Louise O'Neill

Ciężko mi się czytało "Pod taflą". Irytowało mnie w tej historii wiele, zaczynając od roli kobiet zarówno w podmorskim królestwie, jak i na powierzchni, a kończąc na bohaterach, którzy nic z tym nie robią. Książka jest retellingiem "Małej Syrenki". Dość mrocznym, niezbyt przyjemnym retellingiem. Trochę zmuszałam się do czytania, przyznaję. Jednak wyznaję zasadę, że jak już zaczęłam to muszę dokończyć. Bo czasem książka może mnie jeszcze zaskoczyć. I tak było w tym przypadku. Dopiero, gdy przeczytałam powieść do końca, zrozumiałam w pełni co autorka chciała przekazać i jaki jest wydźwięk tej historii. Posłowie tylko mnie w tym utwierdziło. Powieść ta jest swego rodzaju manifestem feministycznym. Pokazuje jak wiele kobiety są w stanie znieść, mimo że wcale nie powinny. Jak bardzo są podporządkowane mężczyznom. Jednak na końcu możemy zobaczyć siłę kobiety, która ma dosyć i zaczyna walczyć. Nie jest to cukierkowa bajka dla dzieci. Jest to retelling z przesłaniem. Trafił do mnie, mimo że w dalszym ciągu mam co do niego mieszane odczucia, bo jak mówiłam książka nie należy do najprzyjemniejszych. Nie jest to powieść, po którą sięga się dla rozrywki, nie przedstawia świata, do którego mamy ochotę się przenieść. Wartościowa lektura, ale decyzję o jej przeczytaniu pozostawiam Wam.