Lochan i Maya są rodzeństwem. Zawsze się ze sobą przyjaźnili i byli blisko. Stali się praktycznie rodzicami dla swojego młodszego rodzeństwa, starają się zajmować nimi i domem – ich matka się nie przejmuje, a ojciec odszedł.
Jednak z czasem ich uczucia względem siebie się zmieniają. Z początku próbują znaleźć sposoby, by to zakończyć zanim jeszcze się zacznie – ale jak długo można okłamywać siebie? Jak długo się opierać? Jak powstrzymać uczucia, która trwały praktycznie całe życie?
Jak wygrać walkę z rozumem i sercem, wiedząc, że to nie powinno mieć miejsca, ale jednocześnie tak bardzo tego pragnąć?...
„Jak coś tak złego może być takie dobre?”


Po skończeniu książki przez piętnaście minut siedziałam i wpatrywałam się w pustą stronę... Mimo że w opisie zostałam uprzedzona, że taka miłość nie może się skończyć szczęśliwie, to i tak nie spodziewałam się czegoś takiego. Zniszczyło mnie to zakończenie.
To historia o miłości tak zakazanej, niedozwolonej, że na pewno większość potępiłaby ją bez mrugnięcia okiem. Co jest zrozumiałe, bo romans między rodzeństwem…? I to nawet nie przyrodnim, tylko biologicznym…? Też podchodziłam do tego sceptycznie. Ale ani razu w trakcie czytania nie czułam się zniesmaczona czy coś w tym stylu, więc przeciwnie… to dało się zrozumieć. Może to wina okoliczności, sytuacji rodzinnej, że tak się właśnie stało, że to w sobie szukali pocieszenia i się zakochali… ale próbowali z tym walczyć. I ich walka była widoczna, ich cierpienie i uczucia… wszystko tak realistycznie opisane, na tyle, że ja w to uwierzyłam. W ich miłość, choć ta nie powinna się zdarzyć. I dlatego tak rozwaliło mnie zakończenie.
Początek lekko mi się dłużył, musiałam przebrnąć przez początkowe rozdziały. Autorka ma specyficzny styl, dużo opisów i myśli głównych postaci, dialogów jest mniej. Ale kiedy już się wciągnie w książkę, to zdecydowanie jest to na plus.
Hm… nie wiem, czy mam polecać tę książkę. Ja spodziewałam się czegoś lżejszego, nie tak ciężkiej historii, przez którą nadal nie mogę pozbierać myśli. Ale jeśli ktoś lubi emocjonalne historie, to ta książka jest dla niego. Tylko uprzedzam, że to naprawdę nie kończy się dobrze.


„Możesz zamknąć oczy i nie patrzeć na rzeczy, których nie chcesz widzieć, ale nie możesz zamknąć swojego serca na rzeczy, których nie chcesz czuć.”

Lochan i Maya są rodzeństwem. Zawsze się ze sobą przyjaźnili i byli blisko. Stali się praktycznie rodzicami dla swojego młodszego rodzeństwa, starają się zajmować nimi i domem – ich matka się nie przejmuje, a ojciec odszedł.
Jednak z czasem ich uczucia względem siebie się zmieniają. Z początku próbują znaleźć sposoby, by to zakończyć zanim jeszcze się zacznie – ale jak...