Od czasu śmierci cara Iwana Groźnego, na Rusi nie jest zbyt spokojnie. Jego miejsce zajął bowiem Borys Godunow, który był doradcą cara. Jednak lud nie był tym zachwycony, zwłaszcza że samozwańczy władca nie był spokrewniony z żadnym rządzącym rodem. Ten fakt w połączeniu z ciągłą suszą, prowadzącą do coraz większej nędzy i głodu, niestety nie wróży mu zbyt świetlanej przyszłości. Szybko dochodzi bowiem do rewolucji, w czasie której nie tylko Godunow, ale także i jego syn, tracą życie. Tylko, że to nie przynosi niczego dobrego dla Rusi, zaczynają się bowiem pojawiać kolejni Samozwańcy pragnący zasiąść na carskim tronie. Pojawia się także uznany za dawno zmarłego książę Dymitr, który posiada dowody, że zamordowano niewłaściwego człowieka.

W tym samym czasie w okolicach Sambora również nie dzieje się dobrze. W Czarcim Dole odkryto pełno zwłok pozbawionych głowy. Szerzy się pogłoska, że okolice nawiedzili czarni jeźdźcy, który gwałcą, mordują i osuszają swoje ofiary z krwi.

W sam środek tego oka cyklonu trafia główny bohater, który odziedziczył po ojcu nie tylko imię i nazwisko – Kacper Ryx, ale także kilka rzadkich talentów, mających mu pomóc w ratowaniu ludzkości. Takie właśnie jest przeznaczenie każdego mężczyzny z tego rodu…

Mariusz Wollny z wykształcenia jest etnografem, jednak to pisanie jest jego pasją i poświęca się temu całkowicie. Zasłynął jako pisarz powieści fantastycznych o Kacprze Ryxie, opowiadań dla dzieci oraz książek popularnonaukowych. „Krwawa jutrznia” jest niejako przedłużeniem serii o krakowskim żaku z kilkoma rzadkimi, acz przydatnymi talentami.

Przyznam, że sięgałam po książkę zupełnie w ciemno. Jakoś do tej pory nie trafiła się okazja, aby zapoznać się z wcześniejszymi dziełami Mariusza Wollnego, ale zaintrygował mnie opis zamieszczony w blurbie. Na całe szczęście książka mnie nie zawiodła, więc jak łatwo się domyślić… w niedługim czasie mam zamiar upolować kolejne powieści autora i ponownie dać się porwać historiom przez niego stworzonym. No, ale przecież nie o tym miało być…

Fabuła jest naprawdę doskonale rozplanowana, chociaż w sumie nie ma się czemu dziwić skoro w większości oparta jest na prawdziwych historycznych wydarzenia, które autor tylko uzupełnił o swoje własne fantastyczne i pełne grozy wstawki. Zresztą to samo tyczy się bohaterów, wśród tych powstałych i powołanych do życia jedynie przez wyobraźnię pisarza, przetacza się korowód postaci, których imiona znamy lub tylko kojarzymy z kart podręczników do historii czy też języka polskiego. Muszę powiedzieć, że dzięki temu tworzy się naprawdę niesamowity klimat wciągający czytelnika w swoje odmęty i  nie wypuszczając aż do ostatniego zdania. Czemu nie ma się co dziwić, gdy spojrzy się na dynamiczną akcję stale prącą do przodu oraz co chwilę zaskakującą nagłymi zwrotami akcji.

Podsumowując. „Krwawa jutrznia” to książka, która z pewnością przypadnie do gustu nie tylko sympatykom opowieści grozy oraz fantastycznych, ale także i tym lubującym się w faktach historycznych. Gorąco polecam, bo naprawdę warto.

Natalia Zdziechowska