Losing hope jest kontynuacją, a raczej uzupełnienie historii Sky i Holdera, którą poznaliśmy dzięki Hopeless. W pierwszej części Colleen Hoover dopuściła do głosu Sky – dziewczynę z mroczną przeszłością, natomiast narratorem w Losing hope jest Holder, i to jego oczami ponownie mamy możliwość przeżyć historię opisaną w Hopeless.

Akcja książki rozpoczyna się zdecydowanie wcześniej niż w Hopeless, bo o ponad rok wcześniej. Poznajemy nie tylko Holdera, ale także jego rodzinę zanim dotknęła ich tragedia, która wywróciła ich świat (ponownie) do góry nogami, a chyba najbardziej głównego bohatera. Losing hope to nie tylko powtórka opowiedzianej już historii, ale także obraz osoby zmagającej się przede wszystkim ze sobą – swoimi emocjami, lękami, wyrzutami sumienia i niesłusznie przypisywaną sobie winą. W tej części autorka odziera – dosłownie – Holdera z tajemnic, w jakie oblekła go w Hopeless, oraz pokazuje jak silna jest miłość… rodzeństwa – w tym przypadku miłość brata do siostry. Sky nie jest tutaj (o dziwo) jedną z głównych bohaterek, lecz staje się nią… Leslie – siostra Holdera i to przede wszystkim o nich jest Losing hope.

Szczerze powiedziawszy bałam się tej kontynuacji/uzupełnienia, ponieważ ostatnia moja tego typu przygoda czytelnicza okazała się całkowitym niewypałem. Mam tu na myśli Każdego dnia (moja recenzja) i Pewnego dnia (moja recenzja) Davida Levithana. Autor napisał je na tej samej „zasadzie” jak Hoover Hopeless i Losing hope. Każdego dnia okazała się fenomenalną książką, a z kolei kontynuacja dosyć bolesnym rozczarowaniem. Na szczęście Hoover nie poszła śladem Levithana, nie powieliła historii Hopeless jeden do jednego, tylko jakoby napisała ją od nowa. Oczywiście są powtórzenia zdarzeń i dialogów, lecz nie są one potraktowane w ten sam sposób jak w pierwszej części, i nie irytują one tak bardzo jak w przypadku Pewnego dnia – bo autorka pododawała do całości nowe fragmenty ubogacając tym dobrze nam już znaną opowieść z Hopeless.

W przypadku pierwszej części nie miałam żadnych „ale”, niestety w Losing hope znalazłam malutką skazę – jak dla mnie postać Sky przedstawiona oczami Holdera okazała się trochę płaska i sztywna – przynajmniej na początku ich (ponownej) znajomości. Jednak mankament ten nie rzucił cienia na całość historii.

W Losing hope mamy okazję bliżej poznać bohaterów, którzy w Hopeless byli tzw. statystami, w tym nie tylko przyjaciela Sky – Breckina, ale także Daniela – przyjaciela Holdera, który… również został dopuszczony przez autorkę do głosu, lecz nie w tej książce, ale w opowiadaniu Szukając Kopciuszka, które w Polsce zostało wydane w formie ebooka.

Na tę historię, oprócz zwykłego tekstu z dialogami składają się również listy, które Holder pisze do… swojej siostry, Leslie. Są one przepełnione bólem, wyrzutami sumienia oraz próbą zrozumienia tego, co się wydarzyło w jego życiu. Opowiada w nich to, co się stało w danym dniu, a także dzieli się w nich swoimi obawami, nadziejami i… faktami. Moim zdaniem są one najmocniejszą stroną Losing hope. Tak jak wspomniałam o tym wcześniej, odzierają głównego bohatera ze wszelkich tajemnic. Te listy, które tworzy Holder są niezwykle wzruszające i bije z nich… miłość oraz tęsknota do i za siostrą. Szkoda, że nie wszystkim dane jest doświadczyć takiej braterskiej (i siostrzanej) miłości, jaką autorka ukazała w niniejszej powieści. Ja należę do tej grupy szczęśliwców, którzy zostali tym darem obdarzeni i czasem się łapę na tym, że chyba nie zawsze udaje mi się ją odwzajemnić. Ale powracając do książki: Hoover stworzyła kolejną, głęboką, pouczającą i wciągającą historię, która długo pozostanie w mojej pamięci.

Mogę powiedzieć z czystym sumieniem, że Hoover poradziła sobie z tą książką rewelacyjnie i chciałabym w przyszłości trafiać tylko na takie wspaniałe uzupełnienia. W moim przypadku złamała uprzedzenie, jakie stworzył Levithan swoją kontynuacją, i za to powinnam autorce gorąco podziękować. Jak dla mnie Losing hope trzyma poziom Hopeless i wywołuje równie silne emocje jak pierwsza część.

~*~

Można by pomyśleć, że umiera się tylko raz. Że tylko raz znajduje się ciało własnej siostry, tylko raz widzi się reakcję własnej matki na wiadomość o śmierci córki.
To duże niedopowiedzenie.
Wszystko się bez ustanku powtarza.
Wystarczy, że zamknę oczy […]. [1]

Robiłaś wszystko, co można, ale czasami miłość matek i braci nie wystarcza, żeby kogoś wyciągnąć z koszmaru. Musimy pogodzić się z tym, że tak już jest. [2]

___
[1] Colleen Hoover, Losing hope, Kraków 2015, s. 19.
[2] Tamże, s. 347.

[http://dzosefinn.blogspot.com/2016/08/hoover-colleen-losing-hope.html]

Losing hope jest kontynuacją, a raczej uzupełnienie historii Sky i Holdera, którą poznaliśmy dzięki Hopeless. W pierwszej części Colleen Hoover dopuściła do głosu Sky – dziewczynę z mroczną przeszłością, natomiast narratorem w Losing hope jest Holder, i to jego oczami ponownie mamy możliwość przeżyć historię opisaną w Hopeless.

Akcja książki rozpoczyna się zdecydowanie...