Książka podzielona na 25 lekcji i 4 rozdziały,upiększona dziełami sztuki-obrazami,które mają nam pomóc czuć i doświadczać,uwolnić się od słów. Mnie najbardziej zaintrygował fragment rozdziału 3.Przejść przez burze:azyl chwili obecnej str.199.
Przyjęcie schronienia w chwili obecnej nie oznacza,że rozwiązaliśmy problem czy znaleźliśmy wyjście z sytuacji.Nie ,problemy trwają,a rozwiązanie nie objawi się z oddechu:zresztą wcale nie ma pewności,czy istnieje...Problemy trwają,lecz znaleźliśmy bezpieczne miejsce,skąd możemy je obserwować,bez konieczności szarpania się ze strachu,że skończymy zalani lub zatopieni.Gdy oddychamy dotknięci przeciwnościami losu-wtedy znajdujemy schronienie dla naszego umysłu.
Nie po to ,by uciekać przed rzeczywistością,nie po to ,by działać,lecz po to ,by widzieć rzeczy jaśniej,by zostawić przestrzeń ciszy,by dać szansę naszej inteligencji.Cokolwiek bym zrobił,cokolwiek bym pomyślał,problem jest tutaj,już tu jest.Lecz ja żyję,jestem obecny.I zrobię,co w mojej mocy,by nadal być żywym i obecnym.
Oddychać...Wkrótce coś się zmieni:muszę po prostu zaakceptować ,że nie wiem co ani kiedy.

Książka podzielona na 25 lekcji i 4 rozdziały,upiększona dziełami sztuki-obrazami,które mają nam pomóc czuć i doświadczać,uwolnić się od słów. Mnie najbardziej zaintrygował fragment rozdziału 3.Przejść przez burze:azyl chwili obecnej str.199.
Przyjęcie schronienia w chwili obecnej nie oznacza,że rozwiązaliśmy problem czy znaleźliśmy wyjście z sytuacji.Nie ,problemy trwają,a...