Czy książka zmieniła moje podejście do sprzątania i stałam się bardziej spełniona czyniąc to ?
Tak
Książka nie odkrywa przed nami nowości na temat samego sposobu sprzątania, utrwala to co już znamy, za to może być świetnym przewodnikiem do okrycia innego spostrzegania tej prostej czynności.
Otwierając tę książkę oczekiwałam, że stanę się perfekcyjna w wykonywaniu codziennych obowiązków jednak po jej przeczytaniu patrzę na sprzątanie jak na czynność którą wykonuję po trochu każdego dnia, oddając się jej w pełni. I wcale mój dom nie lśni czystością, powiedziałabym że mam większy bałagan niż wcześniej, akceptuje go i nie przeszkadza mi on, jednak każdy etap porządków sprawia mi krótka przyjemność.
Nie to zamierzała zapewne autorka, jednak książka pomogła mi w "wyluzowaniu" w temacie codziennego perfekcyjnego sprzątania ...

Czy książka zmieniła moje podejście do sprzątania i stałam się bardziej spełniona czyniąc to ?
Tak
Książka nie odkrywa przed nami nowości na temat samego sposobu sprzątania, utrwala to co już znamy, za to może być świetnym przewodnikiem do okrycia innego spostrzegania tej prostej czynności.
Otwierając tę książkę oczekiwałam, że stanę się perfekcyjna w wykonywaniu...

Mało konkretnych porad do sprzątania, powinna mieć tytuł "Jak osiągnąć zen dzięki sprzątaniu" lub "Zen i sprzątanie"

Mało konkretnych porad do sprzątania, powinna mieć tytuł "Jak osiągnąć zen dzięki sprzątaniu" lub "Zen i sprzątanie"

Lubię autorkę, ale ta książka mnie nie porwała

Lubię autorkę, ale ta książka mnie nie porwała

"Sztuka sprzątania" to niewątpliwie inna książka niż wszystkie inne tego typu poradniki. Mało który poradnik przyrównuje sprzątanie do medytacji i nawiązuje do zen. W książce znajdują się ciekawe porady i spróbuję z nich skorzystać, jednakże jednego jestem pewna: w naszej rzeczywistości nie ma możliwości sprzątnięcia mieszkania rano, a dopiero później wyjścia do pracy, żeby wrócić do czystego mieszkania ;) No - chyba, że ktoś pracuje na zmiany popołudniowe, bądź jest już na emeryturze.

"Sztuka sprzątania" to niewątpliwie inna książka niż wszystkie inne tego typu poradniki. Mało który poradnik przyrównuje sprzątanie do medytacji i nawiązuje do zen. W książce znajdują się ciekawe porady i spróbuję z nich skorzystać, jednakże jednego jestem pewna: w naszej rzeczywistości nie ma możliwości sprzątnięcia mieszkania rano, a dopiero później wyjścia do pracy, żeby...

Czytając #sztukasprzątania mogę śmiało stwierdzić, że jeszcze nigdy nie spotkałam się z takim podejściem do tego zajęcia, z takim uwielbieniem. Nawet nie pomyślałabym, że można zrobić z tego niemalże filozofię.

Według autorki, która większość życia spędziła w Japonii: "Którekolwiek pragnie żyć w harmonii ze światem zewnętrznym i z samym sobą, musi również pozostawać w harmonii z własnym domem. Dom odzwierciedla naszą osobowość, pokazuje kim jesteśmy, kim pragniemy być. Jeśli chcemy mieć pozytywny obraz samych siebie, musimy zadbać, by wnętrze naszego domu odpowiadało temu wizerunkowi.
_
W książce podkreśla ona zalety sprzątania ale też to, że powinien stać się to nasz nie tyle obowiązek, co codzienny rytuał.

I tutaj mogę powiedzieć, że trzeba być bardzo otwartym na tę pozycję i podejść do niej z dystansem. Bo dobrze jest szukać pozytywów w tym co nas otacza, w małych rzeczach, czy właśnie sprzątaniu, i to #dominiqueloreau chce nam przekazać, ale robi to zbyt natarczywie. Miałam wrażenie, że dzieli ona wręcz ludzi na dobrych - tych sprzątających i pozostałych.

Mam taki wniosek po lekturze, pół żartem pół serio, że sprzątanie to świętość. 😉 Z jednej więc strony czytałam z przymrużeniem oka. Ale z drugiej starałam się czerpać z nowego dla mnie podejścia - stąd też tyle zaznaczonych fragmentów. Ciekawym jest to, że można porządki domowe połączyć z tak wieloma aspektami: z uważnością, samodyscypliną, równowagą, dobrym samopoczuciem, powolnością, zaangażowaniem, zjednoczeniem ciała i ducha, radością, działaniem i innymi.
_
"Sprzątanie jest czynnością wymagającą skupienia uwagi na teraźniejszości, na porządkowaniu, czyszczeniu i eliminowaniu tego, co jest nam niepotrzebne, na wniesieniu świeżości do wnętrza domu".
_
Na pewno nie spojrzę na sprzątanie tak jak do tej pory. 😉 "Może stać się ono przyjemnością, sztuką, ćwiczeniom duchowym".

Czytając #sztukasprzątania mogę śmiało stwierdzić, że jeszcze nigdy nie spotkałam się z takim podejściem do tego zajęcia, z takim uwielbieniem. Nawet nie pomyślałabym, że można zrobić z tego niemalże filozofię.

