Od, kiedy pamiętam „Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem”, a szczególną sympatią darzę beletrystyczne przejawy sarmackiej fantazji. Nie przeszkadzają stałe elementy fabuły, jakie powtarzają się w opowieściach o czasach demokracji szlacheckiej min. obwieszenie karczmarza wiadomej nacji, znęcanie się nad pospólstwem, pacyfikację całych wsi, kuraż i hulanki panków, zbiorowe leśne „mauzolea” [raczej z naciskiem na pozostawianie zwłok na świeżym powietrzu], ewentualnie trupie studnie [oczywiście w dowolnej konstelacji], kiedy je wymieniam cień warcholskiego uśmiechu przebiega po twarzy…
„Rok 1605 [podmieniłem z 1647] był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia”. Doświadczyłem deja vu, bo Na Kremlu już kiedyś byłem z Rasstrigą, ale w asyście towarzysza husarskiego Jacka Dydyńskiego („Samozwaniec”).
Z perspektywy czasu („Orły na Kremlu” – czytałem jakiś czas temu),bohaterowi Komudy wydają się być dostojniejsi, zakochani w koniach i swoich szyszakach, a zarazem butni i wyuzdani, zaś korowód Ryxa bardziej przypomina chciwych amerykańskich osadników kolonizujących mokradła Dzikiego Wschodu, albo kury z Wol(l)nego wybiegu bez opamiętania pragnące spałaszować bojarskie złote ziarno i założyć Czapkę Monachomacha [choć kufry pełne diademów wiozą, niby drewno do lasu]. Oba orszaki ruszają za Dymitrem, jak po swoje, zaopatrzone w przeciwdeszczowe pelerynki, by zasnąć spokojnie, gdy szlak ich pochodu spłynie ruską krwią, wszak to Strachy na Lachy! Historia pokaże, że moskiewski Grabarz zaśpiewa żałobną pieśń w obu wersjach konduktu, mimo gęstej brody Moskal będzie czerwonoskórym.
Jeżeli chodzi o Opowieści z samborskiej krypty, czy jak kto woli Kryminalne zagadki ziemi sandomierskiej, czyli motyw awanturniczo – fantastyczny rozpoczęty we włościach Mniszechów – wzbudził moją sympatię, jakkolwiek nie mogę się oprzeć wrażeniu, że zarówno w tańcu z nietoperzami, jak też upuszczając krwi reszcie napotkanych przeciwników, Kacper i jego kompania są skazani na sukces, prawie jak piękna Maryna [ i jej przyjaciółka].
Książka Pana M. wciąga niczym bagno, narracja, jak zamarznięta, choć najeżona spękanymi krami rzeka, niby bezpiecznie toczy się w oddali, ale bez dłużyzn, zuchwale odbiera sen. Daję Verbum nobile, że gdy będę miał chwilę Wol(l)nego z chęcią zagłębię się w genealogię Ryxów, a i [zgodnie z cyklem] zjadanie ludzi mam zamiar kontynuować. P.S. Dodatkowa gwiazdka za kandyzowane wisienki historyczne (Szekspir i 7 serc, Białoskórscy, czy krwawa kra).

Od, kiedy pamiętam „Mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem”, a szczególną sympatią darzę beletrystyczne przejawy sarmackiej fantazji. Nie przeszkadzają stałe elementy fabuły, jakie powtarzają się w opowieściach o czasach demokracji szlacheckiej min. obwieszenie karczmarza wiadomej nacji, znęcanie się nad pospólstwem, pacyfikację całych wsi, kuraż i hulanki...

Nie jestem obiektywne, ponieważ uwielbiam książki Wollnego. Ale opinie zazwyczaj są subiektywne. Ta książka to swoistego rodzaju studium historyczne. Zbrodnia, miłość i władza. Polecam!

