Tytuł zapewne bierze się od Requiem Mozarta, które bardzo lubi jeden z bohaterów — jeśli akurat nie słucha, to i tak dźwięczy mu w uszach, przypomina się tekst... Oprócz tego w książce nie brakuje śmierci, powodów do smutku i żalu. Chociaż niektóre rzeczy się udają.

Powieść jest wielowątkowa i zaczyna się w kilku różnych miejscach — tu weekendowa wyprawa, aby kupić zabytkowe biurko, tam napad na bank, ówdzie przemówienie Busha z okazji ataku na Irak, jeszcze gdzie indziej dziennik niemieckiego naukowca, który jako zmobilizowany naprędce szwej szturmuje Stalingrad, przeplatany z działaniami bezimiennego złoczyńcy. Te wszystkie wątki splatają się, ale powoli, ostatnie dołączają do makatki dopiero pod koniec.

Więcej szczegółów tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2021/03/msza-zaobna-wielowatkowo.html

Tytuł zapewne bierze się od Requiem Mozarta, które bardzo lubi jeden z bohaterów — jeśli akurat nie słucha, to i tak dźwięczy mu w uszach, przypomina się tekst... Oprócz tego w książce nie brakuje śmierci, powodów do smutku i żalu. Chociaż niektóre rzeczy się udają.

Powieść jest wielowątkowa i zaczyna się w kilku różnych miejscach — tu weekendowa wyprawa, aby kupić...

Jestem wielką fanką powieści o Drużynie A aczkowiek "Msza Żałobna" to zdecydowanie najsłabsza (choć nadal ciekawa) pozycja.
Zdecydowanie nie przypadł mi do gustu wątek z Cillą Hejm i akcją jaka toczyła się w Banku. Też sama historia i powiązania z czasami II wojny światowej nie do końca do mnie przemówiły, a były też momenty, ze trochę się pogubiłam w fabule.
Niemniej jednak, uważam, że każda książka wychodząca spod pióra Arne Dahla jest naprawdę wspaniała. Tylko ta pozycja trochę mniej od pozostałych.

Jestem wielką fanką powieści o Drużynie A aczkowiek "Msza Żałobna" to zdecydowanie najsłabsza (choć nadal ciekawa) pozycja.
Zdecydowanie nie przypadł mi do gustu wątek z Cillą Hejm i akcją jaka toczyła się w Banku. Też sama historia i powiązania z czasami II wojny światowej nie do końca do mnie przemówiły, a były też momenty, ze trochę się pogubiłam w fabule.
Niemniej...

Początek wojny w Iraku z pewnością sprowokował autora do chwili zastanowienia nad prawdziwymi powodami zbrojnej ofensywy wojsk USA na reżim Saddama Husajna. Jak każda wojna, była to również walka o wpływy i przejęcia tego, o co nasz kapitalistyczny świat tak zaciekle walczy - o to kto będzie trzymał rękę na złożach, które kierują całym światowym przemysłem. Początek XX wieku to walka o węgiel, później o ropę naftową, która z każdym kolejnym dziesięcioleciem jest w rękach coraz mniejszej liczby Państw. Wokół tego problemu Arne Dahl otacza fabułę "Mszy żałobnej".

Książkę, dosłownie "wciągnąłem" zaczytany kolejnymi kartami mimo, że wydawać by się mogło, akcja jest mniej wartka niż to miało miejsce we wcześniejszych tytułach. Praktycznie przez połowę czasu jesteśmy świadkami napadu na bank przy jednej z głównych ulic Sztokholmu, który tak naprawdę jest tylko wstępem do opowiedzenia całej historii. Co jakiś czas, przenosimy się na front II wojny światowej i czytamy dziennik niemieckiego żołnierza biorącego udział w hitlerowskiej akcji Barbarossa. Podobny zabieg można znaleźć u wielu innych autorów skandynawskich kryminałów, którzy z różnych powodów cofają się do czasów wojennych, celem połączenia fabuły i dołożenia nieco wątku z historią w tle.

