmujace się rozwiązywaniem zagadek kryminalnych i czwórkę domniemanych morderców, których zbrodnie nie zostały wykryte. Igra z ogniem i płaci za to najwyższą cenę. Czwórka stojąca po stronie prawa stara się wykryć " kto zabił".
Mamy tutaj wszystko co jest potrzebne w świetnym międzywojennym kryminale:
- kreujący się na Mefistofelesa , pewny siebie mężczyzna , który pada ofiarą morderstwa we własnym , imponującym domu
- inni ciekawi bohaterowie [ min. przystojny podróżnik , nieco szalona pisarka kryminałów -Ariadna Oliver , inspektor Battle, i sam Herkules Poirot ]
- wahanie się między czwórką podejrzanych
- zwroty akcji
- zaskakujące rozwiązanie
- no i para młodych , błyskawicznie połączona gorącym uczuciem " ich ręce trwały w uścisku" - po przeczytaniu kilkudziesięciu kryminałów Agathy Christie dochodzę do wniosku , że to element niezbędny , wymagany przez ówczesnych czytelników i nie ma co tego porównywać do współczesnych , bardziej realistycznych powieści.
Ponadto znalazłam tu 2 wypowiedzi Ariadny Oliver , które mogą rzucić światło na to jak autorka [ ta prawdziwa ] podchodzi do swojego pisarstwa: " Co dzień mogłabym wymyslić morderstwo lepsze od prawdziwego" , " Szczerze mówiąc , gwiżdżę na ścisłość" . Z moich obserwacji wynika , że tak właśnie jest.
Czytanie Agathy Christie to istny rollercoaster - moim zdaniem jej pisarstwo jest bardzo nierówne , ale tym razem trafiłam dobrze.
Polecam.

Eksecntryczny kolekcjoner zaprasza na obiad 4 osoby zajmujace się rozwiązywaniem zagadek kryminalnych i czwórkę domniemanych morderców, których zbrodnie nie zostały wykryte. Igra z ogniem i płaci za to najwyższą cenę. Czwórka stojąca po stronie prawa stara się wykryć " kto zabił".
Mamy tutaj wszystko co jest potrzebne w świetnym międzywojennym kryminale:
- kreujący się na...

Ach, jak ja lubię powieści Agathy Christie. Końcówka tym razem zaskoczyła mnie podwójnie.

Ach, jak ja lubię powieści Agathy Christie. Końcówka tym razem zaskoczyła mnie podwójnie.

Wciągająca, z zaskakującym (dla mnie) zakończeniem. Typowa Agatha Christie. <3

Wciągająca, z zaskakującym (dla mnie) zakończeniem. Typowa Agatha Christie. <3

Bardzo ciekawy pomysł na zbrodnię i książkę. Herkules może zabłysnąć swoją wiedzą na temat ludzkiej natury i rozwikłać zagadkę. Jak napisała autorka na początku tej książki: tym razem znalezienie mordercy, jest aspektem czysto psychologicznym, a nie obstawieniem najmniej podejrzanej postaci. Jak widać Agatha była świadoma jak jej czytelnicy szukają morderców na kartach jej powieści. :D
Książka bardzo zwięzła i wciągająca. Choć przyznam, że pod koniec spodziewałam się kto zabił. Akcja była trochę mniej dynamiczna, niż większość książek Agathy, ale za to miała nowatorski koncept, przez co była tak intrygująca. Jedyne do czego mogła bym się przyczepić to fakt, iż w ogóle nie rozumiałam opisów partii brydża, co miała pewne znaczenie fabularne. Jednak opisów tych było mało i dało się bez ich znajomości rozwiązać zagadkę. Serdecznie polecam tę książkę.

Dziękuję za uwagę <3

Bardzo ciekawy pomysł na zbrodnię i książkę. Herkules może zabłysnąć swoją wiedzą na temat ludzkiej natury i rozwikłać zagadkę. Jak napisała autorka na początku tej książki: tym razem znalezienie mordercy, jest aspektem czysto psychologicznym, a nie obstawieniem najmniej podejrzanej postaci. Jak widać Agatha była świadoma jak jej czytelnicy szukają morderców na kartach jej...