Kiedy wręczano mi do rąk "Krąg" poczułam konsternację ze względu na gabaryty, ale kiedy zajrzałam do środka powieści ogarnęło mnie ogromne zwątpienie. Zadałam sobie pytanie czy będę w stanie przeczytać ją w ciągu miesiąca. Rozmiar czcionki również nie zachęcał do zgłębienia zawartości i prawdopodobnie nie zdecydowałabym się gdyby nie szczera zachęta znajomej, która była świeżo po lekturze.

Powieść zaczyna się dość typowo dla tego gatunku- od trupa znalezionego w mieszakniu w niewielkim miasteczku akademickim Marsac. Ofiarą jest Claire Diemar – piękna i inteligentna wykładowczyni. Głównym podejrzanym staje się odurzony chłopak znajdujący się na miejscu zbrodni, który okazuje się być uczniem Claire a także synem byłej miłości Martina, Marianne. Komendant Servaz podejrzewa jednak, że sprawa nie jest tak prosta, jakby mogło się zdawać. Utwierdza go w tym nietypowe znalezisko na miejscu zbrodni– płyta Mahlera. Czyżby dawny przeciwnik komendanta, Julian Hirtmann, dawał o sobie znać? a może to pogłębiająca się paranoja komendanta?

Zanim jednakże przejdę do dalszego omówienia tego kryminału pozwolę sobie na małą uwagę. Z początku nie jest to takie oczywiste, jednak w miarę czytania jasnym faktem staje się że KRĄG jest kontynuacją pierwszej powieści autora "Bielszego odcienia śmierci". Osobiście nie przeszkadzało mi to i nie wpłynęło negatywnie na mój odbór, gdyż główny wątek to zupełnie nowa historia, a czytelnik w miarę czytania otrzymuje wszystkie potrzebne informacje, by nie czuł się zagubiony i mógł się w pełni we wszystkim połapać.

No właśnie - połapać - ponieważ Bernard Minier bawi się z czytelnikiem, powoli, ale z iście mistrzowską precyzją dozując fakty posługując się piórem niczym mieczem. Podsuwa niewłaściwe tropy, dwoi oraz troi wątki poboczne, wodzi czytelnika za nos, a swoich bohaterów wyprowadza na przysłowiowe manowce. Z pozoru istotne fakty prowadzą donikąd, mało istotne informacje mogą okazać się kluczowe a rozwiązanie zagadki umyka nam dosłownie do samego końca.

Leniwa z początku akcja wraz z postępami w dochodzeniu wyraźnie nabiera tempa. Samo śledztwo niczym rozrzucone puzzle układa się w logiczną całość a prowadzący je komendant Servaz jest człowiekiem z krwi i kości i ma własne problemy, obawy, słabości oraz zmaga się z demonami przeszłości, które nie dają o sobie zapomnieć. W podobny, wiarygodny sposób opisani są również pozostali bohaterowie powieści. Minier pokazuje ich przede wszystkim jako ludzi inteligentnych ale i skomplikowanych.

Autor nie powiela schematów i udawadnia, że można napisać gruby, trzymający w napięciu kryminał bez przesadnego rozlewu krwi i uśmiercania co parę minut Bogu winnych ofiar. Odkrywanie kolejnych szczegółów, śladów i okoliczności jest czystą przyjemnością i pochłaniamy lekturę w rekordowym tempie. To zagadka buduje tutaj napięcie, które niczym jastrząb swą ofiarę, trzyma nas w swych szponach do ostatniej strony nie pozwalając na odłożenie książki przed zapoznaniem się z finałem, który i tak zaskakuje!

Nie pozostaje mi nic innego jak polecić KRĄG tym, którzy jeszcze nie mieli okazji się z nim zapoznać, a ja z niecierpliwością oczekuję na kolejną powieść francuskiego pisarza i zaczynam polowanie na "Bielszy odcień śmierci":)

Kiedy wręczano mi do rąk "Krąg" poczułam konsternację ze względu na gabaryty, ale kiedy zajrzałam do środka powieści ogarnęło mnie ogromne zwątpienie. Zadałam sobie pytanie czy będę w stanie przeczytać ją w ciągu miesiąca. Rozmiar czcionki również nie zachęcał do zgłębienia zawartości i prawdopodobnie nie zdecydowałabym się gdyby nie szczera zachęta znajomej, która była...