Ta ocena jest na przekór!
Tak naprawdę odczucia po przeczytaniu mieszczą się po drugiej stronie skali gwiazdek.
Moja niechęć niczego nie zmieni,nie napiszę jej od nowa i nie zapomnę tego jak została napisana,będę natomiast głupio manifestować swoje niezadowolenia i jak nic gdybym spotkała autorkę obrzuciłabym ją zepsutymi jajami,albo zapytała po prostu - Dlaczego?

Lou boi się życia.
Ugrzęzła na przedmieściu,w pracy,która nie daje jej perspektyw,i w sumie,której już jej nie ma...z rodziną,która liczy każdy grosz i na każdy grosz czeka w czasie tej przedłużającej się recesji...z dziwacznym pstrokatym gustem co do ubioru,mając przy boku chłopaka przeliczającego każdy łyk i kęs na spożyte kalorie i dbającego bardziej o formę fizyczną niż o nią.

Will nie żyje.
Nie żyje tak jakby tego chciał.
Nic więcej nie mam do dodania,nic więcej nie mogę powiedzieć i nie chcę mówić.
Will to ja w pewnych kwestiach,w jakimś smutnym,podłym życiowym wymiarze.
Will to ja,bardziej niż jesteście w stanie przypuszczać.


Nienawidzę kiedy książka mnie rozstraja.
Nienawidzę kiedy zmusza do rozmyśleń.
Nienawidzę kiedy ma rację i kiedy się myli.
Nienawidzę do granic,wiedząc,że nic gorszego i lepszego nie mogło mnie spotkać.
Nienawidzę łez,które nie mieszczą się już w oku i jakby nigdy nic,od niechcenia spływają po policzkach pozostawiając za sobą mokry szlak żalu i bólu.
Nienawidzę zakończenia równie pięknego i przeżartego smutkiem jak metal rdzą.
Wybór.
Każdy z nas jest poskładany z kawałków różnych wyborów.
Wybór,bez niego nie jesteśmy sobą.
Wybór.

Większość z was szlochała i śmiała się na przemian tak jak ja.
Bosko,jesteście tacy wrażliwi,ale cóż z tego?
Chodzicie do pracy,śmiejecie się z głupich żartów znajomych,biegniecie rano po ciepłe bułki na śniadanie i rozpływacie się nad tą książką.
Jednak nie wiem czy macie do tego prawo?
Nie wiecie jak to jest oglądać życie za szyby okna...nie wiecie jak to jest pragnąc zmian...powrotu do tego co było...jak to jest łaknąć unicestwienia...meteorytu z nieba,który uderzy i po sprawie.
Płaczecie nad czymś czego nie rozumiecie.
Brawo,macie takie dobre serca,bo rusza was ta historia!
Ale to tyle,nic więcej.
Nie wiecie,nie macie świadomości,wasza wyobraźnia nie ogranie czegoś tak okrutnego,podłego i obrzydliwego.
Zwyczajnie nie jesteście kimś takim jak Will,w takiej sytuacji jak on.
Uwierzcie mi na słowo,nie wiecie jak to jest...
I dziękujcie za to Bogu!

Książka,która rozdziera ostrymi pazurami serce bez uprzedzenia,miażdży i wysysa mózg,będąc czymś najgorszym lub najlepszym w waszym życiu.

Ta ocena jest na przekór!
Tak naprawdę odczucia po przeczytaniu mieszczą się po drugiej stronie skali gwiazdek.
Moja niechęć niczego nie zmieni,nie napiszę jej od nowa i nie zapomnę tego jak została napisana,będę natomiast głupio manifestować swoje niezadowolenia i jak nic gdybym spotkała autorkę obrzuciłabym ją zepsutymi jajami,albo zapytała po prostu - Dlaczego?

Lou boi...