Do tej książki zabierałem się od prawie roku.
Dopiero spotkanie autorskie z Katarzyną Puzyńską w Poznaniu spowodowało, że obiecałem sobie, iż jak najszybciej muszę sięgnąć po pierwszy tom serii o Lipowie, czyli "Motylka".

Pierwsze co mi się nasuwa po przeczytaniu "Motylka" to sposób kreacji bohaterów pierwszoplanowych, ale także (a może i przede wszystkim) bohaterów drugoplanowych.
Otóż, każda z postaci ma swoje z góry przydzielone zadanie w powieści; autorka z wielką świadomością i starannością nadaje każdej osobie konkretną rolę, dba o różnorodne detale, a wraz z upływem lektury możemy zaobserwować rozwój i przemianę każdego bohatera.
Jest to o tyle ważne, iż w "Motylku" mamy do czynienia z naprawdę dość dużą liczbą postaci; często jest tak, że Ci mniej znaczący bohaterowie zostają przez czytelników traktowani troszkę po macoszemu, służą jako tło do głównych postaci, a tutaj jest inaczej: momentami to właśnie te postacie drugoplanowe pracują i nadają rytm dla całości wydarzeń.

Katarzyna Puzyńska osadziła akcję powieści w małej społeczności, która żyje we fikcyjnej wsi Lipowo. Zabieg ten nie jest może innowatorski, ale zamknięta, mała grupa ludzi potrafi znakomicie odnaleźć się w dość skomplikowanym i złożonym wątku kryminalnym. Założenie, iż każdy zna tutaj każdego jest tylko prawdziwe z pozoru, gdyż praktycznie każdy z mieszkańców ukrywa pewne tajemnice z własnej przeszłości, które mają bezpośredni wpływ na rozwój wydarzeń.

Czytając "Motylka" miałem momentami wrażenie, że czytam bardziej powieść obyczajową, aniżeli kryminalną. I nie jest to żaden zarzut, ponieważ w drugiej części książki autorka znacznie przyspiesza akcje, odkrywa przed czytelnikiem coraz to więcej kart i pomału pozwala ułożyć z ciągu wydarzeń logiczną całość.

Sama zagadka kryminalna jest dość skomplikowana, aczkolwiek jak najbardziej zrozumiała. Jest to o tyle ważne, ponieważ czytelnik może na samym końcu naprawdę ułożyć sobie w głowie wszystko od przysłowiowego "A do Z" i nie skończy kryminału z myślą "ale ja już teraz to już w ogóle nie wiem o co chodzi....". W powieściach kryminalnych jest to zawsze niebezpieczne, ponieważ nie ma nic gorszego niż zrozumienie zagadki kryminalnej tylko przez samego autora i pozostawienie czytelnika w dość głupim położeniu, kiedy to nie potrafiliśmy skleić wszystkiego w logiczną całość.

Reasumując - debiut Katarzyny Puzyńskiej daje nadzieję na jeszcze lepsze rozwinięcie różnorodnych wątków w kolejnych tomach serii o Lipowie, po które (już teraz to wiem) z pewnością sięgnę! ;)

Do tej książki zabierałem się od prawie roku.
Dopiero spotkanie autorskie z Katarzyną Puzyńską w Poznaniu spowodowało, że obiecałem sobie, iż jak najszybciej muszę sięgnąć po pierwszy tom serii o Lipowie, czyli "Motylka".

Pierwsze co mi się nasuwa po przeczytaniu "Motylka" to sposób kreacji bohaterów pierwszoplanowych, ale także (a może i przede wszystkim) bohaterów...