Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo nie lubię, gdy opis książki zakłamuje czym jest ona w rzeczywistości. Tak więc uprzedzam - mamy do czynienia z romansem umieszczonym, żeby było trochę ciekawiej, w świecie pełnym zombie. Z tym, że ciekawie jest zwłaszcza na początku. Od pierwszych stron rzuceni jesteśmy w sam środek zombie apokalipsy, panuje wszechobecny chaos, walka o przeżycie, sprzeczne informacje, a brutalność opisu niektórych scen jest momentami zaskakująca. Akcja toczy się w szybkim tempie, główne bohaterki praktycznie cały czas pozostają w ruchu. Wszystko zmienia się diametralnie, gdy Katie oraz Jenni znajdują schronienie w prowizorycznym forcie. Rozterki miłosne protagonistek wchodzą na pierwszy plan, a jeśli chcielibyśmy o nich zapomnieć to niestety, autorka będzie nam co dwie strony usilnie i bardzo dobitnie przypominać o tym jak to jedna z drugą mają ciężko. Bo wcale nie jest to oczywiste, gdy na pierwszych stronach powieści czytamy jak mąż Jenni zjada ich dziecko. Trzeba o tym przypominać czytelnikom regularnie przez następne 300 stron. Dodajmy do tego nie tyle nielogiczne, co wręcz idiotyczne decyzje obrońców fortu oraz bezsensowne kończenie tych nielicznych, ciekawych wątków. Potencjał był naprawdę duży, wyszedł spory zawód.