Pełna recenzja znajduje się na stronie: http://seekerofthebooks.blogspot.com/

Kiedy czytasz książkę Trudi Canavan, na początku wpadasz w przekonanie, że nie przypadnie ci ona do gustu - "Nie, to zdecydowanie nie moje klimaty" - mogę się założyć, że właśnie takie będą Twoje myśli podczas brnięcia przez pierwsze strony. Mogę jednak również postawić na to, że jakiś czas później, jeśli tylko postanowisz przejść dalej, na pewno zmienisz zdanie. Nie wciągniesz się od razu. Do Trudi trzeba się przyzwyczaić, wyczuć jej styl.

Tyen studiuje magię i historię, dlatego zajmuje się również archeologią. Pewnego dnia podczas przeszukiwania grobowców w celu znalezienia artefaktów, które mogłyby się przydać Akademii natrafia na Vellę - księgę, która dawno temu była kobietą. Jej zadaniem jest gromadzić wiedzę - zbiera myśli każdego, kto jej dotknie. Tyen postanawia na razie nie oddawać jej uczelni. Do czego to doprowadzi?
Rielle dorasta w przekonaniu, że używanie magii równa się okradaniu aniołów. Nie trzeba chyba dodawać, jak wielką obsesję na punkcie tej "wiary" mają ludzie otaczający ją. Dziewczyna od dziecka widzi coś, co widzą tylko osoby z magicznym darem, ale nie chce mieć z nim nic wspólnego, do czasu, gdy pojawia się konieczność użycia go - coś ważnego, czym przysłuży się osobom, które są według niej ważne. Nie wszystko jednak idzie po jej myśli.

Na początku poznajemy Tyena. Szczerze mówiąc jego świat wydał mi się dziwny, choć aby nie miało to negatywnego wydźwięku, lepiej byłoby go określić mianem specyficznego. Trudi wzbogaciła go o technologie: aerowozy, szynoślizgi itd., których ogarnięcie może wam zająć chwilę czasu. Za to miejsce, w którym żyje Rielle nie ma żadnych nowości. Jest dość zwyczajne czy nawet bardziej naturalne, poza oczywiście fanatyczną wręcz wiarą ludzi w Anioły. W samej głównej bohaterce nie spodobało mi się to, że jest tak podatna na wpływy. Ciężko jej przychodzi zbuntowanie się, a nawet później, kiedy podejmuje ważną, samodzielną, lecz odrobinę pochopną decyzję, z powrotem wraca na "właściwą" drogę. Zdecydowanie nie jest to w moim guście, ale musiałam to przełknąć, bo nie każdy, komu od urodzenia wmawiano pewne idee, będzie umiał się im sprzeniewierzyć. Przecież nie wielu przeszłoby to nawet przez myśl (Nie każdy w końcu naczytał się tylu książek o rebelii).
Bohaterzy nie są najgorsi - mają jakiś wyraz, jednak nadal wydają się dosyć nijacy. Jeśli miałabym wybrać, kto bardziej przypadł mi do gustu, byłoby ciężko - ale skończyłoby się chyba na Tyenie. On działa bardziej aktywnie w swojej sprawie niż Rielle, która jednak pozostaje przez większość czasu bierna. W obu przypadkach znajdziemy akcję, jednak nie jest to akcja, która zmusiłaby cię do wstrzymania oddechu. Jest płynna, ale łagodna.

Dlatego też muszę szczerze przyznać, że największym plusem książki jest umiejętność Trudi wbicia czytelnika w fotel (o czym już napomniałam, słodząc autorce we wstępie).

Zdania co do dzieł Trudi Canavan są podzielone. Mi osobiście "Trylogia Czarnego Maga" wkradła się w łaski bardziej, niż recenzowana pozycja. Jednak nie warto się tym zrażać. Po prostu tamtejsza fabuła wydaje się trochę bardziej ciekawa, niż tutejsza - umiejętności pisarskie Trudi nadal jednak pozostają na przyzwoitym poziomie.
"Złodziejska Magia" może nie jest lekturą, która rozbije Cię na małe kawałki, jednak zdecydowanie zaliczam ją do tych "w porządku". Na pewno sięgnę po kolejną część, bo po raz kolejny autorce udało się zaintrygować mnie zakończeniem - szczególnie tym w przypadku Rielle.

Pełna recenzja znajduje się na stronie: http://seekerofthebooks.blogspot.com/

Kiedy czytasz książkę Trudi Canavan, na początku wpadasz w przekonanie, że nie przypadnie ci ona do gustu - "Nie, to zdecydowanie nie moje klimaty" - mogę się założyć, że właśnie takie będą Twoje myśli podczas brnięcia przez pierwsze strony. Mogę jednak również postawić na to, że jakiś czas...