"Morze spokoju" to książka za którą wzięłam się z polecenia i to historia, która jak żadna inna poszarpała moje serduszko. Raaany, jak ja kocham tak emocjonalnie napisane historie, kiedy podczas ich czytania czuje wręcz fizycznie każde słowo. Przeszywają na wszelakie sposoby, nie umiem opisać nawet tego wewnętrznego niepokoju i wielkiego pragnienia, żeby było dobrze, jakie ogarniało mnie podczas tej lektury.

Opowieść o młodych ludziach, którzy z ogromnymi problemami i traumami próbują sobie radzić na swój sposób. Główna bohaterka jest tak niesamowicie tajemniczą postacią, że nawet kiedy poznawałam opowieść z jej poziomu wielu rzeczy nie byłam w stanie się na jej temat dowiedzieć. To jest tak dobrze skonstruowane, że chęć czytania i poznania powodów jej mroku i odseparowania od ludzi fizycznie sprawia ból. Mam też wrażenie, że wiele cech nas łączy (i nie myślę tu tylko o tym, że bieganie jest dla niej po części formą terapii i odreagowania złych emocji). Na pewno podziwiam ją za to, że mimo chowania się za maską, którą sobie stworzyła jest na wskroś prawdziwa i nie boi się być sama ze sobą w momentach kiedy ja ze zwykłej przyzwoitości wybrałabym towarzystwo innych chociaż wcale bym tego nie chciała.

Główny bohater to młody człowiek bardzo dotknięty przez życie a mimo to silny na swój sposób. Spokojnie mogę stwierdzić, że może zostać moim książkowym Mężem chociaż w moim i jego wieku mogłoby to podejść już pod kazirodztwo 🤪 (on 18, ja prawie 40🙈).

Ta historia jest w tak tajemniczy sposób napisana, jest tu tyle niewypowiedzianych od razu treści, że łaknienie jej czytania i poznania wszystkich faktów jest ogromne.

Wydarzenia poznajemy z poziomu dwóch postaci, które są bardzo skryte. Nie są wylewne ani w okazywaniu swoich uczuć ani tym bardziej w rozmowie. Wydaje mi się, że siła przyciągania w tej powieści tkwi w tym, że nie jest taka oczywista i że tak wiele rzeczy musimy sobie na początku dopowiadać. Jej siła jest też w postaciach drugoplanowych i relacjach jakie Autorka między wszystkimi zbudowała. Nie zawsze łatwych i przyjemnych. A mimo to tak wspaniałych i ludzkich, mocno prawdziwych.

"Morze spokoju" to książka, którą pokochałam za ból jaki mi sprawiła i zdecydowanie chcę ją mieć na półce w formie papierowej aby móc do niej wrócić wtedy, kiedy tylko będę chciała.

I tu mam jeden wielki zarzut ale nie do treści powieści ale do tej ogromnej ilości błędów w tekście , które na początku mocno mnie dezorientowały. Nie wiem czy jest różnica w Legimi a w papierze ale ktoś tu ewidentnie słabo odrobił lekcje domowe i to jest przykre. Jestem typem czytelnika, który mało co wyłapuje a tutaj aż bolało, jak się niektóre strony czytało. Do tego brak jakiegoś rozgraniczenia między dialogami i opisami. Bardzo często zastanawiałam się czy to dalej rozmowa czy już myśli bohatera a później okazywało się, że jednak to drugie. Bardzo ciężko pod tym kątem się ją czytało.

Moja ocena jest wyłącznie za samą treść, za emocje, za falę łez jaką wylałam, za ból jaki mi przyniosła i za chwile nadziei. Kocham tę historię i tych bohaterów.

"Morze spokoju" to książka za którą wzięłam się z polecenia i to historia, która jak żadna inna poszarpała moje serduszko. Raaany, jak ja kocham tak emocjonalnie napisane historie, kiedy podczas ich czytania czuje wręcz fizycznie każde słowo. Przeszywają na wszelakie sposoby, nie umiem opisać nawet tego wewnętrznego niepokoju i wielkiego pragnienia, żeby było dobrze, jakie...

