Na długie grudniowe wieczory Katarzyna Michalak przygotowała dla swoich czytelniczek wspaniałą niespodziankę. Jest nią nowy cykl książek określany mianem Serii Kwiatowej. Gdy tylko dowiedziałam się o tej informacji znów zabiło mocnej serce. Znów poczułam, że trafię do książkowego świata, w którym będzie się wiele działo. Nazwa cyklu skłoniła mnie do zastanowienia się nad klimatem nowych powieści mojej ulubionej autorki. Odgadłam po części - „Ogród Kamili” to książka romantyczna, w czasie lektury której mamy okazję poznać niezwykłą dziewczynę. Czym Kamila różni się od swoich rówieśniczek? Swoją niezwykłą osobowością, romantyzmem, niematerialnym podejściem do świata. Jej charakter bliższy jest młodym damom urodzonym przed dwoma wiekami niż współczesnym kobietom biegnącym w wyścigu szczurów po kolejny awans w korporacji. Życie Kamili do tej pory nie rozpieszczało. W wieku szesnastu lat została po śmierci matki sierotą, którą przygarnęła pod swój dach ciocia Łucja. Nasza bohaterka zamieszkała w nowohuckim blokowisku w dwupokojowej klitce. Pod opiekuńczymi skrzydłami siostry jej matki doszła nieco do siebie i przeżyła okres żałoby. Minęło osiem lat od kiedy porzucił ją pewien mężczyzna – miłość jej młodego życia, o której Kamila wciąż nie może zapomnieć. Do której nadal pisze maile. Jakby wypierała porzucenie ze swojego umysłu. Kamila dorosła, przeszła etap edukacji i szuka pracy. Jej marzenia są dość standardowe – mąż, gromadka dzieci, rodzinne ciepło i dom koniecznie z ogrodem w którym będzie hodowała ukochane róże. W życiu Kamili zaczyna się sporo dziać – dostaje dwie propozycje zawodowe i pojawia się pewien intrygujący mężczyzna, a marzenia po cichutku zaczynają się spełniać.

Znów dałam się całkowicie porwać książce, znów zapomniałam o bożym świecie, znów czytałam marząc, by lektura nie miała końca. Niestety zakończenie nastąpiło i wywołało bunt. I to bardzo silny bunt. Tym razem Katarzyna Michalak nie miała litości dla swoich fanek i skonstruowała książkę niczym piękną górę ze stromym urwiskiem. Nagle fabuła się urywa i pozostawia wiele zagadek, multum niedomówień i sporo pytań bez odpowiedzi. Pewnie moja i nie tylko moja ciekawość zostanie zaspokojona w kolejnym tomie tej serii, ale jak odkryć w sobie pokłady cierpliwości i doczekać wydania następnej powieści?

„Ogród Kamili” to książka podzielona na rozdziały, z których każdy rozpoczyna krótka charakterystyka coraz to innego gatunku róż. To robi niezapomniany klimat. I bardzo mi się takie rozwiązanie spodobało. Główna bohaterka to osoba, śmiało można rzec, nie z dzisiejszego świata. Nieśmiała romantyczka, dla której seks jest czymś nieskosztowanym, a miłość może zdarzyć się tylko ta jedyna, na zawsze i do grobowej deski. Kamili nie w głowie przelotne flirciki, kokietowanie i zaliczanie facetów. Ona chce kochać do śmierci całą sobą i bezgranicznie. Jej myśli wciąż nawiedza mężczyzna który ją porzucił. Nie jest to dla niej dobre, skoro Jakub zbałamucił raz może i drugi. Kamila zasługuje przecież na więcej. Czy los jej pozwoli być szczęśliwą?

Jestem inna niż Kamila, bardziej stanowcza, bardziej odważna, umiejąca walczyć o swoje. Mimo takich różnic poczułam kobiecą solidarność z tą skromną i niezwykle nieśmiałą dziewczyną. Ujęła mnie szczerością, niewinnością, życzliwością wobec świata. Opowiedziana przez autorkę historia jest porywająca i odurzająca niczym zapach róż. Czytając miałam wrażenie, że przenoszę się do literackiego świata, siadam na kamiennej ławce obok Sasanki i podglądam życie książkowych bohaterów. Czasem mam ochotę krzyczeć oburzona ich zachowaniem, czasem ronię łezkę i pytam bezduszny los dlaczego tak a nie inaczej się dzieje?

„Ogród Kamili” pochłania bez reszty i działa niczym narkotyk, któremu nie można się oprzeć. Od razu dodam, że to książka o walce dobra ze złem, o miłości i nienawiści, o zemście i zdradzie, ale i o chęci naprawienia błędów. Tak, jest to bajka dla dorosłych, jest to historia sentymentalna i nieco oderwana od rzeczywistego życia. Można za to ją i krytykować, i chwalić. Ja zdecydowanie zrobię to drugie. Dlaczego? Ano dlatego, że właśnie dzięki takim historiom nie utraciłam jeszcze wiary w dobro, w ludzi i uczucia wyższe. By doczekać się rozwiązania zagadek niewyjaśnionych w tej powieści nie pozostaje mi nic innego jak uzbroić się w cierpliwość i czekać na „Zacisze Gosi” - kolejną książkę z kwiatowego cyklu.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik