„Sztuka sprzątania” to kolejna książka Loreau, po którą sięgnęłam i tym razem jestem nią zupełnie rozczarowana. Jest to pozycja najmocniej przegadana z książek autorki i jakby zupełnie niepotrzebna. W zasadzie niewiele tu nowego. Wciąż autorka wszędzie, gdzie się da, wtrąca cytaty-motta, często powtarza te same myśli, brak tu lekkości, precyzji i konkretów oraz świeżości.

Być może „Sztuka sprzątania” nie przypadła mi do gustu, bo mi nie trzeba uświadamiać, że sprzątanie zaczyna się w głowie i że ważna w tym zakresie jest wewnętrzna dyscyplina. Sama nie traktuję prac domowych jako zła koniecznego, więc część stwierdzeń autorki jest dla mnie trywialna. Dostrzegam zalety sprzątania i oczekiwałam, że tej książce znajdę więcej na temat tego jak lepiej zorganizować tę sferę swojego domowego życia. Chyba jednak więcej konkretów znalazłabym w publikacji typu „Perfekcyjna pani domu”. Może problemem jest też to, iż zaroiło się ostatnio na rynku od książek o podobnej tematyce i jeśli się już wcześniej część z nich przeczytało, to Dominique Loreau niekoniecznie ma coś nowego do dodania.

Na szczęście lektura „Sztuki sprzątania” to nie do końca zmarnowany czas. Książka może posłużyć do uporządkowania pewnych swoich przekonań dotyczących sprzątania oraz praktyk w tym zakresie. W części drugiej książki autorka przedstawia garść uwag związanych z konkretnym działaniem.

Loreau porównuje w swej książce sprzątanie do tańca, sugerując, że w sprzątaniu powinno się przywiązywać uwagę do estetyki, gracji ruchów. Idąc dalej, pyta retorycznie, czy nie możemy traktować sprzątania jako sprzymierzeńca w odchudzaniu. Podejście do sprzątania jako formy gimnastyki nie jest też niczym wielce odkrywczym.

W zasadzie to można znaleźć w tej książce coś dla siebie, ale chyba jednak bym jej nie polecała.

„Sztuka sprzątania” to kolejna książka Loreau, po którą sięgnęłam i tym razem jestem nią zupełnie rozczarowana. Jest to pozycja najmocniej przegadana z książek autorki i jakby zupełnie niepotrzebna. W zasadzie niewiele tu nowego. Wciąż autorka wszędzie, gdzie się da, wtrąca cytaty-motta, często powtarza te same myśli, brak tu lekkości, precyzji i konkretów oraz świeżości....