Nie jestem obiektywne, ponieważ uwielbiam książki Wollnego. Ale opinie zazwyczaj są subiektywne. Ta książka to swoistego rodzaju studium historyczne. Zbrodnia, miłość i władza. Polecam!

Mariusz Wollny to Sienkiewicz naszych czasów - prawdziwy mistrz powieści historycznej, obecnie najlepszy obok Cherezińskiej pisarz tego gatunku w Polsce.
W pierwszej części trylogii przygód "młodego" Ryksa zachwyca jak zwykle świetne przygotowanie merytoryczne w zakresie opisania realiów polityczno-historycznych epoki.
Ale "Krwawa Jutrznia" to przede wszsytkim wartka akcja, która sprawia, że od powieści trudno się oderwać. Czyta się szybko, lekko i z wielką satysfakcją.

Mariusz Wollny to Sienkiewicz naszych czasów - prawdziwy mistrz powieści historycznej, obecnie najlepszy obok Cherezińskiej pisarz tego gatunku w Polsce.
W pierwszej części trylogii przygód "młodego" Ryksa zachwyca jak zwykle świetne przygotowanie merytoryczne w zakresie opisania realiów polityczno-historycznych epoki.
Ale "Krwawa Jutrznia" to przede wszsytkim wartka...

Sięgając po tę książkę trzeba uważać bo można jak ja z chwili czytania zrobić nocny maraton. Kontynuacja historii rodu ryx-turopoński jest zdecydowanie bardziej dopracowana niż książki o Ryxsie seniorze. Czytając zacząłem kibicować pewnej bohaterce. Ta książka po prostu wciąga i uzależnia. 😌

Sięgając po tę książkę trzeba uważać bo można jak ja z chwili czytania zrobić nocny maraton. Kontynuacja historii rodu ryx-turopoński jest zdecydowanie bardziej dopracowana niż książki o Ryxsie seniorze. Czytając zacząłem kibicować pewnej bohaterce. Ta książka po prostu wciąga i uzależnia. 😌

Nie przepadam za takimi opowieściami w klimacie trochę wiedźmina, ale to się czytało całkiem nieźle. okładka jak scena z władcy, gdzie nazgule tropią Froda. Chyba to ona mnie skusiła ;-)

Nie przepadam za takimi opowieściami w klimacie trochę wiedźmina, ale to się czytało całkiem nieźle. okładka jak scena z władcy, gdzie nazgule tropią Froda. Chyba to ona mnie skusiła ;-)

Po raz kolejny przeczytana bo czytana na głos dla osoby niewidomej... i wciąga nadal tak samo a że mam już wszystkie pozycje to nie denerwuje to zakończenie. Bo za chwilę mogę zajrzeć do kolejnego tomu i już po kilku stronach wiem co dalej stanie się z bohaterami :)

Po raz kolejny przeczytana bo czytana na głos dla osoby niewidomej... i wciąga nadal tak samo a że mam już wszystkie pozycje to nie denerwuje to zakończenie. Bo za chwilę mogę zajrzeć do kolejnego tomu i już po kilku stronach wiem co dalej stanie się z bohaterami :)

Bałam się,że "Krwawa jutrznia" nie dorówna przygodom Kacpra Ryxa Seniora, że Autor tylko powieli pewne wzorce i będzie bazował na podobnym pomyśle, co w serii poprzedniej. Na szczęście myliłam się, bo opowieść o Kacprze Ryxie Juniorze jest więcej niż rewelacyjna -jest fenomenalna! Aż mnie przechodziły ciarki podczas lektury, nie mogłam się oderwać nawet na minutę.
Tym razem Autor zabiera nas w mroczne i niespokojne czasy bezkrólewia w Rosji, w krwawy czas dymitriad i Wielkiej Smuty. Barwne opisy surowej przyrody i obyczajów, losy postaci fikcyjnych przeplatają się z losami tych historycznych, Kacper Junior na swej drodze spotka się nawet z potężnymi Mniszchami i podobnie jak ojciec, nadepnie paru możnym na odciski, a to będzie skutkowało nielichą kabałą.
Ponadto Kacper chcąc nie chcąc poprowadzi też swoją własną inwestygację, bo i na Rusi nie brak zbrodniarzy i to takich przy których ci krakowscy to grzeczne owieczki.
Bo w okolicach Sambora, do którego los po wielu perypetiach zaprowadził Kacpra, ktoś morduje niewinnych ludzi, wypija krew, a ciała brutalnie rozszarpuje. Okoliczna ludność zaczyna wierzyć, że w okolicy miasta grasuje wilkołak albo wampir, ale Kacper jak to Kacper kropka w kropkę ojciec, nie daje wiary ludowym bajędom i postanawia sam znaleźć winowajcę.
Wraz z historią poszukiwań Kacpra, Autor wprowadza nas w historię walki o carski tron - w historię Dymitra Samozwańca, Maryny Mniszchówny i krwawych zmagań o władzę.
Wciąga i uzależnia na wiele godzin i dni. Szóstka z historii czasu dymitriad murowana ;)
Na pewno sięgnę po kontynuację, bo Autor na zakończenie zostawia nas z niezłym cliffhangerem.
POLECAM zagorzałym fanom Kacpra Seniora, absolutnie warta przeczytania wspaniała kontynuacja! :)

Bałam się,że "Krwawa jutrznia" nie dorówna przygodom Kacpra Ryxa Seniora, że Autor tylko powieli pewne wzorce i będzie bazował na podobnym pomyśle, co w serii poprzedniej. Na szczęście myliłam się, bo opowieść o Kacprze Ryxie Juniorze jest więcej niż rewelacyjna -jest fenomenalna! Aż mnie przechodziły ciarki podczas lektury, nie mogłam się oderwać nawet na minutę.
Tym razem...

Coś wspaniałego,wielkie widowisko historyczne.Zaklęte w papierze,książka.
Którą warto znać.
Syn Kacpra Ryxa,nic nie stracił ze swego ojca.

Przemilczana historia,obecności Polaków w Rosji.
No i ta piękna,surowa rosyjską przyroda.
Ale,trzeba uważać,bo nie jest łatwo podróżować.Kiedy wszyscy,chcą ci łeb uciąc.

Coś wspaniałego,wielkie widowisko historyczne.Zaklęte w papierze,książka.
Którą warto znać.
Syn Kacpra Ryxa,nic nie stracił ze swego ojca.

Przemilczana historia,obecności Polaków w Rosji.
No i ta piękna,surowa rosyjską przyroda.
Ale,trzeba uważać,bo nie jest łatwo podróżować.Kiedy wszyscy,chcą ci łeb uciąc.

książka straszna ale jednocześnie piękna. polecam

książka straszna ale jednocześnie piękna. polecam

Po achwycie Kacprem Ryxem bałam się,że junior mu nie dorówna. Na szczęście myliłam się. Młody Turopoński zwany Ryksem jest nieodrodnym synem swych rodziców.
Świetnie odmalowane tło historyczne, dobrze przedstawione postacie ,zarówno te dobre jak i złe. Mamy wątki wampiryczne , alchemiczne ale i jakby fantastyczne. Historia dopiero się rozwija bo Kacper Turopoński jak i jego ojciec nie usiedzi na miejscu.
Przygody Kacpra są dużo mroczniejsze niż seniora. Nie dostajemy już lekkiego kryminału.

Po achwycie Kacprem Ryxem bałam się,że junior mu nie dorówna. Na szczęście myliłam się. Młody Turopoński zwany Ryksem jest nieodrodnym synem swych rodziców.
Świetnie odmalowane tło historyczne, dobrze przedstawione postacie ,zarówno te dobre jak i złe. Mamy wątki wampiryczne , alchemiczne ale i jakby fantastyczne. Historia dopiero się rozwija bo Kacper Turopoński jak i...