IG: @strazniczka_ksiazekx

"Czasami łatwiej udawać, że wszystko jest w porządku niż zmierzyć się z faktem, że nic nie jest takie, jakie powinno, ale nic nie możesz z tym zrobić".

"Morze spokoju" czytałam już dwa razy. Za pierwszym razem, kiedy byłam nastolatką i bardzo, ale to bardzo mnie wtedy urzekła. Wzruszająca, emocjonalna, trudna powieść, poruszająca do szpiku kości. Ale tym razem... No nie wiem. Jakoś ciężko mi było przez nią przebrnąć. Pierwsza połowa ciągnęła się niemiłosiernie, wręcz momentami książka wydawała mi się nieco zbyt podobna do "Hopeless" Colleen Hoover - ten sam schemat: młoda dziewczyna mieszka z ciotką, kocha biegać i piec ciasteczka, w przeszłości dotknęło ją coś bardzo złego, w szkole uchodzi za puszczalską, a na horyzoncie pojawia się chłopak, który zdaje się miałby ją uratować. Coś mi tu mocno nie pasowało. Ale sama Colleen poleca "Morze spokoju", więc nie będę tutaj rzucać żadnych oskarżeń.

Od drugiej połowy zaczęło się w końcu coś dziać i udało mi się wciągnąć tak, aby nie móc się oderwać. Książka rzeczywiście była wzruszająca, ale nie wybitnie ujmująca. Nie łatwa, ale też nie bardzo ciężka. Opowieść o młodej dziewczynie, której jedna noc odebrała wszystkie marzenia i szczęśliwą przyszłość. Towarzyszyło mi przy niej sporo emocji, momentami rzeczywiście mnie poruszała, ale to nie było jednak to, co kiedyś. Widocznie kiedy dorosłam, inaczej postrzegam już niektóre powieści, za którymi szalałam, kiedy byłam młodsza.
Tak czy inaczej polecam. Trzeba tylko przebrnąć przez początek i potem historia się rozkręca.

IG: @strazniczka_ksiazekx

"Czasami łatwiej udawać, że wszystko jest w porządku niż zmierzyć się z faktem, że nic nie jest takie, jakie powinno, ale nic nie możesz z tym zrobić".

"Morze spokoju" czytałam już dwa razy. Za pierwszym razem, kiedy byłam nastolatką i bardzo, ale to bardzo mnie wtedy urzekła. Wzruszająca, emocjonalna, trudna powieść, poruszająca do szpiku kości....

Świetna historia, niezwykle emocjonalna, wzruszająca, chwytająca za serce. Od samego początku do samego końca równie wciągająca. Przepełniona autentycznością, poniekąd smutna i niesprawiedliwa, ale piękna.

Świetna historia, niezwykle emocjonalna, wzruszająca, chwytająca za serce. Od samego początku do samego końca równie wciągająca. Przepełniona autentycznością, poniekąd smutna i niesprawiedliwa, ale piękna.

Nastya jest byłą pianistką, która po wypadku postanawia zmienić szkołę. Nie szuka przyjaciół, a jej zachowanie i ubiór wręcz ma odpychać od siebie potencjalnych znajomych. Jej jedynym celem jest zemsta. Josh z kolei jest znany z tego, że wszyscy, których kocha odchodzą. Mając siedemnaście lat zostaje sam na świecie. Niby dwie różne historie. Niby dwójka różnych ludzi, ale czy na pewno?

Oceniłabym książkę wyżej, gdyby nie masa ciągłego tekstu i przemyśleń bohaterów, które w większości przypadków mówiły jedno i to samo. Strasznie przeciągało to całą akcję i po prostu nużyło.

