całość na https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com

Na wstępie uprzedzam, że recenzja, którą masz teraz przed oczami, będzie jedną z tych subiektywnych oraz bardzo emocjonalnych. Sądzę, że po takiej dawce wrażeń, jaką zapewniła mi lektura Deadline, nie będę racjonalnie myśleć przez długi, długi czas. Dlatego właśnie zamieszczam ów ogłoszenie na samym początku, aby później nie było jakichkolwiek wyrzutów o brak profesjonalizmu u nieprofesjonalnej blogerki.
O ile zakończenie pierwszej części, Feed, jak i sama jej fabuła były niesamowicie fascynujące, porywające, to oba te aspekty w Deadline zmiażdżyły mnie totalnie i to bez najmniejszych skrupułów. Mira Grant to osoba, która śpi z maczetą pod poduszką, zatem czego można się po niej spodziewać? Na pewno tego, że nie pozwoli, aby czytelnik jej powieści nudził się podczas czytania albo żeby za dużo bohaterów przetrwało tę cholernie tragiczną w skutkach epidemię. No bo po co pozwolić mi przywiązać się do fikcyjnych postaci, aby później pozwolić im żyć...?To było by zbyt piękne, aby było prawdziwe.

Po śmierci Georgii, Shaun ledwo się pozbierał. Jego niewielkie szaleństwo odbija się na członkach jego zespołu, jak również na jego pracy Irwina. Tykanie patykiem umarlaków nie sprawia mu już przyjemności, a niebezpieczeństwo nie przysparza o słodki dreszczyk. Lecz w momencie, gdy na jego drodze staje nowa zagadka do rozwiązania, powiązana ze śmiercią siostry, nie waha się i stawia wszystko na jedną kartę. Becks, Dave, Alaric, a później Maggie bez wahania stają u jego boku. Cała przygoda zaczyna się w chwili, gdy rzekomo martwy naukowiec CZKC, Kate staje w drzwiach ich kryjówki. Wszystko zaczyna przybierać na obrotach, gdy niespodziewana epidemia wybucha tuż za ścianą ich mieszkania. Wtedy staje się jasne, że przez informacje, które zdobyli, stali się jeszcze większym zagrożeniem i muszą zostać zlikwidowani. Lecz jak wiadomo, ekipa Przeglądu końca świata nie da się tak łatwo wyeliminować.

https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com

całość na https://niegrzecznerecenzje.blogspot.com

Na wstępie uprzedzam, że recenzja, którą masz teraz przed oczami, będzie jedną z tych subiektywnych oraz bardzo emocjonalnych. Sądzę, że po takiej dawce wrażeń, jaką zapewniła mi lektura Deadline, nie będę racjonalnie myśleć przez długi, długi czas. Dlatego właśnie zamieszczam ów ogłoszenie na samym początku, aby później...