Wspomnienia dwóch ostatnich dowódców twierdzy: Hansa von Ahlfena i Hermanna Niehoffa.
Subiektywne i tendencyjne oczywiście.
Niemniej - obowiązkowa lektura dla miłośników Wrocławia i jego historii.

Wspomnienia dwóch ostatnich dowódców twierdzy: Hansa von Ahlfena i Hermanna Niehoffa.
Subiektywne i tendencyjne oczywiście.
Niemniej - obowiązkowa lektura dla miłośników Wrocławia i jego historii.

Nic szczególnego.
Kilka fajnych faktów, poza tym stronnicze i dość nudnie napisane.
Z ciekawego tematu zrobili nieciekawą lekturę. Szkoda.

Nic szczególnego.
Kilka fajnych faktów, poza tym stronnicze i dość nudnie napisane.
Z ciekawego tematu zrobili nieciekawą lekturę. Szkoda.

Wspomnienia dwóch ostatnich d-ców "Twierdzy Wrocław" w czasie II wojny światowej. W relacjach daje się odczuć "ducha niemieckiego przekazu i dokładności". Wszystko uzupełnione mapami operacyjnymi i unikalnymi zdjęciami.

Wspomnienia dwóch ostatnich d-ców "Twierdzy Wrocław" w czasie II wojny światowej. W relacjach daje się odczuć "ducha niemieckiego przekazu i dokładności". Wszystko uzupełnione mapami operacyjnymi i unikalnymi zdjęciami.

Próba usprawiedliwienia bezsensownego trzymania się rozkazów Hitlera i gauletera Hankego. Nieco pompatyczny dziennik wspomnien komendatów Festung Breslau. Należy czytać ją z pewnym dystansem, gdyż można sobie w głowie z Wermachtu zrobić bohaterów w połyskującej zbroi. Ciekawa z punktu widzenia historycznego i technicznego.

Próba usprawiedliwienia bezsensownego trzymania się rozkazów Hitlera i gauletera Hankego. Nieco pompatyczny dziennik wspomnien komendatów Festung Breslau. Należy czytać ją z pewnym dystansem, gdyż można sobie w głowie z Wermachtu zrobić bohaterów w połyskującej zbroi. Ciekawa z punktu widzenia historycznego i technicznego.

Z publikacją panów Hansa von Ahlfena i Hermanna Niehoffa zetknąłem się bardzo dawno temu. Jeszcze zanim ktokolwiek w Polsce pomyślał o wydaniu. Tytuł brzmiał "So Kämpfte Breslau 1945: Verteidigung und Untergang von Schlesien Hauptstadt" i mocno zgrzytałem zębami znajdując takie ciekawostki jak "Konieczność niewzbudzania paniki przez ewakuację. Dlatego nie zorganizowano większych transportów"... Szanowni autorzy raczyli nie widzieć, że służą bestii. Jak większość niemieckiej generalicji. Oni tylko wykonywali rozkazy. Ciekawe potwierdzenie znaleźć można w archiwach, gdzie zachowały się dokumenty świadczące coś wręcz przeciwnego.
Np. konieczność wyburzenia sporej części śródmiejskiej zabudowy w celu zrobienia pasa startowego dla samolotów. A że przy okazji zginęła wielka ilość ludzi, to już generałów mniej obchodziło (znalazłem kiedyś opracowanie gdzie wyliczono, że na każdy metr bieżący tego pasa poświęcono życie dziesięciu osób!). Kto zna Wrocław, ten wie gdzie budowano to lotnisko. Z rozkazu tych generałów obracano w gruzy niemałe połacie miasta, aby stworzyć linie obrony. Naturalnie nikt nie zatroszczył się o mieszkańców, których wyrzucono na pastwę losu. Nawet nie pozwalano na zabranie osobistych rzeczy. Taka jest prawda. Wrocław po wojnie odbudowywano długo, a ślady wojny widać do dziś.
Nie miej książkę warto przeczytać, mimo zastrzeżeń co do prawdomówności autorów.

Z publikacją panów Hansa von Ahlfena i Hermanna Niehoffa zetknąłem się bardzo dawno temu. Jeszcze zanim ktokolwiek w Polsce pomyślał o wydaniu. Tytuł brzmiał "So Kämpfte Breslau 1945: Verteidigung und Untergang von Schlesien Hauptstadt" i mocno zgrzytałem zębami znajdując takie ciekawostki jak "Konieczność niewzbudzania paniki przez ewakuację. Dlatego nie zorganizowano...

Na pewno ważna jako dokument wydarzeń, ale to nie jest książka do czytania. Sucha, nudna relacja z poczynań autora.

Na pewno ważna jako dokument wydarzeń, ale to nie jest książka do czytania. Sucha, nudna relacja z poczynań autora.

7,5/10

7,5/10