Nie polubiłam głównej bohaterki. Jej wieczne użalanie się nad sobą i autodestrukcyjne zachowanie działało mi na nerwy. Jest dla mnie jedną z najgorszych bohaterek, z jakimi miałam do czynienia. Josha polubiłam, choć co on widział w Nastii to nie wiem…

Całość mogłaby mieć z 200 stron mniej. Miałam czasem wrażenie jakby dla autorki liczyła się zasada im więcej tym lepiej. Niestety u niej to się nie sprawdziło. Mimo wszystko polubiłam wątek z garażem Josha i to jak w nim pracowali i rozmawiali. Do tej lektury już nie wrócę, choć jeśli autorka wyda jakąś książkę to z czystej ciekawości się z nią zapoznam.

Nastya jest byłą pianistką, która po wypadku postanawia zmienić szkołę. Nie szuka przyjaciół, a jej zachowanie i ubiór wręcz ma odpychać od siebie potencjalnych znajomych. Jej jedynym celem jest zemsta. Josh z kolei jest znany z tego, że wszyscy, których kocha odchodzą. Mając siedemnaście lat zostaje sam na świecie. Niby dwie różne historie. Niby dwójka różnych ludzi, ale...

Nie jestem ani odrobinę obiektywna. Uwielbiam tę pozycję. Jej magia...towarzyszy mi od prologu...aż do ostatniego zdania...dzieki któremu ta historia nabiera zupełnie innego znaczenia. Wracam do niej czesto. Uwielbiam i gorąco polecam!

Nie jestem ani odrobinę obiektywna. Uwielbiam tę pozycję. Jej magia...towarzyszy mi od prologu...aż do ostatniego zdania...dzieki któremu ta historia nabiera zupełnie innego znaczenia. Wracam do niej czesto. Uwielbiam i gorąco polecam!

,, Może więc nie potrafię jeszcze uwierzyć w przebaczenie, ale myślę, że mogę uwierzyć w nadzieję. Chciałabym też uwierzyć w to marzenie o drugiej szansie. Dla nas obojga."

Morze Spokoju to nie klasyczny romans, a raczej opowieść.
💙 O dwóch poskładanych duszach.
💙 O dwóch samotnych sercach pragnących miłości.
💙 O sile zemsty oraz chęci zapomnienia.
💙 O próbie rozpoczęcia wszystkiego od nowa.
💙 O wewnętrznej walce oraz samotności.
💙 Oraz o budowaniu kruchych fundamentów na popiołach utraconych marzeń.

Nastia, niegdyś utalentowana pianistka, za sprawą nieznajomego chłopaka, w ciągu krótkiej chwili utraciła wszystko - marzenia, pasję, beztroskę oraz wiarę w siebie.
Jej pełne sukcesów życie zamienia się w wegetację, mającą na celu przetrwanie, zemstę oraz usilne próby niedopuszczenia do tego, aby ktokolwiek z nowej szkole poznał jej tajemnice. Jednak za maską milczenia, mocnego makijażu, wyzywającego stroju oraz niebotycznie wysokich szpilek skrywa się nie wyrachowana i zimna osoba, ale dziewczyna zarówno silna, jak i delikatna jak płomień świecy.

Josh to typowy outsider. Nastoletni chłopak, który musiał zbyt szybko dorosnąć. Typ samotnika, o którego smutnym życiu krążą historie, ale na palcach jednej ręki można policzyć osoby, które naprawdę przejmują się jego losem.
A on odpycha ich od siebie, głęboko wierząc w to, że sprowadza nieszczęście na wszystkich tych, których kocha. W zaciszu garażu oddaje się swojej dość nietypowej jak na siedemnastolatka pasji, jaką jest stolarstwo.

Jednak czy dwie skrzywdzone duszą są w stanie sobie pomóc, czy raczej prędzej czy później ściągną się w przepaść, nie mogąc sobie poradzić z obezwładniającą ciemnością, która jest w każdej z nich?

,, Może więc nie potrafię jeszcze uwierzyć w przebaczenie, ale myślę, że mogę uwierzyć w nadzieję. Chciałabym też uwierzyć w to marzenie o drugiej szansie. Dla nas obojga."

