Nie będę ukrywać, że spotkanie z „Łatwopalnymi” naraziło mnie na emocjonalny rollercoaster wywołując morze skrajnych przeżyć, a samo zakończenie wprawiło mnie w osłupienie. Byłam wściekła na autorkę, za to, co zrobiła pod koniec utworu ale gdy postanowiła kontynuować losy bohaterów mój żal przemienił się w ból oczekiwania. Kiedy wreszcie w moje ręce trafiło „Przebudzenie” nie potrafiłam oprzeć się lekturze. I choć miałam wątpliwości czy historia potoczy się po mojej myśli oraz czy pisarce nie zabraknie pomysłów na skomplikowanie życia bohaterów, to byłam pewna, że nie mając ciekawej koncepcji nie pokusiłaby się o rozwijanie tej historii.

Monika nie jest już tą samą zagubioną osobą, ciąża dodała jej pewności siebie. Wie, że musi dokonać wyboru i jest na to gotowa. Postępuje zgodnie ze swoim sumieniem mając świadomość, że jej decyzja bardzo zrani jednego z mężczyzn. Przegrany nie poddaje się jednak bez walki i mimo że z każdym dniem jego szanse maleją, wykorzystuje każdą nadarzającą się "okazję". Dziewczyna z nadzieją patrzy w przyszłość, ale nie ma pojęcia, że nie wszyscy są zadowoleni z rozwoju wypadków i mają wobec niej własne plany.


Wiedziałam, że kolejne spotkanie z bohaterami przyniesie odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Byłam ciekawa, w którą stronę pójdzie Monika i choć szybko otrzymałam niezbędną wiedzę, nie przypuszczałam, że autorka bardzo szybko zburzy sielankowy obraz, który stworzyła. I znów wystawi postacie na ciężką próbę. Zrealizowała niemożliwy do wykonania plan, ale zrobiła to w tak przemyślany i wiarygodny sposób, że uwierzyłam w każde jej słowo.

Autorka skupia się nie tylko na konstrukcji fabuły, ale też dopracowuje sylwetki i portrety psychologiczne bohaterów, przedstawiając ich tak realnie, że mogliby być naszymi sąsiadami. Popełniają błędy, mają wątpliwości i zmagają się z własnymi demonami. Pragną miłości, akceptacji oraz odrobiny szczęścia w życiu. I choć bagaż doświadczeń nie pozwala im odciąć się od przeszłości, to stojąc na rozstaju dróg uświadamiają sobie, że by podążać w dalszą drogę muszą dokonać ostatecznego rozliczenia i podjąć niezbędne decyzje. Ciekawym zabiegiem jest wzbogacenie historii o nowe wątki oraz dopuszczenie do głosu innych bohaterów, którzy nie tylko uatrakcyjnili historię, ale też niejednokrotnie odwracali uwagę czytelnika od życia Moniki, która powoli zaczęła schodzić na dalszy plan.

Podobnie jak w pierwszym tomie nie zabrakło różnorodnych i skrajnych odczuć, gdyż pisarka gra na emocjach czytelnika jak na pianinie, uderzając w najbardziej wrażliwe struny. Uczucia towarzyszące bohaterom są tak namacalne, że wylewają się wprost na odbiorcę i nie sposób zachować objętości. Nie zabrakło też śmiałych scen i nutki erotyzmu podanych w bardzo przyjemny i smaczny sposób. Autorka oddała klimat małej miejscowości, gdzie trudno zachować prywatność, a najmniejszy incydent staje się źródłem plotek i sensacji, a prawda przekazywana z ust do ust szybko ewoluuje tworząc opowieści niesamowite.

„Przebudzenie” to książka, przez którą płynie się zbyt szybko osiągając drugi brzeg. Powieściopisarka szybko rozbudza ciekawość czytelnika i bardzo sprytnie ją podsyca sprawiając, że oderwanie się od książki nie jest łatwe. Pierwszy tom był niczym zmysłowe, impulsywne, kipiące od emocji, niepokoju i dramatycznego napięcia tango. Drugiemu zaś bliżej było do będącej wyrazem uczuć rumby, co wcale nie oznacza, że intensywność odczuć osłabła. Nie, one pod wpływem wydarzeń i zmian zachodzących w bohaterach ewoluowały nabierając innych barw.

Kolejny raz Agnieszka Lingas – Łoniewska zabrała mnie w cudowną i pełną wrażeń podróż. Pozwoliła mi wejść z butami w życie ludzi, których los nie oszczędzał. Poczułam smak trudnych i obarczonych konsekwencjami wyborów. Byłam świadkiem zdrady, zemsty, przebudzenia, wybaczenia oraz nowego początku. Jeżeli nie boicie się wystawić swojej wrażliwości na ciężką próbę i macie ochotę na zapoznanie się z historią, której napisania nie powstydziłoby się samo życie to powinniście wejść do świata „Łatwopalnych”. Gorąco polecam.

Nie będę ukrywać, że spotkanie z „Łatwopalnymi” naraziło mnie na emocjonalny rollercoaster wywołując morze skrajnych przeżyć, a samo zakończenie wprawiło mnie w osłupienie. Byłam wściekła na autorkę, za to, co zrobiła pod koniec utworu ale gdy postanowiła kontynuować losy bohaterów mój żal przemienił się w ból oczekiwania. Kiedy wreszcie w moje ręce trafiło „Przebudzenie”...