Trzeci tom, a w nim kolejny seryjny morderca.
Co się nierozerwalnie z tym wiąże?
Ofiary. Liczba mnoga. Stale się powiększająca.
Ktoś morduje młodych chłopców, a sploty różnych zdarzeń i mnogość postaci pojawiających się w książce pozwala czytelnikowi typować mordercę co najmniej jednego na rozdział. Sami przyznajcie, niezła częstotliwość...A i tak zakończenie - jak to u pani Bolton - najpewniej go zaskoczy.
Ja typowałam i jednocześnie prosiłam w duchu (nie wiem kogo?autorkę?bez sensu, przecież już raczej nie zmieni biegu historii...) żeby nie był nim ojciec Barneya...chłopak i tak wycierpiał już swoje...
Lacey poorana emocjonalnie nie grała pierwszych skrzypiec w tej części. Właściwie na początku chyba spóźniła się na koncert...na końcu jednak wkroczyła na scenę i przez chwilę było jak za starych, lepszych czasów.
Łaknę czwartej części, chcę wiedzieć jak potoczą się losy tej dziewczyny.
Zdaję sobie sprawę, że jej "związek" z Joesburym, jej historię w ogóle, w ostatnim tomie autorka nie zakończy zdaniem "i żyli długo i szczęśliwie". Dlatego tym bardziej w niektórych momentach, tych nielicznych, kiedy ma szansę być z nim, a decyduje się go odtrącić miałabym ochotę zwyczajnie, tak po ludzku potraktować ją swoją pięścią, jak ona manekina w swojej altance...

Trzeci tom, a w nim kolejny seryjny morderca.
Co się nierozerwalnie z tym wiąże?
Ofiary. Liczba mnoga. Stale się powiększająca.
Ktoś morduje młodych chłopców, a sploty różnych zdarzeń i mnogość postaci pojawiających się w książce pozwala czytelnikowi typować mordercę co najmniej jednego na rozdział. Sami przyznajcie, niezła częstotliwość...A i tak zakończenie - jak to u...