Morze Spokoju to nie klasyczny romans, a raczej opowieść.
💙 O dwóch poskładanych duszach.
💙 O dwóch samotnych sercach pragnących miłości.
💙 O sile zemsty oraz chęci zapomnienia.
💙 O próbie rozpoczęcia...

Ta książka jest tak emocjonalna 🫣🫶 uwielbiam. Nie wiem co więcej napisać. Trzeba ją przeczytać osobiście. Polecam. Nie raz łezka w oku sie zakręciła.

Ta książka jest tak emocjonalna 🫣🫶 uwielbiam. Nie wiem co więcej napisać. Trzeba ją przeczytać osobiście. Polecam. Nie raz łezka w oku sie zakręciła.

the best

the best

📖🐲
Mnie się podobała, szybko przeczytałam, ale jest to oczywiście czytadło dla zabicia czasu.
Plusy:
- Bardzo mocno podkreśla się, że to jednak terapia leczy, a nie miłość i "magiczna różdżka" ukochanego chłopca.
- Zgoda na seks, niewykorzystywanie osób, które są pijane
- Najpierw przyjaźń, potem miłość
- nie jest landynkowo-słodko

Minusy:
- Brak wyrazistych bohaterów drugoplanowych, a są za to dłużyzny w niektórych opisach, więc można by zamiast tego wstawić chociaż trochę więcej prezentacji np. Margot, bo ona w tej książce praktycznie nie istnieje, a powinna być mocniej zarysowana
- Strasznie długo trwa, zanim wreszcie dowiemy się, co dokładnie stało się Nastyi. Trochę już to było irytujące.
- Brak choćby oddzielenia przerwą albo gwiazdką przeskoku do sceny, która dzieje się gdzieś indziej lub następnego dnia i czasem zastanawiałam się, czy mi się strony nie skleiły albo coś, zanim się zorientowałam, że to po prostu całkiem nowa sytuacja.

Jednak ogółem było według mnie całkiem okej.

📖🐲
Mnie się podobała, szybko przeczytałam, ale jest to oczywiście czytadło dla zabicia czasu.
Plusy:
- Bardzo mocno podkreśla się, że to jednak terapia leczy, a nie miłość i "magiczna różdżka" ukochanego chłopca.
- Zgoda na seks, niewykorzystywanie osób, które są pijane
- Najpierw przyjaźń, potem miłość
- nie jest landynkowo-słodko

Minusy:
- Brak wyrazistych bohaterów...

Pierwszy raz mam mega problem z oceną 😱😺 po morze spokoju chciałem sięgnąć lata temu gdzie była ta ładna okładka z boyem i girl na okładce ale nigdy nie byla dostępna i po latach wyszło wznowienie wiec moja radość była przeogromna bylem ciekawy jej na maksa po wysokiej ocenie i pozytywnym recenzjach że ta powieści zmienia żyć czytelników.. niestety tak się nie stało w moim przypadku, nie pokochałem jej ale też nie jest mi obojętna. Glowna bohaterka momentami sprawuala że chciałem nią potrząsnąć zmienić decyzję bohaterów, umoralnic ich. Jest to opowieść o tragedii, o traumie, śmierci, zaburzeniach psychicznych, o nadziei , drugiej szansie, i miłości ciężkiej trudnej , brudnej. O tym że niezależnie co spotka się w życiu ważne mieć osobę przy której można być sobą. Która będzie cierpieć z tobą I być zawsze nawet kiedy tego nie chcesz.
Moja ocena to 7,5.

Pierwszy raz mam mega problem z oceną 😱😺 po morze spokoju chciałem sięgnąć lata temu gdzie była ta ładna okładka z boyem i girl na okładce ale nigdy nie byla dostępna i po latach wyszło wznowienie wiec moja radość była przeogromna bylem ciekawy jej na maksa po wysokiej ocenie i pozytywnym recenzjach że ta powieści zmienia żyć czytelników.. niestety tak się nie stało w moim...