Kolejny już raz praca Piotra Zychowicz, tym razem nosząca tytuł „Obłęd 44, czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie” wywróciła moją świadomość historyczną do góry nogami, a mnie samego wstrząsnęła i spowodowała u mnie szczękościsk i zgrzytanie zębów. Chciałbym, aby fakty przytoczone w tej książce nie okazały się prawdą, ale przekazana w niej wiedza zdaje się być fachowo udokumentowana i podparta wiarygodnymi relacjami osób mających swój udział w opisywanych wydarzeniach.
Ze strony na stronę moje zdumienie rośnie wprost proporcjonalnie do nienawiści, jaką chciałbym skierować teraz w stronę „bratniego” narodu, który w samym tylko XX wieku wielokrotnie zgotował Polakom okrutny los, otaczając ich swoją „opieką”, spychając do masowych grobów, bądź skazując na tułaczkę i poniewierką a w ostateczności śmierć na bezkresnych ziemiach ZSRR. Choć zdaję sobie sprawę, że zadaniem tej książki nie jest propagowanie nienawiści, ale kiedy przewracam kolejne strony, to niestety, „scyzoryk sam się otwiera”. Niewyobrażalne jest dla mnie, w jaki sposób taka organizacja jak Armia Krajowa dała się tak zinfiltrować, pozwalając na rozprzestrzenienie się w niej czerwonej gangreny? Czy należy to zrzucić na karb polskiej nieudolności, czy może błyskotliwości i dalekowzroczności bolszewickiego wywiadu? Na takie pytanie nie umiem sobie odpowiedzieć i podejrzewam też, że nie odpowiedziałby na nie sam autor tej książki. Zresztą pytań takich, które pozostają bez odpowiedzi w samej książce jest jeszcze wiele.
Kiedy ja jestem właśnie w trakcie lektury, na Ukrainie, na półwyspie krymskim, odbywa się referendum dotyczące przyłączenia tych terenów do Rosji i zdaję sobie dokładnie sprawę, że Sowiety znowu prężą muskuły, kolejny już raz pokazując swoje zbrodnicze zapędy. Trzymają resztę świata w szachu, wiedzą bowiem, że z kim jak z kim, ale z Rosją świat musi się liczyć. Rosja zaś, nie musi liczyć się z nikim i z niczym, bierze co chce. I wiem, że w chwili obecnej pastwo polskie, w obliczu zagrożenia znalazłoby się w takiej samej sytuacji, jaka miała miejsce w czasie wybuchu II wojny światowej oraz w okresie jej trwania. Wszelkie nasze sojusze, przestałby nagle obowiązywać i nikt nie mrugnąłby okiem, przehandlowując nas jakiemukolwiek wrogowi.
Stwierdziłem wcześniej, że książka ta nie powstała, aby uczyć nienawiści lub opluwać czy znieważać bohaterstwo żołnierzy Armii Krajowej. Moim zdaniem jej celem jest ostrzeżenie naszego pokolenia przed skopiowaniem błędów z przeszłości. Trzeba to stwierdzić, swojego tragicznego położenia geograficznego nie zmienimy, ale mentalność narodu, zawsze można starać się poprawić.
Zmierzając do końca, powiem jeszcze, że jestem pod ogromnym wrażeniem książek Piotra Zychowicza i z niecierpliwością oczekiwał będę jego kolejnej pracy. Chciałbym jednak skierować swoją małą prośbę do autora, aby w kolejnych pozycjach książkowych popracował nad swym stylem i językiem. Używany do tej pory, bardziej kojarzy mi się z wystąpieniami partyjnymi, nie zaś z poważnymi pracami historycznymi.

Ocena: 5,5/6

Kolejny już raz praca Piotra Zychowicz, tym razem nosząca tytuł „Obłęd 44, czyli jak Polacy zrobili prezent Stalinowi, wywołując Powstanie Warszawskie” wywróciła moją świadomość historyczną do góry nogami, a mnie samego wstrząsnęła i spowodowała u mnie szczękościsk i zgrzytanie zębów. Chciałbym, aby fakty przytoczone w tej książce nie okazały się prawdą, ale przekazana w...