Książka ze znanej niegdyś serii „Wojny Morskie” o charakterystycznej szacie graficznej. Jednymi z pierwszych czytanych przeze mnie książek wywodzących się z literatury faktu były te marynistyczne. Chyba każdy z młodych czytelników interesujących się historią na morzu zaczynał od Jerzego Pertka i jego „Wielkich dni małej floty.” Podobnie było w moim przypadku. A potem przyszedł czas na pozostałych wielkich zajmujących się tą dziedziną, do którego grona należy również Pan Andrzej Perepeczko. Autor posiadający tę zaletę, że bardzo zręcznie operuje słowem. Potrafi w czarująco przystępny sposób przekazać wiedzę na temat przebiegu morskich operacji. Przyznam, że akurat okres I wojny światowej nie należy do moich szczególnie ulubionych. Tymczasem gawęda o dwóch bitwach przeprowadzonych pod Coronelem i Falkandami na przełomie 1914/15 roku przeczytałem z dużym zainteresowaniem. O zmiennym szczęściu towarzyszącym eskadrze admirała Grafa von Spee, niewykorzystanych okazjach, błędnych decyzjach specyfice prowadzenia działań rajderskich. Książka została opatrzona charakterystycznymi dla serii diagramami obrazującymi przebieg bitew oraz licznymi fotografiami (o różnej jakości, co nie wpływa na ocenę książki).

Książka ze znanej niegdyś serii „Wojny Morskie” o charakterystycznej szacie graficznej. Jednymi z pierwszych czytanych przeze mnie książek wywodzących się z literatury faktu były te marynistyczne. Chyba każdy z młodych czytelników interesujących się historią na morzu zaczynał od Jerzego Pertka i jego „Wielkich dni małej floty.” Podobnie było w moim przypadku. A potem...

Ostatnia z serii "Wojny morskie" wydawnictwa morskiego książka. A szkoda, bo moim skromnym zdaniem stanowczo powinna ukazać się przed "Bitwą jutlandzką". Jak każda opowieść, nawet ta krótka historyczna relacja ma swoje prawa. Tu ma się wrażenie, że na początku lekko nawet wieje nudą, ale gdy już ruszymy na odległe wody Pacyfiku, gdy zagrzmią pierwsze salwy z dział, nuda pryska. Akcja rozkręca się jak w prawdziwym thrillerze, strony umykają szybko, okręty i załogi idą na dno. A czytelnik zapomina, że prawdziwe życie bywa dziwniejsze od fikcji. Każdy z nas ma jakieś preferencje jeśli chodzi o bohatera, mnie osobiście mocno zaskoczyła postawa wiceadmirała von Spee. Jak dla mnie przykład na to, że pomimo ogromu zadań i odpowiedzialności jakie na nim spoczywają wykazuje tak wiele hartu ducha i niemal rycerskiego, nieskazitelnego charakteru. Marynarka wojenna jak korporacja kocha ludzi włażących przełożonym głęboko w dupę, a tu dowódca, który nie tylko dba o swoje okręty ale i niepotrzebnie nie naraża załogi w krytycznych chwilach. Zaskakuje sam przebieg obu starć morskich, chyba najbardziej ze względu na ich kontrast z warunkami morskimi w jakich się odbywają. Dodatkowo opis dramatycznej ucieczki jednego z okrętów i jego niemal jego tułaczy los budują klimat i charakter książki. A do tego jest ona napisana rzetelnie i dokładnie. Uzmysławia czytelnikowi co znaczy oderwanie od macierzystych baz i działanie niejako na własną rękę. Jak dla mnie niesamowita relacja polecam w szczególności osobom zainteresowanym marynistyką. Warto poświęcić czas na tę pozycję.

Ostatnia z serii "Wojny morskie" wydawnictwa morskiego książka. A szkoda, bo moim skromnym zdaniem stanowczo powinna ukazać się przed "Bitwą jutlandzką". Jak każda opowieść, nawet ta krótka historyczna relacja ma swoje prawa. Tu ma się wrażenie, że na początku lekko nawet wieje nudą, ale gdy już ruszymy na odległe wody Pacyfiku, gdy zagrzmią pierwsze salwy z dział, nuda...