"Drużyna A" po raz kolejny dostaje bardzo trudne zadanie, ale jak to w tego typu literaturze, od tego przecież jest, żeby je rozwiązać. A ponieważ jest to zespół bardzo różnych ludzi o uzupełniających się walorach i cechach, obserwowanie ich w "akcji" jest dla czytelnika po prostu przyjemnością.

Początek wojny w Iraku z pewnością sprowokował autora do chwili zastanowienia nad prawdziwymi powodami zbrojnej ofensywy wojsk USA na reżim Saddama Husajna. Jak każda wojna, była to również walka o wpływy i przejęcia tego, o co nasz kapitalistyczny świat tak zaciekle walczy - o to kto będzie trzymał rękę na złożach, które kierują całym światowym przemysłem. Początek XX...

Zła krew wraca.
Myślę, że to obok trójki najciekawsza część i jak dotąd najlepiej skonstruowana. Od bardzo dobrego, wciągającego początku, po nieoczywiste rozwinięcie, do pasującego i dobrze, że właśnie takiego zakończenia. Nie obyło się jednak bez rzeczy, które by mi nie przeszkadzały, stąd taka ocena.

Zła krew wraca.
Myślę, że to obok trójki najciekawsza część i jak dotąd najlepiej skonstruowana. Od bardzo dobrego, wciągającego początku, po nieoczywiste rozwinięcie, do pasującego i dobrze, że właśnie takiego zakończenia. Nie obyło się jednak bez rzeczy, które by mi nie przeszkadzały, stąd taka ocena.

Szczerze powiem, że nie jestem fanką Arne Dahla. Po prostu nie trafia do mnie jego sposób pisania. Za każdym razem, jak ktoś mi poleci jego książkę to czytam, bo może to ta, która mnie zachwyci. Ale po tej oficjalnie mówię, że pasuje.
Sama fabuła jest w porządku, nie mam nic do zarzucenia. Wielowątkowa, ale bez problemu można nadążyć. No chyba, że czyta się na "wiele rat" z przerwami.
Ale po prostu to nie jest styl, który mnie zachwyca. Dlatego ocena pół/pół - bo doceniam, widzę, co może się podobać. Ale mi po prostu nie pasuje.

Szczerze powiem, że nie jestem fanką Arne Dahla. Po prostu nie trafia do mnie jego sposób pisania. Za każdym razem, jak ktoś mi poleci jego książkę to czytam, bo może to ta, która mnie zachwyci. Ale po tej oficjalnie mówię, że pasuje.
Sama fabuła jest w porządku, nie mam nic do zarzucenia. Wielowątkowa, ale bez problemu można nadążyć. No chyba, że czyta się na "wiele...

Nie podeszła mi ta część. Jak dla mnie najsłabsza z dotąd przeczytanych.

Nie podeszła mi ta część. Jak dla mnie najsłabsza z dotąd przeczytanych.

Szkoda czasu

Szkoda czasu

No cóż w książce autor zawarł swój pogląd na II wojnę w Zatoce Perskiej, ale według mnie wklejanie całego orędzia Busha to lekka przesada.
Wątek z czasów II Wojny Światowej nawet ciekawy no i końcówka też dała do myślenia.

No cóż w książce autor zawarł swój pogląd na II wojnę w Zatoce Perskiej, ale według mnie wklejanie całego orędzia Busha to lekka przesada.
Wątek z czasów II Wojny Światowej nawet ciekawy no i końcówka też dała do myślenia.

To nie moja bajka. Specyficzny sposób "opowiadania" fabuły, który akurat mi, zupełnie nie leży.

To nie moja bajka. Specyficzny sposób "opowiadania" fabuły, który akurat mi, zupełnie nie leży.

Kolejny raz nie zawiodłam się, gdyż drużyna nadal działa razem a historia bardzo ciekawa.

Kolejny raz nie zawiodłam się, gdyż drużyna nadal działa razem a historia bardzo ciekawa.