Nie sądziłam, iż napisze coś takiego,bo nienawidzę zostawiać niedokończonych spraw, ale dla tej książki muszę zrobić wyjątek. Dobrnęłam do połowy i nie zamierzam męczyć się dalej. Ciężko mi ocenić tę powieść, bo nie za bardzo wiem z czym mam do czynienia. Jeśli miał to być kryminał lub thriller, to trochę mało w nim akcji i wątku kryminalnego – trzy krótkie rozdziały dotyczące zbrodni będącej motywem przewodnim to chyba trochę mało jak na 160 stron książki. Jeśli zaś autorki chciały stworzyć powieść psychologiczną, to ujęcie tematu wg mnie jest nieco za płytkie i powierzchowne i na rynku z łatwością znajdziemy książki w których problem przemocy domowej został ujęty znacznie ciekawiej i przede wszystkim zanalizowany dokładniej. Nade wszystko jednak irytujące są wynurzenia głównej bohaterki, która przez wiele, zbyt wiele, stron analizuje swoje życie uczuciowe i zanudza czytelnika wydumanymi problemami. Wszystko to sprawia, iż czytanie szło mi jak po grudzie. Zamiast ciekawości książka wzbudziła we mnie całą gamę innych uczuć, wśród których irytacja i znużenie zdecydowanie dominowały. Spotkałam się z opinią, iż podobno druga połowa książki jest lepsza. No cóż, być może. Ja jednak mam w tej chwili bardzo mało czasu na czytanie książek i szkoda mi go marnować na dokańczanie tej pozycji i doszukiwanie się w niej jakichś pozytywów. Daję jedną gwiazdkę za pomysł i trudny temat, który zainicjowały i drugą, w razie gdyby rzeczywiście końcówka była lepsza niż początek Nie polecam, a sama swoją przygodę z autorkami uważam za skończoną.

Nie sądziłam, iż napisze coś takiego,bo nienawidzę zostawiać niedokończonych spraw, ale dla tej książki muszę zrobić wyjątek. Dobrnęłam do połowy i nie zamierzam męczyć się dalej. Ciężko mi ocenić tę powieść, bo nie za bardzo wiem z czym mam do czynienia. Jeśli miał to być kryminał lub thriller, to trochę mało w nim akcji i wątku kryminalnego – trzy krótkie rozdziały...