Początek książki zapowiadał się naprawdę dobrze, jednak później akcja staje się zwyczajna a bohaterowie dążą do tego by przeżyć kolejne dni, rozwiązać kolejne sprawy kryminalne itd. Otrzymujemy przynajmniej dwa razy informacje o puszczeniu "cichacza" czyli bąka, w czym nie widzę wgl sensu i potrzeby by o tym mówić skoro i tak się to nigdzie nie wliczało, bo nikt go nie poczuł... Cóż niejasne relacje między policjantami jak i przyjaciółmi jest wkurzający. Ogólnie lubię norweskie powieści jednak tutaj dało się połamać język na czytaniu nazw tych wszystkich ulic. Jednak najbardziej zawiodłam się na charakterze głównej bohaterki z racji braku pasji do pracy, nie rozwiązanie (uchwycenie przestępcy ) sprawy do końca...
Dużym zaskoczeniem jest dla mnie to, że spodobało mi się spojrzenie na świat bohatera "negatywnego" Eivinda. Po trudnym dzieciństwie jakie przeżył, obecnie spełnia się jako pisarz i może on uśmiercać kogo chce, bez względu na konsekwencje.

Początek książki zapowiadał się naprawdę dobrze, jednak później akcja staje się zwyczajna a bohaterowie dążą do tego by przeżyć kolejne dni, rozwiązać kolejne sprawy kryminalne itd. Otrzymujemy przynajmniej dwa razy informacje o puszczeniu "cichacza" czyli bąka, w czym nie widzę wgl sensu i potrzeby by o tym mówić skoro i tak się to nigdzie nie wliczało, bo nikt go nie...

Seria norweskich kryminałów pióra Anne Holt, której główną bohaterką autorka uczyniła policjantkę Hanne Wilhelmsen, posiada niemal wszystkie walory „skandynawskiej szkoły powieści kryminalnej”. Wykorzystane wątki mniej lub bardziej krwawych zbrodni, wiarygodna kreacja postaci głównych i drugoplanowych, a wreszcie to, co tak lubię w tej literaturze, czyli konstruowanie bogatego w niuanse tła społeczno-obyczajowego tworzą spójną i wciągającą historię rozpisaną na kilka niezłych tomów. W trakcie lektury powieści Holt dostrzec jej doświadczenie jako byłej prawniczki i policjantki. Brak tutaj miejsca na szybką akcję i tanią „amerykańską” sensację. Przestępstwa tropią policjanci, których poznajemy jako zwyczajnych ludzi: często zmęczonych, czasem popełniających błędy, zaniedbujących rodzinę i przyjaciół, a nawet wątpiących w celowość wykonywanej pracy. Autorka świetnie pokazuje skomplikowany, bazujący czasem na przypadku, nie wolny od błędów sposób prowadzenia dochodzenia, w którym liczy się praca całej grupy śledczej. Na czele tej grupy stoi interesująca i silna kobieta w średnim wieku. Komisarz Wilhelmsen dochodzi do rozwiązania zagadki i odnalezienia zabójcy w sposób niespieszny i niełatwy. Nie udaje również, że pozjadała wszystkie rozumy – jak już wspomniałam, wspiera się radą i pomocą innych osób biorących udział w śledztwie. Praca policjantki jest jej pasją, spychającą życie osobiste na drugi plan. Ten drugi plan jest nieoczywisty, przynajmniej dla wielu polskich czytelników. Hanne jest bowiem lesbijką, żyjącą w partnerskim związku z ukochaną Cecilie. Chociaż żyją w nowoczesnym skandynawskim społeczeństwie, opartym na równouprawnieniu i tolerancji wobec wszelkich „inności”, swój związek z kobietą Hanne traktuje nader dyskretnie. Będzie to zresztą miało swoje konsekwencje w momencie, gdy pojawią się zdrowotne kłopoty jej ukochanej.
W „Ósmym przykazaniu” Hanne będzie musiała zmierzyć się z przypadkiem, w którym jednym z głównych podejrzanych okaże się prokurator – osoba z „jej świata”, doskonale orientująca się w procedurach śledczych, sposobach zacierania śladów i prowadzenia przesłuchań. Wiedziona doświadczeniem, ale i kobiecą intuicją (sic!) pani komisarz powątpiewa jednak w winę prokuratora. Tym samym w powieści pojawiają się dodatkowe wątki, włączając problematykę molestowania nieletnich i wynikające z tego problemy psychologiczne ofiar.
Rozwiązanie pozornie jest oczywiste, jednak wcześniej musimy się zmierzyć z całkiem wciągającą historią tłumaczącą przyczynę i sposób zaplanowania morderstwa.
W tej pozytywnej opinii pojawia się jednak łyżka dziegciu. Moje zastrzeżenia budzi bowiem sposób konstruowania zdań, czasem niewiarygodnie krótkich i nieco zbyt zdawkowych. Przytoczę dla przykładu: „Ale Bromo nie zachował jednak dostatecznej ostrożności. Ktoś wiedział. Ktoś przekazał Hanne Wilhelmsen informacje, które mu podała. Mówiła o jakimś informatorze, o źródle”. Przypuszczam, iż ta językowa prostota może wiązać się z dziennikarską przeszłością autorki. Mam jednocześnie nadzieję, iż nie wynika to wyłącznie z niskiego poziomu tłumaczenia na język polski. Irytujące są również angielskie zdania, wtrącane w dialogi głównej bohaterki. Naśladując tę manierę bohaterki można zapytać: what's the point?