Według autorki, która większość życia spędziła w Japonii: "Którekolwiek pragnie żyć w harmonii ze światem zewnętrznym i z samym sobą, musi również pozostawać w...

Książka absolutnie wyjątkowa, trafiła do mojej wrażliwości, dzięki niej dobrych kilka lat temu zaczęłam interesować się minimalizmem. Jest to pierwsza książka Loreau, którą przeczytałam (a znam wszystkie) i dla mnie najlepsza, lubię do niej wracać. Pokazuje, że nawet w najprostszych czynnościach związanych ze sprzątaniem można odnaleźć spokój i harmonię. Wiele rad i wskazówek może wydawać się śmiesznymi czy wręcz głupimi, ale dla mnie lektura książki to całkowita zmiana myślenia na temat sprzątania. Obecnie na rynku jest mnóstwo poradników, które wyczerpują temat, ale moim zdaniem Sztuka sprzątania wymiata.

Książka absolutnie wyjątkowa, trafiła do mojej wrażliwości, dzięki niej dobrych kilka lat temu zaczęłam interesować się minimalizmem. Jest to pierwsza książka Loreau, którą przeczytałam (a znam wszystkie) i dla mnie najlepsza, lubię do niej wracać. Pokazuje, że nawet w najprostszych czynnościach związanych ze sprzątaniem można odnaleźć spokój i harmonię. Wiele rad i...

Całkowicie inne spojrzenie na sprzątanie- lekko się czyta, krótkie podrozdziały.

Całkowicie inne spojrzenie na sprzątanie- lekko się czyta, krótkie podrozdziały.

Książka do której mam niewątpliwą słabość i do której wracam od czasu do czasu. Nie jest to typowy poradnik perfekcyjnej pani domu. Autorka - mieszkająca w Japonii - przedstawia nam filozofię zen i zalety medytacji których częścią jest umiłowanie czystości i regularne sprzątanie. W "Sztuce Sprzątania" nie brakuje praktycznych porad, które łatwo jest wprowadzić w życie. Książka wpisuje się w filozofię minimalizmu i slow-life, podkreśla znaczenie celebrowania codzienności, docenianie zwykłych czynności. Do mnie to trafia.

Książka do której mam niewątpliwą słabość i do której wracam od czasu do czasu. Nie jest to typowy poradnik perfekcyjnej pani domu. Autorka - mieszkająca w Japonii - przedstawia nam filozofię zen i zalety medytacji których częścią jest umiłowanie czystości i regularne sprzątanie. W "Sztuce Sprzątania" nie brakuje praktycznych porad, które łatwo jest wprowadzić w życie....

204/2016
poradnik (sprzątanie wg zen)

204/2016
poradnik (sprzątanie wg zen)

„Sztuka sprzątania” to kolejna książka Loreau, po którą sięgnęłam i tym razem jestem nią zupełnie rozczarowana. Jest to pozycja najmocniej przegadana z książek autorki i jakby zupełnie niepotrzebna. W zasadzie niewiele tu nowego. Wciąż autorka wszędzie, gdzie się da, wtrąca cytaty-motta, często powtarza te same myśli, brak tu lekkości, precyzji i konkretów oraz świeżości.

Być może „Sztuka sprzątania” nie przypadła mi do gustu, bo mi nie trzeba uświadamiać, że sprzątanie zaczyna się w głowie i że ważna w tym zakresie jest wewnętrzna dyscyplina. Sama nie traktuję prac domowych jako zła koniecznego, więc część stwierdzeń autorki jest dla mnie trywialna. Dostrzegam zalety sprzątania i oczekiwałam, że tej książce znajdę więcej na temat tego jak lepiej zorganizować tę sferę swojego domowego życia. Chyba jednak więcej konkretów znalazłabym w publikacji typu „Perfekcyjna pani domu”. Może problemem jest też to, iż zaroiło się ostatnio na rynku od książek o podobnej tematyce i jeśli się już wcześniej część z nich przeczytało, to Dominique Loreau niekoniecznie ma coś nowego do dodania.

Na szczęście lektura „Sztuki sprzątania” to nie do końca zmarnowany czas. Książka może posłużyć do uporządkowania pewnych swoich przekonań dotyczących sprzątania oraz praktyk w tym zakresie. W części drugiej książki autorka przedstawia garść uwag związanych z konkretnym działaniem.

Loreau porównuje w swej książce sprzątanie do tańca, sugerując, że w sprzątaniu powinno się przywiązywać uwagę do estetyki, gracji ruchów. Idąc dalej, pyta retorycznie, czy nie możemy traktować sprzątania jako sprzymierzeńca w odchudzaniu. Podejście do sprzątania jako formy gimnastyki nie jest też niczym wielce odkrywczym.

W zasadzie to można znaleźć w tej książce coś dla siebie, ale chyba jednak bym jej nie polecała.

„Sztuka sprzątania” to kolejna książka Loreau, po którą sięgnęłam i tym razem jestem nią zupełnie rozczarowana. Jest to pozycja najmocniej przegadana z książek autorki i jakby zupełnie niepotrzebna. W zasadzie niewiele tu nowego. Wciąż autorka wszędzie, gdzie się da, wtrąca cytaty-motta, często powtarza te same myśli, brak tu lekkości, precyzji i konkretów oraz świeżości....