Seria norweskich kryminałów pióra Anne Holt, której główną bohaterką autorka uczyniła policjantkę Hanne Wilhelmsen, posiada niemal wszystkie walory „skandynawskiej szkoły powieści kryminalnej”. Wykorzystane wątki mniej lub bardziej krwawych zbrodni, wiarygodna kreacja postaci głównych i drugoplanowych, a wreszcie to, co tak lubię w tej literaturze, czyli konstruowanie...

Jedna z najlepszych (dotychczas wydanych w Polsce) książek z serii. Świetnie przedstawiona głębia psychologiczna bohaterów i ciekawa sprawa/sprawy morderstw.
Autorce nie brakuje też poczucia humoru - przykładowo w opisie wycieczki dwóch studentów prawa.
Polecam.

Jedna z najlepszych (dotychczas wydanych w Polsce) książek z serii. Świetnie przedstawiona głębia psychologiczna bohaterów i ciekawa sprawa/sprawy morderstw.
Autorce nie brakuje też poczucia humoru - przykładowo w opisie wycieczki dwóch studentów prawa.
Polecam.

Lubię skandynawskie klimaty. I choć nie każda skandynawska sensacja jest na miarę Millennium to i tak warto je czytać. Książka Anne Holt jest tego najlepszym przykładem.

Lubię skandynawskie klimaty. I choć nie każda skandynawska sensacja jest na miarę Millennium to i tak warto je czytać. Książka Anne Holt jest tego najlepszym przykładem.

But

But

Anne Holt to kolejna pisarka której "oddałam swoje czytelnicze serce" nie wiem czy to kreowane przez nią postacie, umiejscowienie w Norwegii, ciekawe zagadki kryminalne czy wszystko naraz sprawia, że nie sposób jest przejść obok jej twórczości obojętnie. Ósme przykazanie to kolejna zagadka z którym przyjdzie zmierzyć się policjantom z Oslo. Historia o okaleczeniu kobiety, której w brutalny sposób odcięto głowę... Czy policjanci zdążą na czas złapać zabójcę, czy wśród wielu poszlak odnajdą właściwy trop?

Anne Holt to kolejna pisarka której "oddałam swoje czytelnicze serce" nie wiem czy to kreowane przez nią postacie, umiejscowienie w Norwegii, ciekawe zagadki kryminalne czy wszystko naraz sprawia, że nie sposób jest przejść obok jej twórczości obojętnie. Ósme przykazanie to kolejna zagadka z którym przyjdzie zmierzyć się policjantom z Oslo. Historia o okaleczeniu kobiety,...

Oceniając po okładce nie spodziewałam się niczego interesującego,a jedynie książki dla zabicia czasu. A tymczasem miłe zaskoczenie. Ciekawa książka, interesująca akcja. A nawet odkryłam podobny wątek, co w "Gniewie" Miłoszewksiego. Polecam.

Oceniając po okładce nie spodziewałam się niczego interesującego,a jedynie książki dla zabicia czasu. A tymczasem miłe zaskoczenie. Ciekawa książka, interesująca akcja. A nawet odkryłam podobny wątek, co w "Gniewie" Miłoszewksiego. Polecam.

Jeszcze kolejna świetna książka, która idealnie wpisuje się w wieczorne czytanie. Autorka po raz olejny stanęła na wysokości zadania i stworzyła ciekawy obraz zabójstwa tym razem pani prokurator. Polecam!

Jeszcze kolejna świetna książka, która idealnie wpisuje się w wieczorne czytanie. Autorka po raz olejny stanęła na wysokości zadania i stworzyła ciekawy obraz zabójstwa tym razem pani prokurator. Polecam!

Czegoś w niej brak...

Czegoś w niej brak...

Od początku intrygujący i zagadkowy - kryminał w którym główna rolę odgrywa zemsta. Przy okazji rozwinięcie losów bohaterów głównoplanowych.

Od początku intrygujący i zagadkowy - kryminał w którym główna rolę odgrywa zemsta. Przy okazji rozwinięcie losów bohaterów głównoplanowych.